Έτσι όπως μπήκε στη σύγχρονη αυτοδιοικητική μας ζωή (ξανά) η προοπτική της διάσπασης του δήμου Λέσβου και κυρίως έτσι όπως εξελίσσεται η πολύφερνη δέσμευση του Πάνου Σκουρλέτη, τελικά καταλήγει να είναι μάλλον (εντελώς) τοξική για τα πολιτικά πράγματα του τόπου, παρά ευεργετική. Και για να είμαστε δίκαιοι, είναι εντελώς άτοπο να μπει στη διαδικασία κανείς να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για το ότι δεν ξεκαθαρίζει πλήρως τις προθέσεις του ως προς το χωροταξικό του δήμου Λέσβου, τη στιγμή που εκείνες οι δυνάμεις που «καίγονται» περισσότερο για αυτή την υπόθεση, είναι αντίπαλες με το κυβερνών κόμμα, αλλά και εκείνες που εμφανίζονται ως «φαβορί» να καπαρώσουν τα (όποια) δημαρχεία. Αλλά την ίδια στιγμή δεν έχουν τα κότσια να καταπιαστούν ευθέως με την υπόθεση και περιμένουν καρτερικά εδώ και μήνες πίσω από τον… πρίνο.

Είναι σαφές βέβαια πως ο «Κλεισθένης 2», εμπεριέχει και αυτός μπόλικη κομματική σκοπιμότητα και εκ μέρους της κυβέρνησης, όπως εμπεριείχε και ο «Κλεισθένης 1» της απλής αναλογικής. Όπως είναι σαφές και το ότι ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα τούτη τη στιγμή θα σταθμίζει την πιθανότητα να κινδυνέψει να χάσει δύο ή τρεις δήμους στο Νομό Λέσβου, από εκεί που στη χειρότερη θα έχανε έναν.

Το ζήτημα όμως που προκύπτει από τη μη τήρηση της δέσμευσης Σκουρλέτη (υπενθυμίζεται ότι η δέσμευση έλεγε πως ο «Κλεισθένης 2» θα έρχονταν προς διαβούλευση τον Σεπτέμβρη), είναι αρκετά πιο σοβαρό, από την απλή… καθυστέρηση των προεκλογικών ζυμώσεων ή και ανακοινώσεων υποψηφίων. Γιατί το πολιτικό κλίμα στη Λέσβο, εδώ και έξι- επτά μήνες, είναι τόσο «άρρωστο», όσο δεν είναι αλλού, αφού το νησί βρίσκεται στη δίνη και της προσφυγικής κρίσης. Με έναν ΣΥΡΙΖΑ να ψάχνει ακόμα το «μπάσιμό» του στην αυτοδιοίκηση, χωρίς αξιοσημείωτη ως σήμερα επιτυχία, μία ΝΔ να διευθετεί τους εσωτερικούς της «εμφυλίους» αλλά και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις από τις καραμπόλες που θα της προκύψουν από τη μεταφορά στελεχών της από τα περιφερειακά, στα δημοτικά ή και στα βουλευτικά ψηφοδέλτια (και ανάποδα) και ένα «ηγεμονικό» ΠΑΣΟΚ στον χώρο, να μην πείθει πως μπορεί να βγάλει ξανά δυναμική. Η μόνη δύναμη δηλαδή που είναι πανέτοιμη να πάρει θέση εκλογικής μάχης, σε έναν ή και σε δύο δήμους, είναι αυτή του «εθνολαϊκισμού»… Και η κυρίαρχη λογική ενόψει των επόμενων εκλογών μέσα από το πρίσμα του «Κλεισθένη 2», είναι ο οπορτουνισμός. Κανένα σχέδιο, κανένα όραμα και μία σκέψη για την επόμενη πολύ δύσκολη ημέρα της Λέσβου…

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το ότι η αυτοδιοίκηση στην πραγματικότητα στη Λέσβο, ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την προοπτική που υποτίθεται ότι την καίει, καθιστά τη συνάντηση του δημάρχου Λέσβου Σπύρου Γαληνού την  Πέμπτη με το νέο Υπουργό Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση, στο πιο σημαντικό γεγονός, όχι απλά του μήνα. Ίσως και του χρόνου.

Ο δήμαρχος λοιπόν, έχει χρέος απέναντι στους δημότες, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, έστω και τώρα να απαιτήσει να πάρει ή να εκμαιεύσει έστω από τον Υπουργό τις απαντήσεις που όλοι θέλουν να πάρουν ως προς τη διάσπαση. Για το καλό του τόπου, για το καλό του θεσμού, για την ηρεμία όλων, αλλά και για να τελειώσει οριστικά αυτό το τοξικό κλίμα που επικρατεί σήμερα, με αόρατους υποψήφιους, αόρατους εχθρούς και αμέτρητες λυκοφιλίες. Μία ξεκάθαρη τοποθέτηση του νέου Υπουργού ως προς το χωροταξικό του νησιού μας την Πέμπτη -όχι γιατί απαραίτητα το… χρωστάει η κυβέρνηση στους «παρκαρισμένους» υποψηφίους των νέων δήμων- θα ήταν ευεργετική για τους δημότες πρώτιστα, αλλά και για τον τόπο και το πολιτικό του κλίμα.

Πρέπει να παραδεχτούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις πριν μπουν στη μεταξύ τους εκλογική μάχη, ότι σε αυτό το νησί, από το 2010, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα εξαιρετικά βιτσιόζικο πείραμα (Καλλικράτης- κρίση-προσφυγικό-ΦΠΑ-Κλεισθένης) εις βάρος των πολιτών του. Χρωστάνε τουλάχιστον σε αυτό, από τούδε -κατ΄ ελάχιστον- μία εξασφαλισμένη συνθήκη κανονικότητας, μπας και ανέβει παράλληλα και το επίπεδο και των ιδίων των πολιτευτών της. Βγαίνοντας καταρχήν από τον πρί