Ν’ αρχίσω από τα ευχάριστα ή από τα δυσάρεστα; Ας αρχίσω από τα ευχάριστα. Ο Κώστας Βουτσάς σε ηλικία 84 ετών παρακαλώ, ετοιμάζεται να γίνει (ξανά) πατέρας! Τους ίδιους στόχους βάζει και ο 80χρονος Φώτης Μεταξόπουλος με την 36χρονη σύντροφο του: «Γιατί να μην κάνω ένα παιδί με τη Σοφία μου;» δηλώνει σε gossip περιοδικό!

Οπότε όλοι εμείς που έχουμε… καβατζάρει τα πενήντα μας, έφηβοι δηλαδή, αντικρίζουμε τα επόμενα χρόνια με αισιοδοξία, έτοιμοι για νέες μάχες (στο στρώμα)… Η ελπίδα έρχεται αρκεί να μην είναι τύπου Σύριζα και θρυμματιστεί στη χοάνη του επερχόμενου γήρατος. Υποπτεύομαι ότι τα καλύτερα ακόμα δεν έχουν έλθει… @ Και τώρα πάμε στα δυσάρεστα.

1.647 δις ευρώ οι απλήρωτοι φόροι των υπερήφανων Ελλήνων τον προηγούμενο μήνα, φθάνοντας τα 13 δις συνολικά το 2015!

Επί διακυβερνήσεως μάλιστα της ελπίδας, η οποία αγκομαχάει πλέον καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες της ελληνικής επικράτειας.

Όχι ότι τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα και με τους προηγούμενους… Αυτοί άφησαν χρωστούμενα ακόμα και στα κόμματα τους! Κι ερωτάμε. Με τέτοια νούμερα υπάρχει σωτηρία για τούτο τον τόπο; Και μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε το δούλεμα μεταξύ μας;

Διότι δυο τινά θα πρέπει να συμβαίνουν. Είτε βάζουμε φόρους για το θεαθήναι ξέροντας ότι είναι αδύνατον να εισπραχθούν. Ή δεύτερον, δεν κάνουμε τίποτα για να τους εισπράξουμε. Και για τα δύο βέβαια προφανώς, η ευθύνη βαρύνει τα παιδιά της πρώτης, δεύτερης αριστερής υπερήφανης κυβέρνησης! Οι οποίοι τους φταίνε όλοι οι άλλοι, ενώ αυτοί ως αθώες περιστερές προσπαθούν να κυβερνήσουν το καΐκι ΕΛΛΑΔΑ! Πού πας ρε Καραμήτρο; @ Χαιρετίστε την Σένγκεν που ξέρατε!

Όπως αντιλαμβάνεστε, συνεχίζουμε με τα δυσάρεστα όπου τώρα πληρώνουμε πολιτικές τύπου Τασίας και άλλων no border παιδιών, που βρήκαν την ευκαιρία να εκτονώσουν τα απωθημένα των κατεδαφισθέντων κομμουνιστικών , σοσιαλιστικών παραδείσων που μας προξένευαν εδώ και δεκαετίες…

Μήπως όμως, από την άλλη πλευρά πρέπει να παρακαλούμε να βγούμε έξω από την Σένγκεν και να κλείσουν ώστε να μην υπάρχει πλέον το …κίνητρο; Διότι ακούγεται παράξενο π.χ. οι Μαροκινοί να προτιμούν την Ελλάδα για να μπουν στην Ευρώπη αντί της Ισπανίας.

Και παρεμπιπτόντως. Σε περίπτωση που οι Podemos εισέλθουν στη νέα κυβέρνηση της Ισπανίας θ’ ανοίξουν τα σύνορα να υποδεχθούν τους πρόσφυγες, όπως ο σύντροφος Αλέξης ή θα βρεθούμε για μια ακόμα φορά τα κορόιδα της υπόθεσης; @ «Ζητώ για πολλοστή φορά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, γιατί εμπιστεύτηκα τον Τσίπρα που βλέπει μόνο την εξουσία». Μανώλης Γλέζος…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1993
Αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο

Οι κινηματογραφικές λέσχες της Μυτιλήνης, Cinema Club Μυτιλήνης, Κινηματογραφική Λέσχη Λέσβου και η Λέσχη Παλαιού Κινηματογράφου σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το παράλληλο κύκλωμα «Studio» και με την οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Αιγαίου, παρουσιάζουν ένα αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Οι προβολές των ταινιών πραγματοποιούνται στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης με μεγάλη ανταπόκριση των φίλων του καλού ελληνικού κινηματογράφου. Προβάλλονται ταινίες όπως «Το Προξενειό της Άννας», «Τα Χρώματα της Ίριδας», «Αναπαράσταση», «Ευδοκία», «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα» κλπ..

ΕΙΠΕ

«Δεν είναι αντιφατικό από τη μια να μας προτείνουν για Νόμπελ για όσα κάνουμε για τους πρόσφυγες και από την άλλη να θέλουν να μας βγάλουν από την Σένγκεν;»
Σπύρος Γαληνός, δήμαρχος Λέσβου (Mega)

ΑΤΖΕΝΤΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 30/1
- Λήξη προθεσμίας για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα - εργαστήρια - σεμινάρια έργου «Host», για τους επιχειρηματίες τουρισμού της νήσου Λέσβου.
- Απεργία στα πλοία.
- Κοπή πίτας στο ΚΑΠΗ Πλωμαρίου στις 7 μ.μ..
- The Met: «Τουραντότ» στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 7:55 μ.μ..
- H ταινία του Αλεχάντρο Γκονζάλες «Επιστροφή» με το Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο «Cine Αρίων» στις 9:15 μ.μ..
- Η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Ο Νοτιάς» στο «Cine Αρίων» στις 7 μ.μ. και στις 9:45 μ.μ..

ΚΥΡΙΑΚΗ 31/1
- Κοπή βασιλόπιτας του Δήμου Λέσβου στο Δημοτικό Θέατρο στις 6 μ.μ..
- Εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Ναυτικού Ομίλου Μυτιλήνης στις εγκαταστάσεις του, στις 10 π.μ..
- Το Επιμελητήριο Λέσβου και ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης, κόβουν την πίτα τους στις 11 π.μ..
- Γεν. Συνέλευση στο Σύνδεσμο Πολυτέκνων στα γραφεία του. στις 10:30 π.μ..
- «Μαντάμ Σουσού» από το Θεατρικό Όμιλο Πέτρας στο Πολιτιστικό Κέντρο «Στέλιος Παυλής» στις 8 μ.μ..
- Kοπή πίτας του Συλλόγου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (Palso) στο ξενοδοχείο «Ηλιοτρόπιο» στην αίθουσα «Θάλεια» στις 11:30 π.μ..
- Καθαρισμός της πλαζ του ΕΟΤ στα Τσαμάκια από την Περιφέρεια Β. Αιγαίου και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού στις 12 μ.μ..
- Πεζοπορία του «Ορειάς» στο Μεσότοπο. Ραντεβού στου «Βερόπουλου», στις 10 π.μ..
- Παιδικό θέατρο «Τo Χρυσό Λουρί» στο Θέατρο ΦΟΜ στις 11 π.μ..
- H ταινία του Αλεχάντρο Γκονζάλες «Επιστροφή» με το Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο «Cine Αρίων» στις 9:15 μ.μ..
- Η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Ο Νοτιάς» στο «Cine Αρίων» στις 7 μ.μ. και στις 9:45 μ.μ..

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ανοίγονται στο Κέντρο ή επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους;

Του Γιάννη Λούλη («Ημερησία»)
 
Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε (και πιθανώς είναι ακόμη) ένας πολύ καλός τακτικιστικής, σαφώς ικανότερος των ανταγωνιστών του. Όμως δεν είναι ηγέτης στρατηγικών επιλογών με καθαρούς στόχους, γερές βάσεις και ουσία.

Στη συγκεκριμένη φάση είναι υπό το κράτος νέου σοκ, διότι οι ψηφοφόροι τείνουν να αποσύρουν ακόμη και την ανοχή τους, που του προσέφεραν τον Σεπτέμβριο. Προσπαθεί λοιπόν να κερδίσει πολιτικό εύρος με τακτικίστικες κινήσεις. Δύσκολα όμως πείθει ως συναινετικός.

Όχι μόνο λόγω παρελθόντος. Αλλά πρωτίστως από τη στρατηγική αδυναμία του να κατανοήσει, ότι όφειλε να είχε διαμορφώσει μια κυβέρνηση κεντροαριστερού εύρους πάση θυσία. Έτσι, και οι τακτικισμοί του αποτελούν πλέον μάχη οπισθοφυλακών. Παράλληλα, το αφήγημά του για έξοδο από την κρίση δεν θα γίνει πειστικό, όταν κυβερνά «ενοχικά» και κάνει «καταναγκαστικά έργα». Έτσι, απλώς θα παραδέρνει στην πολιτική και οικονομική φουρτούνα.

Είναι καλύτερα τα πράγματα με τη ΝΔ; Σε σχέση με τη θλιβερή εικόνα της εσωκομματικής μάχης της, που έληξε πλέον, υπάρχει προφανώς βελτίωση. Όμως αυτή ανήκει μόνο στο πεδίο της ανακούφισης.

Όχι της δυναμικής ελπίδας. Ούτε το να εμφανιστεί ο Μητσοτάκης κάπως «πιο κεντρώος» από τον υπερδεξιό Σαμαρά, είναι κάτι εντυπωσιακό. Επίσης, το να δηλώνει «κεντρώος» επειδή έχει λιγότερο κρατικίστικα ένστικτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Άλλωστε, ένας πραγματικά «κεντρώος» δεν μπορεί παρά να είναι μετριοπαθής και συναινετικός.

Αλλά βεβαίως, μεγάλο τμήμα του άρρωστου κόμματος της ΝΔ έχει ανατραφεί στις συγκρούσεις και στο μαξιμαλισμό της πόλωσης. Από την ώρα που ο νέος αρχηγός αδυνατεί να χαράξει μια στρατηγική statesman και επιλέγει ισορροπίες με τη δεξιά πτέρυγα, τότε όχι μόνο δεν θα πείσει ως «κεντρώος». Δεν θα πείσει ούτε ως ηγέτης.

Περνώντας στα μικρότερα κόμματα, κανένα από αυτά δεν διαθέτει μια συγκροτημένη στρατηγική ανοίγματος στο «μεσαίο χώρο». Κάθε ένα από αυτά έχει διαφορετικές προκλήσεις. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με εκείνο που υπήρξε και κατάντησε. Αντ’ αυτού μεταμφιέζεται. Με υλικά, μάλιστα, του παρελθόντος! Το Ποτάμι υποτίθεται ότι ήταν κάτι «νέο». Έγινε όμως απλώς ένα αρχηγικό κόμμα.

Ταυτόχρονα, άγεται και φέρεται από τις διακυμάνσεις στα αυτοκαταστροφικά καπρίτσια της ηγεσίας του. Γι’ αυτό που όντως αντιπροσωπεύει η Ένωση Κεντρώων, πάλι καλά εξελίσσεται. Όχι φυσικά διότι κάποιος την παίρνει ιδιαίτερα στα σοβαρά.