Τρία είναι τα αστρονομικά γεγονότα το τριήμερο 19-21 Μάρτη. Πρώτο, η Σελήνη στο περίγειο στις 19 Μάρτη στις 19:39 σε απόσταση 357.583 χλμ. από τη Γη. Δεύτερο, η μερική έκλειψη Ηλίου για την Ελλάδα, την Παρασκευή 20.3.15 -για τη Μυτιλήνη με κάλυψη 30,45%, μέγιστο στις 11:50:07 τοπική ώρα.

Τρίτο, η εαρινή ισημερία το Σάββατο 21 Μάρτη στις 00:45. Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του Ήλιου.

Στη συγκεκριμένη στιγμή ο Ήλιος βρίσκεται σε ευθεία με τον κατακόρυφο ισημερινό της γης, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια. Πάντα οι γιορτές της άνοιξης σε όλους τους πολιτισμούς ήταν γιορτές χαράς, ανανέωσης, με κίνηση, χορό, τραγούδια. Υπάρχουν λουλούδια παντού και στολίδια σε ανθρώπους και σπίτια, άφθονο ποτό, φαγητό και ασυγκράτητη χαρά, γιατί ένας νέος κύκλος ξεκινάει...

Οι Ιάπωνες τιμούν και σήμερα την ισημερία σαν εθνική γιορτή. Οι Κέλτες, τίμησαν το φαινόμενο της ισημερίας και ονόμασαν αυτή τη μέρα «Φως της Γης». Θεωρούσαν αυτή την ημέρα ιερή, καθώς αποτελεί την πρώτη από τις δύο του χρόνου, που η μέρα και η νύχτα βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία μεταξύ τους. Μεγάλη γιορτή της θαυματουργής ισορροπίας της φύσης, της ζωής και του κύκλου της ανανέωσης!

Πολλοί μύθοι της Άνοιξης σε διάφορους λαούς, σχετίζονται με το θάνατο και την ανάσταση κάποιου θεού. Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι με τους οποίους οι θεοί πεθαίνουν την άνοιξη: με διαμελισμό συνήθως σε 14 ή σε 7 κομμάτια, όπως στην περίπτωση του Διονύσου Ζαγρέα των Ορφικών και του Όσιρι των Αιγυπτίων ή με κάρφωμα σ’ ένα ξύλο όπως του Ιησού των χριστιανών!
Σε όλους τους πολιτισμούς υπήρχε ένα ζευγάρι θεών που χαρακτήριζε την άνοιξη.

Ήταν οι θεοί που έφερναν τη γονιμότητα, τη νιότη, την ανανέωση, τη βλάστηση και τον έρωτα! Στους Ρωμαίους συναντάμε τη θεά Φλώρα (ή Χλωρίδα). Διοργάνωναν προς τιμήν της τα Φλωράλια, γιατί χάριζε στους ανθρώπους και στη φύση την άνθηση, τη νιότη, τον έρωτα. Στους Φινλανδούς υπήρχε ένα θεϊκό ζευγάρι ο Ράουμ και η Ούκκο, που κάθε άνοιξη γιόρταζαν τον γάμο τους, μετά από τον οποίο καρποφορούσαν οι αγροί...

Στον ελλαδικό χώρο, η εναλλαγή των εποχών του χρόνου σχετιζόταν με την αρπαγή της Περσεφόνης. Ο Άδης έκλεψε την Περσεφόνη για να την κάνει σύζυγό του. Η Δήμητρα όμως μαράζωνε από την θλίψη της, μαζί της όμως μαράζωνε και η φύση, πενθούσε μαζί της.

Όταν κατάλαβε ότι η Περσεφόνη είναι στον Άδη την διεκδίκησε, όμως ο Άδης δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει. Έτσι ο Δίας αποφάσισε, η Περσεφόνη μισό χρόνο να μένει στον κάτω κόσμο (Φθινόπωρο - Χειμώνας) και μισό χρόνο να επιστρέφει στη μητέρα της στον επάνω κόσμο (Άνοιξη - Καλοκαίρι)!

Στο μήνα Ελαφηβολιώνα, γιορτάζονταν τα Αδώνια, προς τιμή του Άδωνι και της Αφροδίτης. Η γιορτή κρατούσε 2 μέρες. Η πρώτη μέρα ονομάζονταν «αφανισμός» και θρηνούσαν τον θάνατο του Άδωνι, ενώ η δεύτερη ονομάζονταν «εύρεσις» και γιόρταζαν την ανάστασή του.

Με τον θάνατό του δηλώνονταν η εξαφάνιση της βλάστησης από το κρύο του χειμώνα και με την ανάστασή του η αναγέννηση της φύσης, η άνοιξη!

Στον μήνα Ανθεστηριώνα τελούνταν τα Ανθεστήρια προς τιμήν του Διόνυσου, που έχει φτάσει ως τις μέρες μας σαν Αποκριές. Διαρκούσαν τρεις μέρες. Κατά τη διάρκειά τους γίνονταν διαγωνισμοί οινοποσίας και πομπές του αγάλματος του Διόνυσου. Η αθυροστομία και οτιδήποτε τρελό είχαν την τιμητική τους, παράλληλα με παραστάσεις μιμητικού θεάτρου. Την πρώτη μέρα γιόρταζαν τα Πιθοίγια.

Τότε άνοιγαν όλοι τα πιθάρια τους για να δοκιμάσουν τη νέα σοδειά κρασιού. Την δεύτερη μέρα γιόρταζαν τις Χοές, προσφορά στους νεκρούς και τους χθόνιους θεούς από πήλινα δοχεία υγρών και πομπής του αγάλματος του Διόνυσου.

Την τρίτη μέρα γιόρταζαν οι Χύτροι, τιμώντας τους νεκρούς, βράζοντας για τις ψυχές τους διάφορους σπόρους και όσπρια, ενώ γιόρταζαν και τα Υδροφόρια, προς τιμήν όσων χάθηκαν στον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα...

Παραλλαγές των ανοιξιάτικων αυτών παραδόσεων διατηρούνται μέχρι σήμερα σε κάθε λαό. Μέσα από το λαογραφικό λάκκο των λεόντων.