Ελπίζω ότι με την ίδια «γενναιότητα», την οποίαν επέδειξαν τα ΜΑΤ, καθώς και οι άρχοντες και κάτοικοι της Λέσβου και της Χίου στην μάχη της «Καράβας» και των «Μεστών», προκειμένου να γίνουν ή να μην γίνουν τα «Κλειστά Κέντρα» στα νησιά του Β΄ Αιγαίου, θα αποκρουστεί και μια -απευκταία- απόβαση των Τούρκων στα νησιά μας.

Τα ΜΑΤ αποβιβάστηκαν στα νησιά έχοντας προετοιμαστεί, ψυχολογικά, πως θα δώσουν μάχη με τους εξαγριωμένους ιθαγενείς κάποιας… αφρικανικής χώρας (στην εμπέδωση αυτής της αντίληψης -πιθανώς- συνέβαλαν και τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» των τοπικών και περιφερειακών αρχόντων· και από την άλλη πλευρά του… «μετώπου», οι κάτοικοι της Λέσβου και της Χίου, εμπνεόμενοι από την «ένδοξη» παράδοση του go back (την οποίαν… «φρεσκάρισε» και ο Τσίπρας, κατά την «ηρωική αντιμνημονιακή περίοδό» του) ξεσηκώθηκαν για να ρίξουν στη θάλασσα τα «στρατεύματα του …Σκόμπυ»!

Και αυτά τα «ηρωικά» λαμβάνουν χώραν, όταν η Ελλάδα -μονάχη και αβοήθητη- βρίσκεται σε «κατάσταση πολιορκίας» και καλείται να αποκρούσει την νεο-οθωμανική απειλή και -συγχρόνως- τα στίφη των απελπισμένων από την Ασία και την Αφρική, τα οποία με την καθοδήγηση των τουρκικών Αρχών συγκεντρώνοντα έξω από τα σύνορα της χώρας και απειλούν να αλώσουν την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Στη «μάχη» της Λέσβου και της Χίου, «έπεσαν ηρωικώς»: η αξιοπιστία των κυβερνητικών υποσχέσεων και των σχεδιασμών, η υπευθυνότητα κα η σοβαρότητα των περιφερειακών και τοπικών αρχόντων, η επαγγελματική επάρκεια και η πειθαρχία των αστυνομικών δυνάμεων, η ψυχραιμία και η φιλειρηνική συνείδηση των Λεσβίων και των Χίων.

Το κυβερνητικό σχέδιο για την δημιουργία «Κλειστών Κέντρων» (το μοναδικό που έχει κατατεθεί και το οποίο γνωστοποιήθηκε σε όλους και συζητήθηκε εξαντλητικά -παρά τα αντιθέτως λεγόμενα- και, υπό τις παρούσες συνθήκες, αναγκαίο) ήταν επόμενο ότι θα συναντούσε την αντίδραση των νησιωτών, όταν στις «Μόριες» των νησιών τους, εδώ και πολλούς μήνες, «λιμνάζουν» σε απάνθρωπες και επικίνδυνες συνθήκες 40.000, ανάκατα συμβιούντες και αλληλο-μαχαιρωνόμενοι πρόσφυγες και μετανάστες, εφόσον η κυβέρνηση δεν είχε -προηγουμένως- αποδείξει, εμπράκτως, ότι είναι σε θέση να πραγματοποιήσει μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα το κλείσιμο των υπαρχουσών άναρχων δομών.

Η αξιοπιστία της κυβέρνησης θα κρινόταν -και, δυστυχώς, κρίθηκε αρνητικά- από την ικανότητά της και την ταχύτητα με την οποία θα δημιουργούσε τα «Κλειστά ή Ανοιχτά Κέντρα» στην ηπειρωτική χώρα, όπου, εννοείται, θα μεταφέρονταν μερικές χιλιάδες από τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά του Β΄ Αιγαίου.

Και ενώ αυτό το σκέλος του κυβερνητικού σχεδιασμού αδράνησε -παρά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού- εξαιτίας των αντιδράσεων τοπικών αρχόντων και βουλευτών της ηπειρωτικής χώρας, το αρμόδιο Υπουργείο, ξεκίνησε την εφαρμογή του σχεδίου -αψυχολόγητα και από την… ανάποδη- αρχίζοντας την οικοδόμηση από την… «κεραμοσκεπή», την δημιουργία -πρώτα- των κλειστών δομών στα νησιά της «συμφοράς» και της απόγνωσης!

Τα πράγματα, ασφαλώς, θα ήταν διαφορετικά και ισχυρότερη η κυβερνητική αξιοπιστία, όσον αφορά την πρόθεση της κυβέρνησης να αποσυμφορήσει τα ακριτικά νησιά, εάν είχε παρουσιάσει μερικά έτοιμα κέντρα στην ηπειρωτική χώρα.

Και στο σημείο αυτό, στους λανθασμένους και αψυχολόγητους κυβερνητικούς χειρισμούς, ήρθε να προστεθεί η απώλεια ψυχραιμίας και η συναισθηματική αντίδραση του ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ των περιφερειακών και τοπικών αρχόντων!

Αντί ως «ηγέτες» των νησιωτών μας να «ηγούνται», δηλαδή να προηγούνται και να δείχνουν τον δρόμο προς τις αναγκαίες λύσεις, απεδείχθησαν «επόμενοι» του πλήθους των κατοίκων, οι οποίοι ελλιπώς πληροφορημένοι ή παραπληροφορημένοι, συναισθηματικά φορτισμένοι και «εν απογνώσει τελούντες» (ίσως κάποιοι και από ιδιοτελή κίνητρα κινούμενοι) αντέδρασαν κατά τρόπο που δεν τιμά τον πολιτισμό και τον φιλειρηνικό χαρακτήρα των νησιωτών μας, επιτρέποντας σε «ακραία στοιχεία» να προβαίνουν σε πρωτοφανείς πράξεις αγριότητας (να δέρνουν αστυνομικούς στα κρεβάτια του ξενοδοχείου που κοιμούνταν, να ρίχνουν μολότοφ και να ντουφεκάν με τις κυνηγετικές καραμπίνες εναντίον των αστυνομικών!).

Και, βεβαίως, οι παραπάνω ακρότητες κάποιων κατοίκων δεν δικαιολογούν τους «εν στολή και αποστολή» αστυνομικούς, οι οποίοι απαντούσαν στις ακραίες συμπεριφορές με τον ίδιο ακραίο τρόπο.

Μετά την «ήττα» αμφότερων των αντιμαχομένων και την «εκεχειρία» που ακολούθησε, είναι ευκαιρία, τόσο οι κυβερνητικοί, όσον και οι περιφερειακοί και τοπικοί ηγέτες μας να αναστοχαστούν τον τρόπο που ακολούθησαν, μέχρι τώρα, στην αντιμετώπιση των κινδύνων που εγκυμονεί η παράταση της υπάρχουσας κατάστασης στις άναρχες ανοιχτές δομές των μεταναστών, καθώς και της επαπειλούμενης μαζικότερης παραβίασης των θαλάσσιων συνόρων μας από ένα νέο προσφυγικό «τσουνάμι»!

Εύκολα λέγεται το ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΟΜΗ, ούτε ανοιχτή ούτε κλειστή, αλλά, εάν δεν συνοδεύεται και από το τι ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ, καταλήγει να επικρατεί το ΘΕΛΩ αυτού που αναλαμβάνει την ευθύνη της δικής του ΠΡΟΤΑΣΗΣ.

Οι περιφερειακοί και τοπικοί άρχοντες των νησιών του Β΄ Αιγαίου πρέπει να απαντήσουν: τι θα γίνει με τους μετανάστες, που θα συνεχίσουν να αποβιβάζονται -παράνομα- στο νησί μας, όταν κλείσει, «εδώ και τώρα», η Μόρια, όπως απαιτεί ο κόσμος στην Λέσβο, χωρίς -παράλληλα- να έχει δημιουργηθεί κάποια «κλειστή δομή» στην Καράβα;

Πού θα κρατούνται, έστω και προσωρινά, οι μετανάστες;

Θεωρείται προτιμητέα η λύση να κατασκηνώνουν στο λιμάνι, μέχρι να ελεγχθούν, εάν είναι πρόσφυγες ή οικονομικοί μετανάστες (ή ακόμα και Τζιχαντιστές);

Μήπως η λύση που προτείνεται είναι να επιβιβάζονται, αυθημερόν -όσοι και αν είναι- στο πλοίο της γραμμής και να αποβιβάζονται στο λιμάνι του Πειραιά;

Μήπως, όμως, με αυτόν τον τρόπο, δίνεται -απέναντι- το μήνυμα ότι όσοι αποβιβάζονται στην Λέσβο πηγαίνουν, κατευθείαν, στην ηπειρωτική Ελλάδα, απ’ όπου… ανοίγονται όλοι οι «δρόμοι» για την Ευρώπη;

Και μήπως, με αυτόν τον τρόπο, θα ενταθεί, ακόμα περισσότερο, το πρόβλημα της Λέσβου, που θα γίνει «Κέντρο Διερχομένων», κάποιων χιλιάδων μεταναστών;

Μετά ταύτα, μήπως, εκείνο που πρέπει να συζητήσουν οι άρχοντες του νησιού μας με την κυβέρνηση είναι τον τρόπο και το χρονοδιάγραμμα για την εκκένωση της ΜΟΡΙΑΣ, καθώς και τις εγγυήσεις, με τις οποίες θα διασφαλιστεί, ώστε το «Κλειστό Κέντρο της Καράβας» να μην εξελιχθεί σε νέα ΜΟΡΙΑ;

Υ.Γ. Το παραπάνω άρθρο, το οποίο γράφηκε πριν από κάποιες μέρες, έχει πλέον ξεπεραστεί από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο μεταναστευτικό. Η δραματική επιδείνωση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει στην ριζική αναθεώρηση του υπάρχοντος κυβερνητικού σχεδίου και στον επανασχεδιασμό -συνολικά- της μεταναστευτικής πολιτικής.

Σε αυτή την περίπτωση, θεωρώ ότι πρέπει να αγνοηθούν οι μέχρι τώρα επικρατούσες -«συριζαίικες» και «νεοδημοκρατικές»- ιδεοληψίες και να δημιουργηθούν «Κλειστά Κέντρα» σε ακατοίκητα νησιά που πρόσκεινται στην ηπειρωτική χώρα. Αλλιώς, κάθε μετακίνηση, από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην ενδοχώρα, θα διογκώνει το ρεύμα και θα εντείνει την πίεση των μεταναστών, διότι θα δίνει το μήνυμα στις χιλιάδες των συγκεντρωμένων στην απέναντι ακτή ότι ο δρόμος προς την Ευρώπη, αργά ή γρήγορα, θα ανοίξει!