Μεγάλη η έγνοια και η συζήτηση για την ισότητα των ομόφυλων ζευγαριών! Μήπως, όμως, την ίδια έγνοια και παρόμοιο πάθος πρέπει οι αγωνιστές της ισότητας των ομοφύλων να επιδείξουν και, πρωτίστως,για την ισότητα των παιδιών και ειδικότερα, για τα παιδιά εκείνα που γεννήθηκαν από κακότυχους ή και ανάξιους γονείς και δεν θα νιώσουν την ζεστασιά και το άρωμα του μητρικού κόρφου∙ για τα παιδιά που θα πρωτανοίξουν τα μάτια τους και θα αντικρύσουν τον κόσμο, έξω από την φυσική τους θερμοκοιτίδα, εκεί, όπου, κανονικά, επωάζονται με την αγάπη και το φιλί, με το γλυκό νανούρισμα και το παραμύθι τα ταξιδιάρικα πουλιά της ζωής, οι αυριανοί γενναίοι και, συγχρόνως, ευαίσθητοι αγωνιστές της ζωής;

Για τα παιδιά, τα οποία, ακόμα κιαν είναι τυχερά και βρεθούν στην στοργική αγκαλιά μιας θετής μητέρας, θα αναζητούν, σε όλη τους την ζωή, την αρχή από τον ομφάλιο λώρο που δεν έπαψε να τα συνδέει με την ζωοδόχο πηγή, την αναντικατάστατη και αιώνια ΜΑΝΑ.

Και οι νομοθέτες που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν, από την αρχή, έναν καλύτερο κόσμο, ας εμπνευστούν από το τραγούδι της ζωής, το «αμάραντο ρόδο»,στο «Άξιον εστί», του Ποιητή:

« Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

και χαρές ανείπωτες με σκιάσανε.

Οξειδώθηκα μες στην νοτιά των ανθρώπων,

μακρινή μητέρα, ρόδο μου, ρόδο αμάραντο!

Αμαρτία μου να΄χα και εγώ μιαν αγάπη,

μακρινή μητέρα, ρόδο μου, ρόδο αμάραντο!

Τον Ιούλιο, κάποτε, μισανοίξανε

τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου,

την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν,

μακρινή μητέρα, ρόδο μου, ρόδο αμάραντο»!

Β. Τα παιδιά του Ισραήλ και τα παιδιά της Γάζας.

«Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», λέει μια παροιμία. Και από τα χρόνια του Τρωικού πολέμου, τα παιδιά, με πρώτη την Ιφιγένεια και, ύστερα, τα παιδιά των ηττημένων Τρώων σφαγιάζονται από τους «Αρειμανείς» πολέμαρχους, κατά το θέλημα του θεού Άρη: «συν τε μεγάλω απέτισαν συν σφήσιν κεφαλήσιν, γυναιξί τε τεκέεσιν»( ΙλιάδαΔ΄ 170) (βαριά θα είναι η πληρωμή, γιατί με το κεφάλι το δικό τους, με των γυναικών και των παιδιών τους θα πληρώσουν)!

Και κατά το θέλημα του Αλλάχ και του Γιαχβέ (Ιεχωβά) «εγώ γαρ είμι Κύριος ο θεός σου, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς, τοις μισούσι με»(Έξοδος κ.6) και σύμφωνα με τον «ιερό» νόμο «μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις» οι επί της γης… αντιπρόσωποι των πολεμόχαρων θεών τους, οι«μαχαιροβγάλτες» της Χαμάς, από την Γάζα, και ο «Αρειμανής» Νετανιάχου, από το Ισραήλ, συνεχίζουν, επί μισόν αιώνα το… θεάρεστον έργον της αλληλοσφαγής τους, με την «μάχαιρα» και τα «κουμπούρια», διεκδικώντας, ο καθένας για τον εαυτό του, την κατοχή ολόκληρης της «γης Χαναάν»!

Και οι Φαρισαίοι και οι υποκριτές, σε Ανατολή και Δύση, λάτρεις του διπρόσωπου Ιανού, από την μια ευλογούν, δήθεν, την ειρήνη και από την άλλη αφήνουν- επί μισόν αιώνα- να συνεχίζεται ο πόλεμος «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» των δυο μανιακών «κουμπουράδων», οι οποίοι «παίρνουν στο λαιμό τους» -και οι δυο- τους λαούς τους, διότι αυτοχειριαζόμενοιοι ίδιοι δεν «βγάζουν μόνο τα δικά τους μάτια» ( που θα ήταν λίγο το κακό), αλλά συνεχίζοντας την αλληλοσφαγή και τορπιλίζοντας, συνεχώς, την ειρήνη «βγάζουν τα… μάτια και τα δόντια», ένθεν κι ένθεν, στις χιλιάδες των Ισραηλιτών και των Παλαιστίνιων, που θέλουν να ζήσουν «εν ειρήνη», στον τόπο που έταξαν και στους δυο οι θεοί τους, ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ.

Και το πιο φρικώδες είναι ότι αυτοί, οι ίδιοι, διαπράττουν την γενοκτονία των δυο λαών τους, δολοφονώντας αθώα παιδιά και τις μανάδες τους∙ και είναι, πάλι οι ίδιοι που κατηγορούν, ο ένας τον άλλο, για το έγκλημα της γενοκτονίας!

Και ο θεός Ιανός δεν θέλει να μας δείξει το άλλο πρόσωπό του!

Κι εκείνοι « οι αισθηματίες, οι φιλάνθρωποι και οι ειρηνιστές» που, κάποτε, τιμώρησαν τον… «σφαγέα» Σαντάμ του Ιράκ και δίκασαν τον Σέρβο Μιλόσεβιτς και τους εξολοθρευτές των Βοσνίων στρατάρχες του∙ και αυτοί οι οποίοι, σήμερα, στέκονται στο πλευρό του ηρωικού λαού της Ουκρανίας, που αντιστέκεται στον «Φύρερ» Πούτιν, πώς μπορούν και κοιμούνται τον «Ύπνο του Δικαίου», μετά τις «Ειδήσεις των Εννιά», όταν παιδιά του Ισραήλ, όμηροι της Χαμάς, αργοπεθαίνουν στις υπόγειες στοές κι όταν χιλιάδες μανάδες της Γάζας στηθοκοπιούνται, πάνω από τα πτώματα των παιδιών τους;

Και , ως πότε, ο ΟΗΕ θα παραμένει μια ανίσχυρη Μ.Κ.Ο (Μη Κυβερνητική Οργάνωση);