Οι γνωστές «αυταπάτες» που καθόρισαν την κυβερνητική πολιτική τα τελευταία τεσσερισήμισι χρόνια και οι οποίες καταδικάστηκαν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές εντάσσονται στο ευρύτερο σύνολο των αυταπατών μας που χαρακτηρίζουν -με εξαίρεση κάποια φωτεινά διαλείμματα ορθολογισμού και ρεαλισμού- ολόκληρο τον νεοελληνικό εθνικό μας βίο.

Και είναι αυτές οι εθνικές αυταπάτες που διαιωνίζουν τις παθογένειες, οι οποίες αποτελούν την βασική αιτία για την διαχρονική οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική υστέρηση της Ελλάδας σε σχέση με τα ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη.

Δεν θα αναφερθούμε στην… μεγαλειώδη εθνική αυταπάτη μας ότι ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη στην σημερινή Ελλάδα και στους Έλληνες, επειδή, πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, οι αρχαίοι Έλληνες «έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού στον τότε απολίτιστο κόσμο»· θα περιοριστούμε στις αυταπάτες που αφορούν συγκεκριμένους τομείς της σύγχρονης πραγματικότητας, τις οποίες βιώνουμε ως χώρα και ελληνικός λαός.

1. Στο επίπεδο της οικονομίας, έχουμε την αυταπάτη ότι χωρίς να παράγουμε ή αγνοώντας τις σύγχρονες μεθόδους και τρόπους παραγωγής, επιμένοντας στην μεταπρατική οικονομία και εξαρτώμενοι από την κρατική εύνοια ή την δανειακή πολιτική, ότι μπορούμε να επιβιώσουμε στον σύγχρονο κόσμο της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης αγοράς.

2.Στο επίπεδο της πολιτικής και της διακυβέρνησης της χώρας, αυταπατόμαστε, ως πολίτες, ότι επιτελούμε τον ρόλο μας ως «κυρίαρχος λαός», επιλέγοντας τους αντιπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο -κατά κανόνα- μέσα στα πλαίσια που ορίζει η «γραμμή» του κόμματος ή με κριτήριο, όχι την ουσία του λόγου αλλά την συχνότητα και την θεατρικότητα της τηλεοπτικής παρουσίας των πολιτευομένων.

Και όσον αφορά αυτούς που αναλαμβάνουν την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας, αυταπατώνται, πιστεύοντας ότι μπορούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας και να πραγματοποιούν τους εθνικούς στόχους με ένα κράτος κομματοκρατούμενο, που λειτουργεί με την πελατειακή ή την συντεχνιακή λογική του περασμένου αιώνα.

Και, επίσης, αυτοί που τους έταξε ο λαός να ασκούν τον ρόλο της αντιπολίτευσης αυταπατώνται ότι υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός του Κοινοβουλίου, προκειμένου να αποτρέψουν την επιψήφιση και την εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του κράτους και για να επιτύχουν την ταχύτερη φθορά και την πτώση της κυβερνώσας παράταξης.

3. Αυταπατόμαστε,ως έθνος και ως λαός αντιμετωπίζοντας ως Συβαρίτες τους εξωτερικούς κινδύνους. «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν». Συνεχίζουμε ακάθεκτοι να «τρώμε ως λαός τις σάρκες μας», επιδιδόμενοι σε ένα αγώνα αλληλοεξόντωσης, ενώ στο «σουλτανάτο» του Ερντογάν σχεδιάζουν την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας!

Απαιτούμε -«εδώ και τώρα»- καλύτερες απολαβές και περισσότερες ανέσεις, αντί να προτάσσουμε την ισχυροποίηση της εθνικής οικονομίας, μέσω της οποίας θα καταστεί δυνατή και η αμυντική θωράκιση της χώρας. Και διχαζόμαστε, αντί να σφυρηλατούμε την πολιτική συναίνεση και την εθνική ενότητα για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητάς της χώρας και για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, που θα ικανοποιεί τα εθνικά μας συμφέροντα και θα εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξή μας με τους αλλοεθνείς γείτονές μας.

4. Και η πιο επικίνδυνη αυταπάτη μας: θεωρούμε πως είναι εφικτό με την παρεχόμενη, σήμερα, παιδεία στην νεολαία μας και στον λαό μας να οικοδομήσουμε ένα ασφαλέστερο και καλύτερο μέλλον για τις επερχόμενες γενιές!
5. Και η νεολαία μας; Ένα σημαντικό μέρος της έχει την αυταπάτη ότι συνεχίζει -ταμπουρωμένη στο Πολυτεχνείο των Εξαρχείων- την αντίσταση ενάντια στην Χούντα! Γιορτάζει την επέτειο των «πεσόντων» στα Εξάρχεια, στην μάχη «κατά των μπάτσων», πυρπολώντας, κάθε Δεκέμβρη -κατά το …ηρωικό έθιμο- το Κέντρο της Αθήνας και καταστρέφοντας το βιος των «αγωνιζομένων για τον επιούσιον» καταστηματαρχών!

Πώς θα απαλλαγεί η νεολαία μας από την αυταπάτη ότι όλα όσα απολαμβάνει είναι «δεδομένα» και εξασφαλισμένα για πάντα; Πώς θα συνειδητοποιήσουν οι κατά φαντασίαν «ηρωικοί επαναστάτες» ότι κάποιοι πονηροί κομματικοί «ινστρούχτορες» τους χρησιμοποιούν (υποθηκεύοντας το μέλλον τους) για να ψαρεύουν πελάτες πουλώντας μέσα στην θολούρα του «μπάχαλου» την ληγμένη -προ πολλού- ιδεολογία της κομματικής πραμάτειας τους.

Πώς θα ξανακάνουμε τη ΝΕΟΛΑΙΑ μας μπροστάρη στους εθνικούς αγώνες που έχουμε μπροστά μας;