Παίρνοντας αφορμή από άρθρο της δημοσιογράφου κ. Πολλάτου, με τίτλο «Επανεκκίνηση για το “Θερμόπολις”», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εμπρός» στις 9-1-2013, θα ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με το θέμα-πρόβλημα που έχει ανακύψει, όπως τις παραθέτω παρακάτω.

Στη 10ετία τού 1980, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών είχε πραγματοποιήσει σειρά γεωτρήσεων στην αγροτική περιοχή Αχλαδόκαμπος του Πολιχνίτου και απεκάλυψε ένα ευρύ πεδίο γεωθερμικού νερού με θερμοκρασίες από 20 έως 92 βαθμών. Στην ίδια περιοχή, ρέουν από αιώνες και φυσικές θερμοπηγές, ανάμεσα στις οποίες η πηγή με αριθμό 15, ωριαίας απόδοσης 35 περίπου κυβικών μέτρων ανά ώρα, θερμοκρασίας 86,5 βαθμών.

Το νερό της πηγής αυτής καταλήγει στη θάλασσα διαμέσου του Αλμυροπόταμου, με θερμιδική απώλεια σε ισοδύναμο πετρελαίου 5,5 χιλ. λίτρων ή 20 - 25 βαρελιών των 200 λίτρων το 24ωρο. Στην περιοχή αυτή, περί το έτος 1980, στον πάλαι Σταθμό Γεωργικής Έρευνας Λέσβου, όπου υπηρετούσα ως διευθυντής του, είχαμε εγκαταστήσει πειραματικό θερμοκήπιο για τη μελέτη της χρήσης του γεωθερμικού νερού για τη θέρμανσή του, αλλά παράλληλα και την αντοχή πολλών υλικών στις χημικές επιδράσεις του προβληματικού αυτού νερού και κυρίως μηχανών άντλησης, σωλήνων διαφόρων μετάλλων, σωμάτων καλοριφέρ, διαφόρων πλαστικών υλικών.

Από τις ερευνητικές αυτές εργασίες, που κράτησαν έξι περίπου χρόνια, προήλθαν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα θετικά συμπεράσματα, που διά των Διευθύνσεων Γεωργίας και των τότε Ελληνικών Κέντρων Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΛΚΕΠΑ Λέσβου και Θεσσαλονίκης) έτυχαν εφαρμογής στην Ελλάδα, σε περιοχές όπου υπήρχαν γεωθερμικά ζεστά νερά και ειδικότερα στην περιοχή της λίμνης Βόλβη της Θεσσαλονίκης.

Τα ίδια συμπεράσματα ανακοινώθηκαν με εισήγησή μου στη γαλλική γλώσσα από 21 έως 24 Ιανουαρίου στη Ρώμη της Ιταλίας, σε Ευρωμεσογειακό Συνέδριο με κύριο αντικείμενο συζήτησης «Η χρήση της γεωθερμικής ενέργειας και των θερμών βιομηχανικών υγρών στη γεωργία». Με την ευκαιρία της επανεκκίνησης του θέματος της «Θερμοπόλεως», παρέδωσα προ ημερών αντίγραφα της εισήγησής μας στο Δήμο Λέσβου και στην εφημερίδα «Εμπρός» για ενημέρωσή τους.

Πέρα από τα τεχνικά στοιχεία που περιλαμβάνονται σ’ αυτή, προσωπική μου πρόταση, πρώτου ενδιαφέροντος, είναι η χρησιμοποίηση του γεωθερμικού νερού της πηγής Νο 15, για να κερδηθεί η θερμιδική απώλεια για κάθε 24ωρο του ισοδυνάμου πετρελαίου των 20 - 25 βαρελιών των 200 χιλιογράμμων. Η θερμιδική απώλεια σε ισοδύναμο πετρελαίου, υπολογίστηκε σε ποσοστό αξιοποίησης της θερμιδικής δυνατότητας του νερού 86 βαθμών κατά 60%.

Έχοντας την πληροφορία ότι στην περιοχή του γεωθερμικού πεδίου υπήρξαν φόβοι και επιφυλάξεις από καλλιεργητές θερμοκηπίων ότι με τη χρησιμοποίηση του νερού για θέρμανση κατοικιών, θα στερηθούν το γεωθερμικό νερό, πιστεύω ότι μόνο η παροχή της πηγής Νο 15 των 35 κυβικών μέτρων την ώρα, με τη θερμοκρασία των 86 βαθμών, θα καλύψει θερμαντικά ένα σημαντικό αριθμό κατοικιών, που θα εξαρτηθεί από τα συστήματα των τεχνικών εφαρμογών. Εξάλλου, οι δυνατότητες του συνόλου των γεωτρήσεων μπορούν να υπερκαλύψουν τις ανάγκες πολλών θερμοκηπίων.