Στο κάψιμο των βιβλίων και στην δίωξη των ιδεών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, καθώς και των ιδεολόγων συγγραφέων και, γενικότερα, των αντιφρονούντων, το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου αντέγραψε, επακριβώς, τα χιτλερικά πρότυπα.

Με την «συνταγή» του Γκαίμπελς και με πρωτοστάτες τον…ανθό της Νεολαίας, τους Φοιτητές, έλαβε χώραν και στην Ελλάδα, το 1936,το «ολοκαύτωμα των βιβλίων», στα πλαίσια…«της πολιτιστικής επανάστασης», που κήρυξε η…«Εθνοσωτήρια Δικτατορία» του Μεταξά (για την Β΄ «Εθνοσωτήρια» του Παπαδόπουλου, στο επόμενο άρθρο μας),

*Τα ανελεύθερα καθεστώτα ( και, ενίοτε, κάποιοι αντιδραστικοί θύλακες, βλ. και «Ευαγγελικά»,8 Νοεμβρίου 1901)- ιστορικά- δεν δημιουργούν, μόνον, φωτεινές, αντιδικτατορικές φοιτητικές εξεγέρσεις, όπως την «Εξέγερση του Πολυτεχνείου», του 1973, αλλά, ενίοτε, και από την ανάποδη: σκοταδιστικές «φοιτητικές εξεγέρσεις της ντροπής»)!

Η «πρόβα τζενεράλε» γίνεται στην Αθήνα, στις 8 Αυγούστου, τέσσερις μόλις ημέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά και του Βασιλιά Γεωργίου Β΄, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την πρωτοβουλία, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, είχε ομάδα «εθνικοφρόνων φοιτητών». Το μαζικό, όμως, κάψιμο «αντεθνικών» και κομμουνιστικών βιβλίων εκτελείται οργανωμένα σε διάφορες πόλεις της χώρας, στις 16 Αυγούστου του 1936. Στην Αθήνα η… «γιορτή» λαμβάνει χώραν μπροστά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στα Προπύλαια, ενώ στον Πειραιά τα βιβλία παραδίδονται στην πυρά, στο Πασαλιμάνι, και μάλιστα με προσκλήσεις προς τους νέους της εποχής να συμμετάσχουν στην «τελετή»:

«Η Εθνική Φοιτητική Νεολαία Πειραιώς προβαίνουσα εις την εξαφάνισιν δια πυρός ολοκλήρου σειράς κομμουνιστικών εντύπων την προσεχή Κυριακήν και ώραν 8 μ.μ. και εν τη πλατεία Πασαλιμανίου Πειραιώς, προσκαλεί άπαντας τους εθνικόφρονας νέους, όπως προσέλθουν εν τη πλατεία Τερψιθέας 7 μ.μ. ίνα εν σώματι μεταβούν και συμμετάσχουν εις την τελετήν».

Η μεγαλύτερη «φιέστα» θα στηθεί στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στο Λευκό Πύργο.

Από την προηγούμενη μέρα, οι ελεγχόμενες, πλέον, από το καθεστώς εφημερίδες δημοσιεύουν σχετική αναγγελία και μάλιστα πρωτοσέλιδα: «Τεραστία πυρά θα εξαγνίσει, αύριον, την πόλιν από το μίασματων ερυθρών εντύπων», διατυμπανίζει στην κορυφή της πρώτης σελίδας, στις 15 Αυγούστου του 1936, η εφημερίδα τηςΘεσσαλονίκης, «Το ΦΩΣ»!

Και έτσι εισήλθαμε στον «Τρίτο Ελληνικό πολιτισμό»,τον οποίον επαγγέλθηκε- ως άλλος Περικλής του «Χρυσού αιώνα» της αρχαίας Αθήνας- ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς!

« Κάηκαν βιβλία, ακόμη, και του Ζαχαρία Παπαντωνίου, Στρατή Μυριβήλη και Πλάτωνα!

Η έννοια του κομμουνιστικού εντύπου ήταν πολύ πλατιά και ερμηνευόταν από το καθεστώς κατά το δοκούν. Συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά ακόμα και σχολικά βιβλία, όπως «Τα Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου! Ήδη, η σχολική διδασκαλία ορισμένων βιβλίων που κάηκαν είχε, ήδη, απαγορευτεί επίσημα, όπως η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και ο «Επιτάφιος» του Περικλή, για να μην εκλάβουν το περιεχόμενό του οι μαθητές ως έμμεση αποδοκιμασία των μηχανισμών του κράτους. Ακόμη, ορισμένα από τα βιβλία που κάηκαν ήταν τα εξής:

«Η Ζωή εν Τάφω» του Στρατή Μυριβήλη, επειδή ήταν αντιπολεμικό βιβλίο.

Και, επίσης,έργα του Πλάτωνα, του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα.

Το συνολικό έργο του Καρλ Μαρξ, καθώς και άλλα βιβλία με μαρξιστικό περιεχόμενο.

Η «Καταγωγή των Ειδών» του Δαρβίνου, έργο που απαγορεύτηκε κατά περιόδους, ανά τον κόσμο, και συνάντησε αντιδράσεις από την Εκκλησία, συντηρητικούς φορείς κλπ., λόγω της θεωρίας του Δαρβίνου περί προέλευσης του ανθρώπου από τον πίθηκο. (σ.σ. Θεωρία που αντιτίθεται με τις ναζιστική ιδεολογία και τις παραφυάδες της, όπως η μεταξική).

Στην πυρά και ο Αλ. Παπαδιαμάντης!

Στην πυρά ρίχτηκαν έργα Ελλήνων συγγραφέων, κάθε άλλο παρά αντίπαλων του καθεστώτος ή της θρησκείας, όπως βιβλία του Καρκαβίτσα, ακόμη και έργα του Παπαδιαμάντη, τα οποία, μέσα στο σωρό και στη διάρκεια των συλλήψεων, μάζεψαν οι «διανοούμενοι» της Ασφάλειας του καθεστώτος!*

( Δεν θυμάμαι πού ακριβώς είχα διαβάσει, όπου ο συγγραφέας του βιβλίου αναφέρει ότι κατά την κατάσχεση των βιβλίων του, ο επικεφαλής χωροφύλακας, που είχε βαρεθεί να διαβάζει τίτλους βιβλίων, διέταξε να κατασχεθούν «όλα τα χοντρά βιβλία» και, «έτσι, κατασχέθηκε και ο ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ» της γυναίκας του)!

Έργα του Σίγκμουντ Φρόιντ, του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, του Ανατόλ Φρανς, του Χάινριχ Χάινε, των Μαξίμ Γκόρκι, του Λέον Τολστόι και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (και μόνο η εθνικότητά τους ήταν αρκετή), του Γκαίτε και του Ιμάνουελ Καντ.

Ι. Μεταξάς «Σας απαγορεύω να έχετε διαφορετικές ιδέες»

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα ομιλίας του Ιωάννη Μεταξά, στους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ άλλων είχε πει: «Σας απαγορεύω να έχετε διαφορετικές ιδέες από αυτές του Κράτους. Σας ζητώ όχι μόνο να έχετε τις ίδιες ιδέες, αλλά να πιστεύετε σ’ αυτές και να δουλεύετε γι’ αυτές με ενθουσιασμό. Αν κάποιος από σας έχει διαφορετικές ιδέες, καλύτερα να μείνει αμόρφωτος».

Εξίσου σημαντική είναι και η μαρτυρία του Κάρολου Κουν: “Με κάλεσαν στην Ασφάλεια του Μεταξά, για απολογία, επειδή “παρουσιάζω κομμουνιστικά έργα”. Τους ρώτησα να μου πουν, ποια έργα που ανεβάζω είναι κομμουνιστικά και μου απάντησαν: «Ο ΠΛΟΥΤΟΣ του Αριστοφάνη και ο ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ του Μολιέρου»!*

*τα παραπάνω στοιχεία και η φωτογραφία προέρχονται από το βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Μελανές σελίδες στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης». Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ.

(συνεχίζεται).

ΥΓ: Πούτιν, ο γνήσιος επίγονος του Στάλιν

Άξιος συνεχιστής του σταλινικού τρόπου διακυβέρνησης της Ρωσίας και ειδικότερα, της εξόντωσης των αντιπάλων του αποδεικνύεται ο «Φύρερ» της σημερινής Ρωσίας Πούτιν, ο οποίος, λόγω της πίστης και της αφοσίωσής του στις «σταλινικές αξίες» εμπνέει και κάποιους… «Δημοκράτες», στην Ευρώπη και την Ελλάδα -του ίδιου «δημοκρατικού φυράματος»- που υπεραμύνονται του … «δίκαιου αγώνα» που διεξάγει ο Πούτιν, εναντίον των Ουκρανών !

Μέχρι στιγμής έχει εξοντώσει πέντε πολιτικούς αντιπάλους του, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την … «δημοκρατική του διακυβέρνηση», με τελευταίον τον Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος, κατά σύμπτωση…«αυτοδηλητηριάστηκε»- ο απρόσεκτος- δυο φορές, ρίχνοντας στο τσάι του…δηλητήριο, αντί για ζάχαρη!).

Με τον τρόπο της«αυτοδηλητηρίασης» των αντιπάλων του ο Πούτιν βελτίωσε την Σταλινική μέθοδο, κατά την οποίαν ο Στάλιν με τις περίφημες «Δίκες της Μόσχας», το 1936, ανάγκαζε τους αντιπάλους του (Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν…) να παραδεχθούν πρώτα την «προδοσία» τους και να δηλώσουν την «μετάνοιά» τους, προτού εκτελεσθούν (με εξαίρεση τον Τρότσκι, που εκτελέστηκε,εν ψυχρώ, χωρίς δίκη, αυτοεξόριστος στο Μεξικό, και τον Μπέρια, που δεν πρόλαβε, διότι πέθανε ο Στάλιν, το 1953 και εκτελέστηκε από τους διαδόχους του)!

Αλλά και όσον αφορά την… «αγάπη» που έτρεφε ο Στάλιν προς τους Ουκρανούς, ο οποίος εξόντωσε 7 εκατομμύρια (κατά τους Ουκρανούς 10 και πλέον) , με τον «τεχνητό» λιμό που τους επέβαλε, το 1932-33, κατάσχοντας όλα τα σιτηρά και τα ζώα τους ( «ΓΟΛΟΝΤΟΜΟΡ»: γενοκτονία), ο «γενναίος» Πούτιν εξοντώνει, με ακαριαίο και… «ανώδυνο» θάνατο, αμάχους, γυναίκες και παιδιά βομβαρδίζοντας τις πόλεις και τα χωριά των Ουκρανών, διότι- οι…αχάριστοι(!)- ήθελαν, λέει, να είναι «ελεύθεροι και ανεξάρτητοι»!

*( είναι ο ίδιος Πούτιν που χύνει δάκρυα χαράς, όταν σκοτώνονται Ουκρανοί και δάκρυα οδύνης όταν σκοτώνονται Παλαιστίνιοι στην Γάζα, όπως, άλλωστε, κάνουν όλοι οι « φονιάδες των λαών»!).