Τα κόμματα της νέας συγκυβέρνησης μας χρωστούν μια εξήγηση και πρέπει να μας απαντήσουν στο παρακάτω ερώτημα:

Γιατί έγινε τώρα κυβέρνηση και όχι στις 6 Μαΐου;

Οι βουλευτικές τους έδρες στις 6 Μαΐου αρκούσαν για το σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), όπως και τώρα.
Τι άλλαξε;

Η Ν.Δ. στις δεύτερες εκλογές υπερενισχύθηκε, με αποτέλεσμα να ηγεμονεύσει του σημερινού κυβερνητικού σχήματος και να έχει το πάνω χέρι όχι μόνο αριθμητικά, αλλά και πολιτικά. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, από το 17%, έφτασε στο 27% και από 52, στους 71 βουλευτές. Αυτό επεδίωκαν;

Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και αν προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν, στην πράξη είχαν κοινή πολιτική γραμμή.

Θυμίζω: 1) Στις 7 Μαΐου επέλεξαν την ίδια πολιτική θέση: «Δε συμμετέχω στην κυβέρνηση χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ». Η στάση αυτή για το ΠΑΣΟΚ είναι απόλυτα κατανοητή και αναμενόμενη. Η συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί για αυτό σανίδα πολιτικής σωτηρίας. Η στάση, όμως, της ΔΗΜΑΡ, να επιμένει να εμπλέξει στη διακυβέρνηση της χώρας αντιμνημονιακά κόμματα, είναι ακατανόητη. Όταν έφυγε η Ανανεωτική Πτέρυγα (σημερινή ΔΗΜΑΡ) από το Συνασπισμό, όλοι έλεγαν ότι αργά ή γρήγορα θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Τελικά κατέρριψαν κάθε πρόβλεψη. Συνεργάστηκαν απ’ ευθείας με τη Ν.Δ. και μάλιστα χωρίς η νέα κυβέρνηση να έχει ανάγκη τις 17 έδρες της.

2) Κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ για το μη σχηματισμό κυβέρνησης, ενώ οι βουλευτικές έδρες Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ έβγαζαν κυβέρνηση και τότε. Και επιτέλους, το «Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» δεν καλύπτει πολιτικές ανευθυνότητες.

3) Έκαναν μονομέτωπο αγώνα στην προεκλογική περίοδο ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν και οι δύο στα ίδια περίπου ποσοστά, να ενισχύσουν κατά 10 μονάδες το ΣΥΡΙΖΑ και το χειρότερο να δώσουν την πρωτιά στη Ν.Δ.. Αυτό, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, σε ένα μεγάλο βαθμό τούς ανακούφισε, αφού ο συγκρουσιακός ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε στην κυβέρνηση δίνοντας ανάσα στην Ευρώπη των αγορών, αλλά και στις αγορές του κόσμου, στους τοκογλύφους των εθνών, αλλά και στα έθνη των τοκογλύφων.

4) Μπήκαν στην κυβέρνηση Σαμαρά με τους ίδιους ακριβώς όρους. Στήριξη και συμμετοχή όχι με πολιτικό προσωπικό πρώτης γραμμής, αλλά με στελέχη που δε σηματοδοτούν φανερά τον πολιτικό τους χώρο.

Με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ βαδίζει σε διαδικασία επανίδρυσης, αναγκαστικά και λόγω χρεών, πράγμα που σημαίνει αλλαγή ονόματος, αλλαγή συμβόλου και προφανώς Α.Φ.Μ. (το ποιος θα κρατήσει τον παλιό Α.Φ.Μ. με τα τεράστια χρέη στις τράπεζες είναι ζητούμενο), η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έχει ήδη ανοίξει το δικό της κυβερνητικό μαγαζάκι παραδίπλα του, έτοιμο να υποδεχτεί τους συγκεκριμένους πελάτες.

Άλλωστε, πολλοί από το βαθύ ΠΑΣΟΚ στην τελευταία αναμέτρηση έκαναν μια εκλογική στάση στη ΔΗΜΑΡ και αρκετοί από αυτούς θα μονιμοποιηθούν στην εκλογική της βάση. Με άλλα λόγια, η ΔΗΜΑΡ απευθύνεται κυρίως στο συμπαγές εκείνο τμήμα του ελληνικού λαού που επιμένει παρ’ όλα αυτά να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα στελέχη τής ΔΗΜΑΡ δεν τοποθετούνται πολιτικά, αλλά σε καθαρή αντι-ΣΥΡΙΖΑ βάση, θυμίζοντας στελέχη του παλιού κακού ΠΑΣΟΚ. Μαργαρίτης και Ψαριανός πρωτοστατούν, με το δεύτερο να εξελίσσεται σε Πάγκαλο της ΔΗΜΑΡ.

Ελπίζω η πολιτική της μετάλλαξη και η αναμενόμενη κυβερνητική φθορά της να μην την αναγκάσει να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ, αλλάζοντας ακόμη και τον τίτλο της.
 
ΥΓ. 1 Το Κ.Κ.Ε., αρνούμενο να μολυνθεί από την Ιστορία, συνετρίβη. Ο ελληνικός λαός άκουσε την κ. Παπαρήγα και διόρθωσε την ψήφο του. To έφερε από το 8,50%, στο 4,50%. Φιλότιμο στην ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. υπάρχει; Διαλέξτε. Ή πολιτική γραμμή θα αλλάξετε ή λαό.

ΥΓ. 2 ΠΑΣΟΚ 12,28%. Πανωλεθρίαμβος.
Επισκευαί «Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ». Καινουργή - μεταχειρισμένα.

ΥΓ. 3 Ζήτησε το Υπουργείο των Οικονομικών από το Νικόλα τον Άσιμο να κλείσει τα βιβλία του. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος πώς τους ξέφυγε;