Όχι, δεν πρόκειται να μιλήσω για εθνική πολιτική. Εκεί θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι και όχι μερικά μέρη σε μια επιφυλλίδα εφημερίδας. Ας μιλήσουμε για τοπική πολιτική και ας τα πάρουμε τα πράγματα από το ευρύτερο για να φτάσουμε στο ειδικό.

Έχει θεσμοθετηθεί ένα Συμβούλιο Νησιωτικής Πολιτικής, ένα όργανο «σημαντικό», το οποίο όμως όλες οι κυβερνήσεις (από τότε που έγινε νόμος) αρνούνται να το ενεργοποιήσουν. Το φοβούνται ή δεν πιστεύουν σε αυτό; Κάθε χρόνο τέτοια εποχή στέλνω επιστολές στον αρμόδιο ΓΓ Αιγαίου για να το ενεργοποιήσει, αλλά μάταια. Το ίδιο έλεγα να κάνω και φέτος, αλλά σκέφτομαι ότι κανείς από τους άλλους συμμετέχοντες δεν ενδιαφέρεται (άσχετα αν όλοι «σκίζονται» στα λόγια για τη «νησιωτική πολιτική»). Άρα νιώθω λίγο γραφικός όταν όλοι οι υπόλοιποι επιθυμούν τελικά να είναι μέλος ενός διακοσμητικού οργάνου σαν τα λαμπάκια ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου που κάθε χρόνο ο εκάστοτε Πρωθυπουργός τα ανάβει για να φωτίζουν (στα λόγια) τον τόπο μας. Ας δούμε τι έγραφα πριν από δύο ακριβώς χρόνια:

«Αξιότιμε, κε Γενικέ,

Σας στέλνω την παρούσα επιστολή ως μέλος του Συμβουλίου Νησιωτικής Πολιτικής (εκπρόσωπος της ΠΕΔ Βορείου Αιγαίου), για να σας ζητήσω τη σύγκλιση του Συμβουλίου, που ως Πρόεδρός του, σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (4150/2013), οφείλετε να προσκαλέσετε.

Γνωρίζετε καλά ότι το Συμβούλιο είναι γνωμοδοτικό και συμβουλευτικό όργανο προς τον πρωθυπουργό για τις βασικές αρχές χάραξης πολιτικών στους διάφορους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των νησιών, αλλά και στη σχεδίαση και υλοποίηση νησιωτικών πολιτικών και οφείλει να συνεδριάζει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Όπως γνωρίζετε, επίσης καλά, το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή και εφαρμοστεί πολιτικές που έχουν οδηγήσει σε υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της χώρας μας, των νησιωτών συμπεριλαμβανομένων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αρχή της νησιωτικότητας, ως οφείλεται σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη συνθήκη της Λισσαβόνας. Μερικά δε από αυτά τα μέτρα, όπως η πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων, η κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ, η δημιουργία προσφυγικών hot spot στα νησιά, δεν έχουν καθόλου αξιολογηθεί ως προς τις επιπτώσεις τους στις νησιωτικές περιοχές, και δεν έχουν προταθεί οι ανάλογες αντισταθμιστικές ενέργειες ή παρεμβάσεις αφού πρώτα έρθουν για διαβούλευση στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου, ως οφείλεται βάσει του νόμου που σας προανέφερα. Επιπλέον δεν έχει ξεκινήσει ουδεμία συζήτηση για τις πολιτικές προτεραιότητες της κυβέρνησης, στο πλαίσιο άσκησης των νησιωτικών πολιτικών, ουδεμία συζήτηση για τις συγκεκριμένες αναπτυξιακές πολιτικές με τη ρήτρα νησιωτικότητας.

Αξιότιμε κε Γενικέ, η προηγούμενη κυβέρνηση επέδειξε αδράνεια για τη συγκρότηση και τη λειτουργία του Συμβουλίου Νησιωτικής Πολιτικής, αποκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο ότι αγνοεί κρίσιμες παραμέτρους που χαρακτηρίζουν τις νησιωτικές περιοχές, όπως η γεωγραφική ασυνέχεια, οι δυσκολίες στην επικοινωνία και τις συγκοινωνίες, το υψηλό κόστος μεταφοράς αγαθών, υπηρεσιών και ανθρώπων αλλά και τα σημαντικά προβλήματα σε σημαντικούς τομείς όπως η υγεία και η παιδεία.

Ελπίζω ότι η ως τώρα (τελευταίος μήνας του χρόνου) μη σύγκλιση του Συμβουλίου να μην εκληφθεί αντίστοιχα ως μια όμοια πολιτική, μια πολιτική “μια από τα ίδια” για τα νησιά μας».

Αλλά ξέχασα. Ζούμε την εποχή του «κατόπιν ενεργειών μου» και του «έλα να τα πούμε οι δυο μας και θα τελειώσει το θέμα». Σιγά τώρα μην χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας για τη δημοκρατία και τη συλλογικότητα. Έτσι όμως παρατηρούνται και ευτράπελα όπως:

Α. Να παλεύεις το καλοκαίρι του ’15 να περάσει το θέμα του να μην υπάρχει ειδικός ΦΠΑ για τα νησιά, περιχαρής να το ψηφίζεις σε νόμο λίγο μετά και να έρχεται η στιγμή που να προτείνεις ειδική τροπολογία εναντίον αυτού που πρεσβεύεις, μην το μάθουν και οι άλλοι που θα σε ψηφίσουν.

Β. Να παλεύεις το καλοκαίρι του ’15 να μην περάσει το θέμα του ΦΠΑ, να κερδίζεις και στιγμές μετά να ξεπουλάς τη νίκη, ψηφίζοντας νόμο που τον καταργεί. Αμέσως μετά να «κλαις» γιατί σε ανάγκασαν να περάσεις αυτό το νόμο και να ρίχνεις το φταίξιμο στον Α, γινόμενος όμως ομοίως με αυτόν.

Γ. Περιμένεις να δεις που θα κάτσει «η μπίλια». Μερικές φορές εκτίθεσαι με την μια ή την άλλη πλευρά, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όταν το καταλάβεις (αργά όμως) θα είσαι αυτός που θα πληρώσει το μάρμαρο πολιτικά.

Μια μαύρη κωμωδία που ζούμε ε;

Έχει και συνέχεια με μεγαλύτερα γέλια για το κοινό...