Οι δικηγόροι της χώρας (και δεν ξεχνώ που πριν λίγο χρόνο ήμουν ένας απ’ αυτούς) απέχουν και πάλι από τα καθήκοντά τους. Τονίζω το «και πάλι», γιατί αν προσθέσει κανείς την διάρκεια των αποχών του σώματος αυτού από τις εργασίες τους, στα τελευταία 20 χρόνια, θα φτάσει άνετα στο άθροισμα των τεσσάρων, ίσως και περισσότερο, χρόνων.
Έχουν κατά καιρούς αντιδράσει στην αύξηση των ασφαλιστικών τους εισφορών, στην καθιέρωση τρόπων για δραστικότερο έλεγχο των φορολογικών τους υποχρεώσεων, με την καθιέρωση τετραπλότυπης απόδειξης, στις ρυθμίσεις της πολιτικής δικονομίας, για επιτάχυνση των διαδικασιών, όπως στις διαφορές από αυτοκινητιστικές υποθέσεις, και σε άλλα πολλά. Ακόμα, αντέδρασαν στην αποποινικοποίηση της μοιχείας, με τον απαράδεκτο ισχυρισμό ότι με την ρύθμιση αυτή μειώνεται η δικηγορική ύλη.
Κοινός τόπος όλων των αποχών είναι η προστασία του δικηγορικού λειτουργήματος από έξωθεν (;) παρεμβάσεις, με την απλή λογική ότι το κράτος, στο κατ’ εξοχήν ελευθέριο και ανταγωνιστικό επάγγελμα, έπρεπε αφενός να διασφαλίζει την απασχόληση και την επιβίωση και αφετέρου να επιτρέπει την διαμόρφωση των προς τα επάνω αμοιβών, σύμφωνα με τους όρους της ελεύθερης οικονομίας. Πράγματα φυσικά ασύμβατα. Προτάσσοντας την προστασία των νέων. Μάλλον υποκριτικά, αφού το συνεχώς επαναλαμβανόμενο σύνθημα των διοικήσεων όλων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας είναι ο αποπληθωρισμός του σώματος. Χωρίς, βεβαίως, να προτείνεται καμμιά σοβαρή λύση, αφού αντιδρούν λυσσαλέα στον καθορισμό ορίου ηλικίας για την έξοδο από το επάγγελμα. Ή, όπως λέγαμε παλαιότερα, «διπλό όριο εξόδου», δηλαδή τον συνδυασμό χρόνων ασφαλιστικής κάλυψης και ηλικίας του υποψήφιου συνταξιούχου. Περιπτώσεις που αποκλείονται να συζητηθούν, υπό τις παρούσες συνθήκες, όταν η σύνταξη που θα παρέχεται πλέον θα είναι ακόμα πιο μικρή από την σημερινή.
Σήμερα πάλι οι δικηγόροι μάχονται επί των επάλξεων, αρνούμενοι οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο ασφάλισης, φορολόγησης (Φ.Π.Α.) και οργάνωσης της παροχής των νομικών υπηρεσιών.
Με τα δικαστήρια κλειστά, την ματαίωση ή αναβολή εκδίκασης χιλιάδων υποθέσεων, την ταλαιπωρία ανθρώπων που επί χρόνια περιμένουν λύση στα προβλήματα που τους ανάγκασαν να οδηγηθούν στα δικαστήρια.
Έχει υποστηριχθεί κατά κόρον, και από τον υποφαινόμενο, ότι η «απεργία» των δικηγόρων αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, για την οποία όλοι όσοι την πληροφορούνται (ξένοι φυσικά) εκπλήσσονται.
Εμείς όμως επιμένουμε υπερήφανοι, με ψηλά το κεφάλι, ότι οδηγούμαστε στη νίκη. Την οποία, ως δικηγόροι, δεν καταγάγαμε ποτέ.
Και τελικά για ποιους δίνονται αυτοί οι «αγώνες»; Για τους νέους, λένε. Γι’ αυτούς που δεν έχουν τις δυνατότητες να σταθούν, ακόμα, επαγγελματικά. Τους οποίους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες οδηγούν σε πλήρη αεργία, ώστε κι αυτό το λίγο που προσπαθούν να κερδίσουν, μέσα από τον σκληρό επαγγελματικό ανταγωνισμό, το χάνουν.
Οι μόνοι «κερδισμένοι» απ’ αυτήν την επαναστατική γυμναστική είναι όσοι έχουν πάγιες νομικές συμβουλές (στις μεγάλες πόλεις κυρίως), των οποίων οι μισθοί καταβάλλονται ανελλιπώς, ανεξαρτήτως αν προσφέρουν ή όχι τις υπηρεσίες τους. Μεταξύ των οποίων, βεβαίως , δεν συγκαταλέγονται νέοι.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης, τα δικαστήρια της οποίας είναι κλειστά από τις 14 Μαΐου, λόγω μεγάλης ισχύος βόμβας που εξερράγη στα υπόγεια του δικαστικού μεγάρου, το οποίο, όπως αποκαλύφθηκε τώρα, δεν έχει παραληφθεί από την εργολαβική εταιρεία εδώ και 30 τόσα χρόνια.
Παρά ταύτα και παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε δικαστηριακή διαδικασία, κηρύχθηκε, χωρίς γενική συνέλευση, πενθήμερη αποχή, που είναι άγνωστο πότε θα λήξει. Πράγμα που σημαίνει ότι και κάποιες άλλες δουλειές που μπορούσαν να προσπορίζουν έσοδα, π.χ. συμβόλαια, που κι αυτά έχουν μειωθεί στο ελάχιστο λόγω της κρίσης, δεν μπορούν να διεκπεραιώνονται. Δηλαδή ένα Δ.Σ. με πρόεδρο εκ του ΣΥΝ προερχόμενο, γενικό γραμματέα εκ της Ν.Δ. και δύο αντιπροέδρους εκ του ΠΑΣΟΚ σύρει και πάλι το σώμα σε αεργία, χωρίς να προτείνει λύσεις, αλλά προτάσσοντας ένα ξερό «όχι» στις «ρυθμίσεις», που απορρέουν από την εφαρμοζόμενη πολιτική, ελέω Δ.Ν.Τ.. Έτσι για την τιμή των όπλων.
Την ίδια στιγμή, σημαίνον στέλεχος του Συμβουλίου δίνει μέσω του «Αγγελιοφόρου» της 1ης Ιουνίου οδηγίες προς ναυτιλλομένους.
«Χωρίς όμως να παραβλέπουμε την κατάσταση που επικρατεί στα οικονομικά της χώρας και των πολιτών, με την αγορά και την παραγωγή να φθίνουν, με την ανεργία να διογκώνεται, με την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια στους νέους να αποτελούν μόνιμο μοτίβο, βλέπουμε ότι έχει βγει στην επιφάνεια ένα σοβαρό πρόβλημα, κρίσης και αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος...», στο οποίο προφανώς θεωρεί ότι οι δικηγόροι και η συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση δεν έχουν καμμιά απολύτως συμμετοχή.

1η Ιουνίου 2010
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.