Δεν είναι κακό -αντίθετα είναι επιβεβλημένο θα έλεγα- να παραδέχεται κανείς την άγνοια και το σφάλμα του, ως εγώ δημοσίως. Με την απόλυση των δύο Ελλήνων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων από τις τουρκικές φυλακές, χαρά μεγάλη κατέλαβε την Χριστεπώνυμο πατρίδα μας, ανήμερα της Παναγιάς. Ορθότατα! Κι εκεί που με καταπλάκωσε η μεταφυσική ερμηνεία του συμβάντος -«έκανε η Παναγιά το θαύμα της»- υπό ριζοσπαστική διακυβέρνηση, άρχισα να μετρώ τα σφάλματα μου.

Κατ’ αρχήν, ασθενεί πλέον η μνήμη των γυμνασιακών μαθημάτων Θεολογίας, σ’ ένα Σχολείο Καθολικών Μοναχών, επί δικτατορίας, σε μια περίοδο πιεστικής διδασκαλίας ημών των Ορθοδόξων από καθηγητές που συν τω χρόνω κατέλαβαν διαδοχικά την έδρα του Αρχιεπισκόπου (Χριστόδουλος και Ιερώνυμος, καταλαβαίνετε το πλαίσιο…): έμενα με την εντύπωση ότι η σεπτή εικόνα της Παναγίας της Ελευθερώτριας είχε αναφορά στις εγκύους. Γι’ αυτό βλέπουμε την εικόνα της σε κάθε μαιευτική κλινική της Επικράτειας, γι’ αυτό η λαϊκή ευχή στις εγκυμονούσες είναι «καλή λευτεριά». Κι εκεί που πίστευα ότι ο κ. Καμμένος, άλαλος εν όψει του μεγέθους του συμβολισμού μιας και τα λόγια περιττεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις -υποθέτω- όταν τουϊταρε την εικόνα Της ως σχόλιο έκανε μία από τις γνωστές γκάφες νοήσεως μετά τους «υδατάνθρακες του Αιγαίου», βγήκε η Αριστερή Θεολογία να ερμηνεύσει: η Ελευθερώτρια αφορά σε παν κακό! Υπάρχει βέβαια και η πιο επίγεια ερμηνεία που δεν εμπλέκει την Παναγία σε ρόλους έναντι παντός κακού: μας γκάστρωσε ο Ερντογάν μέχρι να τους ελευθερώσει· εξ ου και η ευχή «καλή λευτεριά» του Ερίδματου. Σε κάθε περίπτωση, διαβλέπω σοβαρή προοπτική συμβολισμών στην επερχόμενη προεκλογική εκστρατεία, θα μας κολάσουν κυριολεκτικώς, εκατέρωθεν.

Μάλλον βλάσφημος ων -δεύτερο σφάλμα- είχα την εδραία πεποίθηση ότι εάν ήταν αναγκαία μια λιγότερο μεταφυσική ερμηνεία, αυτή έπρεπε να στραφεί κυρίως στην πέραν του Ατλαντικού παρέμβαση του θείου (πεζό θ) Ντόναλντ. Την ίδια πεποίθηση έχει σύμπασα η Υφήλιος, δυστυχώς γι’ αυτήν -καθότι στα καθ’ Ημάς, τα πράγματα είναι όπως θέλουμε να νομίζουμε. Διαφωνούν, βλέπετε, τα non papers του Μαξίμου, στα κατά ριπάς κείμενα ρητής καθοδηγήσεως προς «ναυτιλομένους» -καθότι τα ‘χουν κάνει θάλασσα. Η θετική και ευχάριστη εξέλιξη οφείλεται στη συστηματική καλλιέργεια διαύλων διαλόγου με την Τουρκία, από το 2015 κι εντεύθεν, λέει! Αυτό κι αν είναι στρατηγικός σχεδιασμός, όχι παίξε γέλασε: δύο χρόνια πριν την αιχμαλωσία των στελεχών μας, είχε διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συνομιλίας ώστε να κάνουν σχεδόν έξι μήνες να τους απολύσουν. Όλα τα ενδιάμεσα, οι κορώνες του Καμμένου, το μπάχαλο στο Υπουργείο Άμυνας, η «δυσκολότερη συνομιλία» του Τσίπρα με τον Ερντογάν πρόσφατα, η επικίνδυνη ένταση τόσων μηνών, ήταν όλα μέρος εμβριθούς σχεδίου: Υποκλίνομαι. Σε κάθε περίπτωση, οι Αμερικάνοι είναι μεγάλα παιδιά: καταλαβαίνουν άριστα τις ανάγκες προπαγάνδας για το πόπολο σε σύγκριση με τις ουσιώδεις δεσμεύσεις «κεκλεισμένων των θυρών».

Μάτι-Μητρετώδης/Κούκλατζης: 1-1. Μέγα το επικοινωνιακό ντέρμπυ. Και μόνον ότι ανακοινώθηκε/προβλήθηκε ότι σε «οκτώ ώρες» από της απολύσεως τους έγινε η μεταφορά των στρατιωτικών μας δείχνει το απόλυτο άγχος της κυβέρνησης να αποδεικνύει ότι μπορεί να συντονίσει το αυτονόητο και το ελάχιστο! Ο Τσίπρας χρειαζόταν κάτι για να πάει στη ΔΕΘ και στις εκλογές. Το εάν οι Αμερικάνοι -και ο Ερντογάν σε δεινή θέση- προσέτρεξαν, θα είναι ένα αιωρούμενο ερώτημα για τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Αυτόν τον Δεκαπενταύγουστο, όλα έγιναν κατά πώς πρέπει… η μαζική έξοδος των εσωτερικών μεταναστών των πόλεων στους γενέθλιους τόπους τους, τα τραπέζια και τα γλέντια του θερινού Πάσχα, η συμφόρηση σε λιμάνια, αεροδρόμια και ΚΤΕΛ, τα πάσης φύσεως ατυχήματα, εμφράγματα και γαστρεντερίτιδες, οι οχλήσεις και νύξεις από τα διεθνή γεγονότα, οι δηλώσεις περί την ευλογία της Μεγαλόχαρης, η Τήνος και οι προσκυνητές της, κάποιες αραιές ιστορικές αναμνήσεις περί την «Έλλη»… Μένει ένα κενό ντροπής για Όλους μας:

Ουδείς ανεφέρθη στην υπέρτατη Θυσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, ανήμερα της Παναγιάς, όπου χάθηκαν πάνω από εκατό παλληκάρια - ένας «κοιμάται» στη Μόρια! Ουδείς ενδιαφέρεται για το βδελυρό Αίσχος της Ελληνικής Πολιτείας που συνεχίζεται καθημερινά στα βουνά της Αλβανίας, με τις ανευρέσεις των οστών των Ηρώων του ‘40, που συλλέγονται, ταυτοποιούνται και θάβονται ταχέως, με γραφειοκρατική ακρίβεια και τήρηση του διοικητικού πρωτοκόλλου… Πεθαίνουν επωνύμως Ανώνυμοι μια φορά ακόμα…

Τα μεγάλα Έθνη ορίζονται από τον τρόπο που μεταχειρίζονται τους Πεσόντες και τους Αιχμαλώτους τους. Οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα, μετονομάζουν και ορίζουν στο Εθνικό Σύστημα Εναέριας Κυκλοφορίας τους, τον κωδικό μιας πτήσης που μεταφέρει σωρό Πεσόντος σπίτι του, ως Angel Flight, Πτήση των Αγγέλων και για «μίλια» ολόκληρα παρατάσσονται οι πολίτες να προϋπαντήσουν το χαμένο γιό τους.

Κοντύναμε, δυστυχώς, ως έθνος. Βόηθα, Παναγιά, να ξαναμεγαλώσουμε!