Το καθολικό φέρει ξυλόγλυπτο τέμπλο. Εντοιχισμένες στον ναό βρίσκονται οι έγχρωμες πήλινες πλάκες (Ρόδιαι). Χαμηλά δε, στον νότιο τοίχο, μια μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφο διάκοσμο, από παλαιό ναό. Εδώ βρίσκεται και το αποτροπαικό εξάλφα, το οποίο συνήθιζε να τοποθετεί στα δημιουργήματα του ο Καρέκος. Εδώ βρίσκεται και το στόμιο του δεύτερου πηγαδιού, που το μισό το έχει σκεπάσει ο ναός. Το τρίτο πηγάδι, με κτιστό πεζούλι, σκεπασμένο με πλάκες και κυλινδρικό πέτρινο επιστόμιο, βρίσκεται στο μέσον της πίσω αυλής.

Φαίνεται ότι το Μοναστήρι, μετά την άλωση και την κοινή μοίρα της καταστροφής, που πιστεύεται ότι υπέστησαν όλα τα Λεσβιακά μοναστήρια, ανασυστάθηκε μέσα στον 16^ο αιώνα (το 1584) ή και Ιδρύθηκε τότε. Αυτό το φανερώνουν τα «κειμήλια» που φυλάσσονται στο «Μουσείο». Έτσι έχουμε παλιά αντιμήνσια του 1584, του 1662, την σφραγίδα της Μονής του 1617, ένα κτηματολόγιο (Χοτζέτι του Τασχελτζή) του 1597.1

Μέσα στο Μουσείο, ο επισκέπτης, μπορεί να δει διάφορα αρχιερατικά άμφια του 17^ου αιώνα (όπως ένα επιτραχήλιο που ανήκε στην Μονή του Κρυοκόπου του 1659), ιερά σκεύη και παλαιά εκκλησιαστικά βιβλία, χειρόγραφα και διάφορα έντυπα. Έξω από το Μοναστήρι, στην ΝΔ γωνία του νότιου κτηρίου των ξενώνων, υπάρχει η επιγραφή: «ΑΝΗΓΕΡΘΗ /ΗΓΟΥΜΕΝΕΥΟΝΤΟΣ/ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ» και σε άλλο δόμο 1906. Στην δυτική πλευρά του εξωτερικού χώρου, όπου καταλήγει και το πέτρινο λιθόστρωτο που οδηγούσε εδώ επάνω, βρίσκονται μέσα σε μια μικρή αυλή, λίγοι σταυροί. Είναι το Νεκροταφείο. Εδώ βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι των Αγίων Πάντων.(39^ο23.1033-25^ο 93.5154). Είναι χτισμένο το 1695, όπως φανερώνει μια πλάκα πάνω από την πόρτα του. Μέσα είναι όλο καλυμμένο από αγιογραφίες. Όμως δυστυχώς, επάνω από τις παλιές έχουν φτιάξει νέες. Έτσι διασώζονται, αμέσως επάνω από την πόρτα, στο εσωτερικό, μέσα σε αψιδωτή κόγχη η Κοίμηση της Θεοτόκου και στα κάθετα τοιχώματα της κόγχης μορφές Αγίων. Κάτω από αυτή, στο υπέρθυρο, υπάρχει επιγραφή σε τρεις στίχους με Βυζαντινούς χαρακτήρες. Εδώ αναφέρεται ότι ο ναός αγιογραφήθηκε το 1684. Πιο κάτω δε γράφει «Δια χειρός καμού ελαχίστου και αμαρτωλού Αντωνίου του εκ νήσου Κρήτης. Αιώνια η μνήμη». Ένα άλλο κομμάτι της παλιάς αγιογραφίας σώζεται στον ανατολικό τοίχο, όπου παρουσιάζονται οι μορφές τριών Αγίων, και το τρίτο είναι η μορφή του Χριστού στον παραστάτη του μικρού παραθύρου, της νότιας πλευράς. Η επιζωγράφηση έχει γίνει με εντονότερα χρώματα. Αυτή έγινε το 1924, από τον Αγιορείτη Μοναχό Μηνά τον Πτερούντιο. Ευτυχώς δεν πείραξε την Γέννηση και τις αγιογραφίες της θολωτής οροφής, μαζί με την τέταρτη και Πέμπτη σειρά της βορινής πλευράς.

Το Μοναστήρι το μνημονεύει το 1621 ο Γαβριήλ Σουμαρούπα, που γράφει: «Είτα προς το Σίγριον το υψηλόν όρος, όπερ έφθην ειπών, το ονομαζόμενον Τζίσιρας έχον την Μονήν του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού· έχει μοναχούς δεκαπέντε».

-Στα 1909 το Μοναστήρι κατά τον Τάξη, έχει 25-30 μοναχούς, πέντε ιερομόναχους και ένα ιεροδιάκονο. Οι εκτεταμένοι «αγροί» που κατέχει παράγουν «γεννήματα, βαλανίδιον (400-500 καντάρια ετησίως) και εκλεκτό τυρό από τα χίλια πρόβατα που του ανήκουν».

1.Μητροπολίτου Κλεόμβροτου Mytilena Sacra 1970 Τομ. α

το Πηγάδι της πίσω αυλής

Το νότιο κτήριο των ξενώνων

του 1906 επί Καλλινίκου

Η επιγραφή στους Αγίους Πάντες

με την Κοίμηση της Θεοτόκου από επάνω

με παλιές και νέες τοιχογραφίες

μνημείο του Μοναστηριού!