Αμόλησε ο «νευρικός γείτων» την παρόλα του για την καταστροφή της Σμύρνης από τους Έλληνες κι έπαθε το «τούτο μας» ένα ανατσουτσούριασμα ιεράς αγανακτήσεως. Υποθέτω ότι εξανέστη ο «ελληνάρας», ο αγνώστου σωματείου μάγκας με το μπεγλέρι που ξεκούραζε νωχελικά το βεβηλοπόδαρό του πατώντας στο «κενοτάφιο του Αγνώστου Στρατιώτου» -όπου κείται η Μνήμη πεσόντων (και) στη Μικρά Ασία. (Όχι ότι οι άλλοι παρευρισκόμενοι περιπατητές ήταν καλύτεροι, «να  ’ουμε…»). Εικάζω, από την άλλη, ότι θα προβληματίσθηκαν ακόμα και οι σχετικιστές ζηλωτές του «συνωστισμού στην προκυμαία» ή της «εκτεταμένης αιματοχυσίας και όχι γενοκτονίας -στον Πόντο», απέναντι σε τέτοιας έκτασης ερμηνευτική ατασθαλία.

Προς τί όμως η έκπληξη και η ενόχληση; Γνωρίζουμε καλά την έλλειψη μέτρου, αντιθέτως την ικανότητα, το ταλέντο της διεθνούς φήμης των -αυταρχικών- δημαγωγών να ανταποκρίνονται στις ανασφάλειες του όχλου, να επαναφορτίζουν τις μπαταρίες των συλλογικών συμπλεγμάτων, να επενδύουν στα ελαττώματα αποδομώντας τα αιτήματα ποιότητας. Το μήνυμα του Ερντογάν στο ειδικό ακροατήριο της Σμύρνης αναφερόταν στο ποιος είναι «πολιτισμένος» και ποιος «βάρβαρος», χάιδεψε δηλαδή ένα συστημικό κόμπλεξ των εξευρωπαϊσμένων παράλιων πληθυσμών έναντι των Ελλήνων.

Εδώ; Στην χώρα του Σώρρα, των τηλεπωλήσεων βιβλίων περί τα πυρηνικά όπλα των Αρχαίων Ελλήνων, της ανιστόρητης Ρωσοφιλίας, της κακοήθους -κατά την ιατρική έννοια- παλαβάδας του διαδικτυακού δημόσιου λόγου, λέγονται και πράττονται αντάξιες ανοησίες. Στρώνονται κόκκινα χαλιά στην άμμο προς τιμήν των Σαλαμινομάχων, η Καπετάνισσα Θρύλος -και Ναύαρχος- υποβιβάζεται τιμώμενη σε Υποναύαρχο, βύσματα παριστάνουν τους «κομμάντος», ο νέος Διευθυντής του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος κ. Πρωτοπαππάς ομνύει στο όνομα Αγίου ειδικού περί τη συστολή του χρόνου με επιστημονικό επιχείρημα την ταχεία μετάβαση καλογραιών με ταξί σε λειτουργία… Κι ο εξυπνότερος λαός του Κόσμου ζορίζεται ιδεολογικά ανάμεσα σε περικεφαλαίες και διαιτητικές παράγκες.

Το φολκλόρ της παρακμής προξενεί γέλωτα, αλλά δεν είναι για γέλια. Κι από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Τα νέο-οθωμανικά «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν ενίοτε αντιστοιχούν σε καθ’ Ημάς καμώματα ενός αγράμματου «μεγαλο-ιδεατισμού». Αυτός παράγεται, προκύπτει και συντηρείται από την ηθελημένη σύγχυση μεταξύ της «Μεγάλης Ιδέας», ως καταστατικής ιδεολογίας της επαναστατικής περιόδου ενόψει της συγκρότησης ενός νέου Κράτους, και της λειτουργικής και επιχειρησιακής έκπτωσης της προς υπηρέτηση μιας ανάπηρης μεγαλομανίας. Η Μεγάλη Ιδέα, απότοκος του προ-επαναστατικού δυτικού φιλελληνισμού, από τον Chateaubriand στο Λόρδο Βύρωνα, και του νεοελληνικού Διαφωτισμού από τον Κοραή στο Ρήγα έως το Ζαμπέλιο ή τον Παπαρρηγόπουλο, είχε απολύτως συγκεκριμένη εννοιολογική συγκρότηση και σαφέστατα γνωρίσματα: η πολιτισμική ανωτερότητα, η σύνθεση Αρχαίας Ελλάδας και Χριστιανισμού, ακόμα και η προοπτική της νέας ελληνικής αυτοκρατορίας ως συνέπεια των προηγουμένων. Πλην όμως απαράβατη Μέθοδος ήταν η επικράτηση του Ορθού Λόγου έναντι οιουδήποτε άλλου μηχανισμού παραγωγής πεποιθήσεων και πίστης, του εκκοσμικευμένου Κράτους έναντι της Εκκλησίας. Υπ’ αυτήν την έννοια υπέκειτο στην συγκροτημένη κριτική. Η «νέα ελληνική αυτοκρατορία» ταχέως κατέρρευσε ως καταστατικός στόχος. Όμως, ο εξοστρακισμός του Ορθού Λόγου οδηγεί διαχρονικά στην αρρωστημένη τρέχουσα κατάσταση με τα ρετάλια της Μεγάλης Ιδέας να είναι έρμαια ανάγωγων ημι-αγράμματων. 

Το φολκλόρ της παρακμής είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο. Όχι μόνον διότι εγκυμονεί άλογες δι-εθνικές περιπέτειες. Πρωτίστως, διότι ευδοκιμεί σε ανελεύθερα καθεστώτα, προσβάλλει τις αξίες της φιλελεύθερης Δημοκρατίας και ροκανίζει κάθε προοπτική ανάκαμψης της χώρας μας.

Εντέλει η πρόσφατη περιπέτεια του Καθηγητή Κριμιζή στη διεύθυνση του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος είναι αποκαλυπτική όλων των ανωτέρω. Κι επειδή ο Ορθός Λόγος είναι φύσει καυστικός στην ισχύ του, ο Υπουργός Παππάς βρήκε έναν Πρωτοπαππά να τον αντικαταστήσει: ο άνθρωπος που διεύθυνε τις αποστολές των διαστημικών οχημάτων που εγγίζουν τα όρια του Ηλιακού Συστήματος αναζητώντας αλήθειες για τον συμπαντικό χωρο-χρόνο, αντικαταστάθηκε από «πρότυπο» του σκοταδισμού.

Το «καλύτερο οικόπεδο του Κόσμου», εδώ στη Νότια Βαλκανική, έχει την Ηγεσία που επιδιώκει! Αν δεν είναι έτσι, τότε να τελειώνουμε, παιδιά, με αυτήν την πλάκα! Αρκετά, δε νομίζετε;