Η ΝΔ σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται στο εσωτερικό της, όταν αρχίζουν και μυρίζουν οι εκλογές, καταφέρνει πάντα με αξιοθαύμαστο τρόπο να παρουσιάζει μία αξιοσημείωτη συσπείρωση των δυνάμεών της. Και ω του θαύματος λοιπόν, η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, η τελευταία -κατά δήλωσή του- ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατάφερε μέχρι και να διακόψει την διαχρονική… αφωνία του Κώστα Καραμανλή. Ο οποίος κάλεσε με δηλώσεις του σε συστράτευση όλη την παράταξη και αυτό και μόνο αρκούσε για να δώσει στους ακραιφνείς «Καραμανλικούς» (και διαχρονικά δύσπιστους προς τους «Μητσοτάκηδες») το δικαίωμα να ανακαλύψουν κάτι το… γοητευτικό στον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ. Αρκετές μάλιστα τοποθετήσεις δηλωμένων «Καραμανλικών» στο διαδίκτυο (και στη Λέσβο) για τον «σύγχρονο» πολιτικό Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι χαρακτηριστικές.

Είχε όμως πράγματι θετικό πρόσημο η γενικότερη παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και σε εκείνους που δεν είναι ψηφοφόροι της ΝΔ; Αν και είναι πάντα ευκολότερο να κερδίσει τις εντυπώσεις ο εκάστοτε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «κέρδισε» τον Αλέξη Τσίπρα κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντα, για έναν και μόνο λόγο: Γιατί ο Μητσοτάκης δεν «ακολούθησε» τον πρωθυπουργό, στο μοτίβο που είχε ορίσει εκείνος, μιλώντας πρώτος στην ΔΕΘ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και είναι αδύνατο να φτιασιδώσει δεδομένες προβληματικές καταστάσεις που αφορούν τον ίδιο αλλά και το κόμμα του, τελικά κατάφερε με ιδανικό τρόπο να τις κρύψει, επιλέγοντας να μιλήσει στην καρδιά του προβλήματος που κατατρέχει τη χώρα. Και να προτάξει την αναγκαιότητα ενότητας και ομοψυχίας της ελληνικής κοινωνίας, μιλώντας -σα να μην άκουσε τι είπε νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας- απερίσπαστος για το δικό του όραμα για την χώρα. Το οποίο στο «ζύγι», ακούστηκε πιο ρεαλιστικό, πιο συγκρατημένο και ναι σαφώς πιο σύγχρονο από εκείνο του πρωθυπουργού και «κέρδισε» ακριβώς για το ότι ουσιαστικά η… ανακοίνωσή του, εκπλήρωσε (σε μεγαλύτερο βαθμό από του προλαλήσαντα) τη βασική «αρχή» που ευαγγελίζεται ότι έχει: ότι θα παλέψει για να τελειώσει ο λαϊκισμός της τελευταίας δεκαετίας.

Δεν απέφυγε βέβαια και ο πρόεδρος της ΝΔ τις ασάφειες, κάποια μεγαλεπήβολα «θα», αλλά και το φλερτ με την… λαϊκίστικη ακροδεξιά. Το ότι «θα» εξασφαλίσει εκείνος τη μείωση των απαιτούμενων πλεονασμάτων από τους δανειστές, με κάποιο τρόπο που μόνο αυτός ξέρει, εντάσσεται στην κατηγορία των ασαφειών και των μεγαλεπήβολων «θα». Το ότι δεν κατάφερε δε ούτε προς όφελος της κοινωνίας, ούτε προς όφελος του ιδίου του κόμματός του αύριο μεθαύριο, να διαψεύσει την διείσδυση της ΝΔ (ή το αντίστροφο) στην ακροδεξιά, δείχνει κι αυτό κάτι. Όπως και το ότι δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών ακόμα κι αν είναι πρωθυπουργός, που στα αλήθεια ζυγίζει το ίδιο σοβαρά, όσο σοβαρά ζυγίζει η αντίστοιχη δέσμευση Καμμένου και όσο ζύγιζε η κατάργηση του Μνημονίου το 2015, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι περιπτώσεις έμοιαζαν και είναι σα μία αυτοεξαίρεση του προέδρου της ΝΔ από τον κανόνα που έχει ορίσει ο ίδιος για να τελειώσει ο λαϊκισμός. Εξάλλου ακόμη και οι γενικότερες αναφορές του γύρω από το προσφυγικό, ήταν συγκρατημένες γιατί δεδομένα δεν θέλει να κάψει το «χαρτί» του «πατριωτισμού» ενόψει εκλογών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτηριστικά δεσμεύτηκε απλά πως με κάποιο τρόπο θα αλλάξει τη διαδικασία χορήγησης ασύλου και αυτή θα ολοκληρώνεται σε δύο μόλις στάδια (αντί για τέσσερα), και δείχνοντας απλά φωτογραφίες με τη σημερινή αθλιότητα της Μόριας, τόνισε πως η μεταναστευτική πολιτική, είναι ζήτημα που θα χειριστεί η Ευρώπη συνολικά. Αφήνοντας συμπερασματικά δηλαδή τη ΝΟΔΕ Λέσβου της ΝΔ (σ.σ. σε όλες τις αναφορές του για το προσφυγικό, ανέφερε το νησί μας ως το πιο επιβαρυμένο) να λειτουργεί υπό τις ευλογίες του, έτσι όπως λειτουργεί για να μη χάσει τις «εύκολες» ψήφους. Που εδώ που τα λέμε θα ήταν προτιμότερο να τις κερδίσει με την υπόσχεση ότι θα μείωνε ας πούμε παραπάνω από τον Τσίπρα τον ΕΝΦΙΑ…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λοιπόν, κατάφερε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να εμφανιστεί στη ΔΕΘ ως ένας πρωθυπουργός «όλων των Ελλήνων», αφήνοντας τον πρωθυπουργό να μιλά για σύγκρουση δύο κόσμων: του προοδευτικού και της συντήρησης. Κι ακόμα κι αν το έκανε με… υπερβατικό τρόπο για να καθαγιάσει τη Δεξιά στα μάτια της κοινωνίας και να αυτοανακηρύξει τον εαυτό του ως το νέο Καραμανλή του 1974 της μεταπολίτευσης, δεν μπορεί να μη συμφωνήσει κανείς, πως η τραυματισμένη κοινωνία σήμερα, έχει ακριβώς αυτό ανάγκη: να συμφωνήσει σε μία νέα αρχή. Δεν ξέρουμε βέβαια, ούτε πιστεύουμε απαραίτητα το αν αυτή τη νέα αρχή μπορεί να την εκπληρώσει ο Μητσοτάκης. Αλλά πιστεύουμε σίγουρα, αυτή τη νέα αρχή πρέπει να την υποσχεθεί και ο Τσίπρας και τα άλλα κόμματα, για να αποφασίσουμε ορθολογικότερα για τον καλύτερο…

Ο Μητσοτάκης λοιπόν «κέρδισε» τις εντυπώσεις στη ΔΕΘ, όχι γιατί έπεισε ότι είναι ο καλύτερος. Αλλά γιατί έδειξε τον (μέχρι στιγμής) καλύτερο τρόπο για να εκλεγεί ο καλύτερος.