Στις 20 Απριλίου, το μπουρίνι φουρτούνιασε πάλι τον κόρφο, μ’ αυτό το μοναδικό βαθύ μπλε! Από απέναντι, από την Κουντουριδιά, ξεκόλλησε η βάρκα, το πέραμα, η γκαζολίνα των παιδικών μας χρόνων! Η καπετάνισσα, η κόρη του αείμνηστου Βασίλη Χιώτη, την έφερε με ζικ ζακ διαδρομή στο Πέραμα, πήρε κάτι, και γύρισε πίσω-μπρος! Ήταν ο Ποσειδώνας, μια από τις τρεις, που η οικογένεια συντηρεί και συνεχίζει το πανάρχαιο επάγγελμα του Περαματάρη, που έδωσε το όνομα του στο Πέραμα! Ένα αρχαίο λιμάνι, που μετά μεταμορφώθηκε στο βιομηχανικό κέντρο της Γέρας, γεμάτο ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, νταλκομηχανές και το νταμπακαριό! Γεμάτο εμπορικά, γραφεία ναυτιλιακά και των Αστών της Γέρας, με τα καΐκια τα ξύλινα, με τα πανιά και μετά με τις μηχανές, που φέρνανε άχυρο, κανάτια και χίλια δύο και παίρνανε τα μεταλλικά βαρέλια με το λάδι, τα σαπούνια και ντόπια κανάτια, τούβλα και κεραμίδια των καμινιών της περιοχής*. Όμως ήταν και το Πέρασμα προς την απέναντι Κουντουριδιά (καμιά φορά και στον όρμο του Ακόθ), απ’ όπου περνούσαν για να πάνε στην πρωτεύουσα, με τα «περάματα», αρχικά με το πανί και μετά με τις ντηζελομηχανές του Μυτιληνιού Μηχανουργείου, του «Σοφία». Περνούσανε όμως και τα ζώα τους μέσα στις ξύλινες μαούνες, με τις τεράστιες κοιλιές, που χωρούσαν και ολόκληρο αραμπά, και τις τραβούσαν τα Περάματα! Ερχότανε και από το Πλωμάρι γεμάτοι οι αραμπάδες με εμπορεύματα και τα φορτώνανε στις μαούνες, τα περνούσανε απέναντι, όπου υπήρχαν οι Μυτιληνιοί αραμπάδες με εμπορεύματα και γινόταν η ανταλλαγή. Πριν την Κουντουριδιά, πριν το 1900, οι μαούνες άραζαν στην πετρόσκαλα, που βρίσκεται μισοβυθισμένη βορειότερα στην ακτή του βουνού! Τις εκμεταλλεύονταν Τούρκοι τότε! Στην Κουντουριδιά υπήρχε ένα κτίσμα με θόλο, ίσως Τουρκικό καφενείο και το δέντρο (χαρουπιά) που της έδωσε το όνομα!

Βορειότερα, πάλι στην ακτή, τα ερειπωμένα κτήρια ήταν ένα πυργάκι του μεγάλου κτήματος, είχε ένα καφενείο και αποθήκες! Πίσω τους, στην πλαγιά μετράς 4 καμίνια, από τα πολλά που είχε το ασβεστολιθικό Δίβολον! Εδώ λοιπόν ερχόταν τα καΐκια των Δημάκηδων και φορτώνανε ασβέστη και ελιές από μια ξύλινη σκάλα! Και το 1906 έρχεται από την Χίο, ο πάτερ φαμίλιας, ο Αντώνης Αϊβαλιώτης με τη γυναίκα του και παίρνει το όνομα, που μετά έγινε γνωστός και ο γιος του, ο Βασίλης Χιώτης και ο δισέγγονος του, καραβομαραγκός Στρατής Χιώτης! Φτιάχνει το δικό του Πέραμα, την βάρκα του, που ονομάζει Αβέρωφ! Και αρχίζει η ιστορία**

* «Στα Χνάρια τα Παλιά», Μάκη Αξιώτη, 1987

** Στις 27/10/1996 πήρα συνέντευξη από τον Αείμνηστο Βασίλη Χιώτη ή Αβέρωφ, για την Ιστορία του «Άλλος για Πέρα

πέρασε τα το πέρασμα των χιλίων μέτρων

Το Πέραμα

με τα Περάματα

τα εργοστάσια και τις μαούνες

πρώτοι οι Τούρκοι στην Πετρόσκαλα

και πιο πέρα τα χαλάσματα του τσιφλικιού

και το 1906 έρχεται ο Αντώνης Χιώτης