Είναι στιγμές που μένεις άφωνος…, αλλά πρέπει να πάρεις θέση γιατί στο προτάσσει η αξιοπρέπεια σου. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς ανεξάρτητα το όποιο κόστος.

Στη Μυτιλήνη εδώ και καιρό λαμβάνει χώρα μια τραγωδία που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί. Χιλιάδες ψυχές, μαντρωμένες σε άθλιες συνθήκες, αποτέλεσμα μιας πολιτικής που τις θέλει να παραμένουν έτσι γιατί κάποιοι από την «κοινωνία των πωλητών» και τους «πολιτικούς διαμεσολαβητές» της κερδίζουν πολλά λεφτά από την τραγωδία τους αυτή. Και αντί να αναγνωρίζουμε τα κοινά συμφέροντα φυλακισμένοι του γεωγραφικού αποκλεισμού των νυν και τέως κυβερνητικών κομμάτων και των εκπροσώπων τους, καταφεύγουμε σε αυτό που φασίστες κυβερνώντες του προηγούμενου αιώνα έχουν πράξει και πιστεύαμε ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά. Τη στοχοποίηση προσώπων και το ρατσισμό (απροκάλυπτο και «προοδευτικά» καλυμμένο). Δεν μπορώ να τους απαντήσω παρά με επίκληση ενός γραπτού τεκμηρίου της ιστορίας μας (για αυτούς που επικαλούνται την ελληνικότητά τους) ενός γραπτού τεκμηρίου παγκόσμιου πολιτισμού (για αυτούς που επικαλούνται την «προοδευτική» τους κουλτούρα). Εγώ πάντως όταν κοίταξα το πρόσωπο δύο γυναικών από το Αφγανιστάν αυτή την τραγωδία θυμήθηκα και την επαναφέρω με σκοπό να την διαβάσουν αυτοί που κρίνουν και στιγματίζουν.

Οι Ικέτιδες, τραγωδία του Αισχύλου αφορά στην ικεσία των Δαναΐδων που ζητούν άσυλο στο Άργος, για να ξεφύγουν της μοίρας τους που δεν επιθυμούν στη χώρα τους. Το δίλημμα υπαρκτό, από τη μία οι κίνδυνοι για το Άργος και από την άλλη το αρχέγονο δίκαιο της φιλοξενίας που ενισχύεται από ένα πιθανό μίασμα με μια ενδεχόμενη αυτοκτονία των ικέτιδων. Ευτυχώς ο δημοκρατικός λαός του Άργους και ο ηγέτης του που σέβεται αυτή την πολιτική αντίληψη, γίνεται αρωγός των πανανθρώπινων αξιών:

 Συ, πατέρα γέροντα αυτών εδώ των κοριτσιών παίρνοντας στην αγκαλιά σου τα κλαδιά αυτά σ’ άλλους βωμούς των εγχώριων θεών μας απόθεσε τα, για να δουν απόδειξη του παρακλητικού ερχομού σας όλοι οι πολίτες και να μη ριχτεί κάποια σε βάρος μου κατηγορία, διότι ο λαός αρέσει να κατηγορεί όσους εξουσιάζουν. Και διότι ίσως, αν κάποιος δει και λυπηθεί αυτά, μπορεί την άνομη διάθεση των ανδρών εχθρών σας να μισήσει κι ο λαός απέναντι σας πιο καλοδιάθετος να σταθεί διότι καθένας δείχνει καλή σ’ όσους είναι πιο αδύνατοι.

Ο λαός αποφάσισε ομόφωνα υπέρ των αδύναμων «ικέτιδων», αναγνωρίζοντας τα δίκαιά τους και παρά τους κινδύνους που μπορεί να έχει αυτή η απόφαση.

Η ευγνωμοσύνη των Ικέτιδων προς την πόλη και τους κατοίκους της εκφράζεται με την ευχή τους, η πόλη να έχει πρόνοια για την ευτυχία όλων και να αποφεύγει τον πόλεμο.

Κι ας φυλάγει ασάλευτη τα δικαιώματά της η εξουσία που κυβερνάει τη χώρα κι έχει πρόνοια για την ευτυχία όλων, και με τους ξένους με συμφωνίες καλές πριν αρματωθούν για πόλεμο χωρίς ζημιές τις διαφορές ας λύνουν.

Κάποτε αυτό είχε σημασία. Τώρα;

* Όπου αμφισβήτηση, εκεί ελευθερία

* Ο Στράτος Γεωργούλας είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.