Οι εξελίξεις στη Συρία είναι άκρως ανησυχητικές, καθώς προκαλούν ευρύτερες αναταράξεις στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η εντός της Συρίας ενδοθρησκευτική διελκυστίνδα του Σουνιτικού με το Σιιτικό Ισλάμ, με την επικουρία αντιστοίχως του εξωτερικού παράγοντα, κυρίως της Τουρκίας και του Ιράν, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα στην ευρύτερη περιοχή. Η ενεργή εμπλοκή της Ρωσίας, τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο με την ανάπτυξη ναυτικών μονάδων στην ανατολική Μεσόγειο, όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, με τη δημιουργία εντός του ΟΗΕ θεσμικού αντίβαρου μαζί με την Κίνα στις επιδιώξεις των ΗΠΑ, είναι ενδεικτική της σοβαρότητας της κατάστασης.

Η συντελούμενη σήμερα στη Συρία βάναυση παραβίαση θεμελιωδών κανόνων του εθιμικού και συμβατικού ανθρωπιστικού δικαίου, εις βάρος κυρίως αμάχων, συνηγορούν στη χωρίς καθυστέρηση άμεση ανάληψη από τη διεθνή κοινότητα όλων εκείνων των πολιτικών οι οποίες θα οδηγήσουν στην ειρήνευση την πολύπαθη χώρα, το ταχύτερο δυνατό.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χαρακτηριστική και ευεξήγητη η χωρίς χρονοτριβή άμεση αλλαγή της στάσης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σε σχέση με τη συντακτικής φύσης πολιτική αλλαγή στην Αίγυπτο, ηγέτιδος δύναμης στον αραβικό κόσμο, μετά την ανάρρηση στην εξουσία της ισλαμικής αδελφότητας. Αναμφίβολα η επίσκεψη της επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Χίλλαρυ Κλίντον, στο Κάιρο, συνιστά την πλέον πανηγυρική αναγνώριση της συντελεσθείσας πολιτικής αλλαγής στην Αίγυπτο, στέλνοντας παράλληλα και τα πλέον ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό, δηλαδή στην περιφέρεια όλων αυτών των αραβικών κρατών τα οποία, επηρεαζόμενα από την Αραβική Άνοιξη, κινούνται στην πολιτική λογική είτε του εκδημοκρατισμού, είτε της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης.

Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένη την επιρρέπεια της γείτονος Τουρκίας να αναγορεύει εαυτόν σε οιονεί περιφερειακή δύναμη, επιδιώκοντας άδηλα αλλά εξαιρετικώς σαφή πολιτικά οφέλη, η οικονομικώς ασθμαίνουσα Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια του εφησυχασμού. Παρά τα μείζονα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, πρέπει η εξωτερική πολιτική της χώρας, απερίσπαστη σε συνθήκες εθνικής ενότητας, να συνεχίσει την ενεργή επιδίωξη προαγωγής των εθνικών συμφερόντων με το χτίσιμο πολυεπίπεδων συμμαχιών και την εκμετάλλευση όλων των εθνικών δυνατοτήτων.