Μετά την ακύρωση της συγχώνευσης της Εθνικής με τη Eurobank από την τρόικα, πρέπει να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα για το πού οδηγείται το τραπεζικό σύστημα στη χώρα μας και πώς αυτή η επερχόμενη μετάλλαξή του θα επηρεάσει το μέλλον της εθνικής μας οικονομίας.

Είναι λάθος η άποψη που εκφράζεται από πολλούς με την έκφραση: «δεν πάνε να κόψουν τον λαιμό τους οι τραπεζίτες, στο τέλος το κράτος θα πάρει τις μετοχές τους, οπότε ίσως να είναι καλύτερα τα πράγματα έτσι». Δεν είναι έτσι. Οι μετοχές τους δε θα περάσουν σε κρατικά χέρια, αλλά στα χέρια τού Τ.Χ.Σ. (Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), το οποίο ελέγχεται από τον ESM, δηλαδή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ., το οποίο φυσικά καμμία σχέση δεν έχει με το ελληνικό κράτος.

Αυτή είναι η πρώτη φάση, γιατί στην επόμενη, οι ελληνικές τράπεζες θα εξαγοραστούν από τράπεζες του εξωτερικού, γι’ αυτό και οι αντιρρήσεις της τρόικας για την εν λόγω συγχώνευση, αφού ένας τόσο μεγάλος τραπεζικός όμιλος θα ήταν πολύ ακριβός να εξαγοραστεί. Ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος φεύγει σταδιακά από το Ελληνικό Δημόσιο και περνά στα χέρια ξένων. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, η Αγροτική πήγε στο Σάλλα, το Τ.Τ. (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) οδεύει προς την Eurobank και η Εθνική σταδιακά καταλήγει στην αγκαλιά τής Μέρκελ, δηλαδή της Deutsche Bank.

Χάνεται η ευκαιρία για τη δημιουργία ενός δημόσιου τραπεζικού πυλώνα που θα μπορεί να παρεμβαίνει, να αιμοδοτεί την οικονομία και να βοηθά στον κεντρικό σχεδιασμό της ανάπτυξης. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γερμανία η Deutsche Bank ελέγχει το 42% του γερμανικού τραπεζικού συστήματος. Αυτό από μόνο του σημαίνει πάρα πολλά. Όποιος ελέγχει το τραπεζικό σύστημα, ελέγχει τα δάνεια, τις καταθέσεις, τα ομόλογα, τις μετοχές, τη ροή του χρήματος, με άλλα λόγια ελέγχει την ίδια την οικονομία.

Και όποιος ελέγχει την οικονομία, είναι και ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό το λέει ο Κέυνς, μέχρι οι κλασσικοί του μαρξισμού. Αλλά η τρόικα δε σταματά εδώ. Έχει περισσότερες απαιτήσεις, όπως την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών ακόμη και για την πρώτη κατοικία, την άρση των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τους δανειολήπτες (Νόμος Κατσέλη) και την εκχώρηση των χρεών επιχειρήσεων και νοικοκυριών σε εισπρακτικές εταιρείες του εξωτερικού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι εκατομμύρια δανειολήπτες που αδυνατούν λόγω κρίσης να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, θα έχουν ένα τραπεζικό σύστημα πολύ πιο σκληρό από το σημερινό και, το χειρότερο, χωρίς την παραμικρή νομική προστασία. Σπίτια και οικόπεδα που έχουν μπει υποθήκη για τη λήψη δανείου, θα βγουν στο σφυρί και εδώ υπάρχει ακόμη μία εσφαλμένη αντίληψη που εκφράζεται με την άποψη «Έλα μωρέ, και τι θα τα κάνουν οι τράπεζες όλα αυτά τα απαξιωμένα χαμόσπιτα;»

Υπάρχει ήδη παγιωμένη πρακτική για τέτοια περίπτωση και είναι αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και το πώς συμπεριφέρθηκαν οι τράπεζές τους όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων τους. Σε πρώτη φάση, μετά την κατάσχεση άρχισαν να τα γκρεμίζουν επιλεκτικά για να μην αυξηθεί η προσφορά και πέσουν συνολικά οι τιμές τους. Έκαναν αυτό που κάναμε και εμείς με τα ροδάκινά μας, που τα θάβαμε στις χωματερές για να κρατηθούν ψηλά οι τιμές τους. Στη δεύτερη φάση έχτισαν πάνω στα γκρεμισμένα (η επιλεκτικότητα που προανέφερα) πάρκινγκ και εμπορικά κέντρα.

Και εδώ μπαίνει το κεντρικό πολιτικό ερώτημα. Οι δικοί μας κυβερνώντες τι κάνουν;

Τίποτα.

Άβουλοι, μοιραίοι και παραδομένοι.

Εδώ δεν μπόρεσαν να σώσουν τη συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank, θα σώσουν τη χώρα;

ΥΓ. 1 - Ι. Βρούτσης (υπουργός Εργασίας): «Ο κατώτατος μισθός θα παραμείνει σταθερός και στα σημερινά επίπεδα τουλάχιστον έως το 2017»
- Σε ευρώ ή σε δραχμές, κύριε;

ΥΓ. 2 - Σίμος Κεδίκογλου: «Δε βαφτίσαμε το κρέας ψάρι.»
- Όχι, το χαράτσι ενιαίο φόρο βαφτίσατε και δεν τρώγεται με τίποτα.

ΥΓ. 3 - Χρ. Μαρκογιαννάκης: «Η συνεδρίαση της προανακριτικής δεν αρμόζει ούτε στο κοινοβούλιο της Ουγκάντας.»
- Κατά τον πρόεδρο και η επιτροπή.

ΥΓ. 4 - Οικονομικά από το Χάρβαρντ. «Η ανάπτυξη συνεχίζεται.»
- Αποχώρησε από την Ελλάδα και η Michelin.