Η απάντηση είναι εύκολη. Πολλοί και κυρίως αυτοί που υποτίθεται ότι την προασπίζονται.

Όταν καταθέσαμε ως δημοτική παράταξη πρόταση για δημοψήφισμα, ξαφνικά έγιναν διάφανα όλα και μπορέσαμε να δούμε πίσω από την υποκρισία και το ψέμα.

Πρώτα από όλα οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του τόπου μας, που διαχειρίζονται την εξουσία. Ναι, καλή η δημοκρατία να την επικαλούμαστε αλλά μόνο προεκλογικά. Μετά υπάρχει η «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία και ο αντιπρόσωπος είμαι εγώ ο εκλεγμένος, άρα εσύ μην μιλάς. Φτάνει που μίλησες μια μέρα πριν κάμποσα χρόνια.

Δεύτερον, όλοι αυτοί που τους έχει αποδοθεί επάξια ο τίτλος «παράγοντες και παραγοντίσκοι». Οι ενδιάμεσοι, οι «μεταπράτες», που η παραγωγική τους ασχολία είναι να σε κάνουν πελάτη και σου πουλάνε πολιτικό εμπόρευμα. Διαθέσιμοι και για «αντιπρόσωποι».

Μια τρίτη κατηγορία είναι οι «υπάλληλοι». Γραφειοκράτες τυπολάτρες, εξυμνητές του αφεντικού τους που μπορεί και να αλλάζει πρόσωπο αλλά απόψεις ποτέ.

Θα μπορούσαμε να βάλουμε σε αυτή την κατηγορία και τους επισήμους «μεταφραστές», αναλυτές, δημοσιολόγους κλπ., που χωρίς να ρωτούν, να μαθαίνουν και να εξερευνούν την όποια αλήθεια, προτιμούν να την χτίζουν μόνοι τους και ας είναι «κάστρα από άμμο». Σάμπως θα το καταλάβει κάνεις, ρωτούν;

Τέλος, μια κατηγορία «πωλητών» του εαυτού σε ένα πελατειακό σύστημα, που πτωχοί στο πνεύμα ικανοποιούνται απλώς με το μεροδούλι - μεροφάι και βλέπουμε αύριο.

Σε ένα τέτοιο σύστημα δουλοπαροικίας, ο μη επιθυμών τον αυτοευνουχισμό του, ασφυκτιά, «βράζει».

Προσοχή. Όταν βράζουν πολλοί και πολύ, και δεν ανοίξεις το «καπάκι», τότε και το μαγείρεμα θα πάει στράφι και ο μάγειρας θα κινδυνεύει να τραυματιστεί.