Φτάσαμε Πέμπτη, αύριο Παρασκευή, τη φάγαμε και τούτη τη βδομάδα! Τρέχουν οι μέρες, τα χρόνια και ήδη πιάσαμε τον έκτο, παρακαλώ, χρόνο κρίσης! Και η κατάσταση παραμένει αβέβαιη, χωρίς ελπίδα.

Έστω κι αν ήρθε η… ελπίδα του κυρίου Τσίπρα. Νέα μέτρα 6,4 δισ. ευρώ για τη διετία 2015-2016, ύφεση 2,3% φέτος και 1,3% το 2016, ανεργία από το 25,4% φέτος σε 25,8% το επόμενο έτος, μειώσεις συντάξεων κ.λπ., κ.λπ.! Από πού να ξεφύγεις! Σπουδαία ελπίδα... Άλλα κράτη, «σπάταλα» επίσης, τα κατάφεραν, τιθάσευσαν την οικονομία τους, βγήκαν από τα μνημόνια, ψήφισαν οι… αθεόφοβοι και δεξιά! Όπως πρόσφατα στην Πορτογαλία! @ Τι φταίει για τούτον τον έρμο το λαό;

Ήρθαν Καραμανλικοί, Παπανδρεϊκοί, Σαμαρικοί κι άλλα «σόγια»… Αποτέλεσμα μηδέν. Σαν ανακουφισμένοι δώσαμε την εξουσία στην Αριστερά! Τώρα βέβαια τι είδους Αριστερά είναι αυτή είναι άλλο θέμα.

Ας τα βρουν μόνοι τους. Ένα είναι το βέβαιο, ότι με ιδεολογικό πρόσχημα, αλλά με καπιταλιστικά εργαλεία θα μας επαναφέρουν στο σωστό δρόμο… Και τι πιο καλό για εκτόνωση της κοινωνίας με το πρόσχημα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς; Έστω και με μια… τζούρα παλιοδεξιών της ΑΝΕΛ!

Που ’ναι οι πάλαι ποτέ αγανακτισμένοι; Εξαφανίστηκαν ακόμα και οι αναρχικοί! Προφανώς «απορροφήθηκαν» από το σύστημα… @ Μην τον βλέπετε πάντως έτσι τον Αλέξη. Πονηρός είναι! «Καθάρισε» εν ψυχρώ τους έξαλλους αριστερούς, «τα ’κανε πλακάκια» με τους Αμερικανούς για να μπει στο μάτι των Ευρωπαίων, εγκαταστάθηκε στον κεντροαριστερό χώρο, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ένα προσωποπαγές κόμμα και δε φαίνεται στον ορίζοντα πρόσωπο που θα τον κοντράρει.

Και δε νομίζω να υπάρχει, τουλάχιστον στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, ένας 40χρονος να κυριαρχεί έτσι στην εγχώρια αλλά και στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κι ας μην μιλάει άψογα Αγγλικά… @ Εξαφανίστηκαν λοιπόν 7.000 πρόσφυγες από τη Μυτιλήνη για μια φανταστική εικόνα της πόλης λόγω επίσημων επισκέψεων! Και οι κάτοικοι του ταλαίπωρου αυτού νησιού τα βλέπουν όλα αυτά με… μισό μάτι! Αναρωτιούνται τι σόι πράμα θα είναι τούτο το ξενόφερτο «hot spots».

Είναι κάτι καλό για το νησί μας; Οι περισσότεροι νιώθουν μια απειλή να αιωρείται, το νησί μας πλέον μια μόνιμη πύλη εισόδου στην Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ναι μεν διότι κάποιοι επαγγελματίες θα γεμίσουν τις τσέπες τους, αλλά από την άλλη μια ολόκληρη κοινωνία θα πρέπει να προσαρμοστεί σε μια σειρά νέων συνθηκών, οι οποίες θα κρατήσουν για πολλά ακόμα χρόνια. Και βέβαια μάς στέλνουν χρήματα, ανθρώπους για να μας βοηθήσουν. Βρε μπας και είναι το… τυρί στη φάκα που δε βλέπουμε; Άντε, καλά ξεμπερδέματα

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1989
Έκρηξη βόμβας στην προεκλογική ομιλία του Κ. Μητσοτάκη

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα έντονη πολιτική περίοδο με εκλογές τον Ιούνιο του 1989, που δεν έδωσαν αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα, στη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Προκηρύσσονται νέες εκλογές για το Νοέμβριο και, στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου, επισκέπτονται τη Μυτιλήνη οι πολιτικοί αρχηγοί.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του αρχηγού της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και λίγο πριν μιλήσει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, μια βόμβα σκάει στον περιβάλλοντα χώρο. Οι άνδρες της ασφάλειας επεμβαίνουν άμεσα και εντοπίζουν στο χώρο της έκρηξης ένα πτώμα. Πρόκειται για τον ανθυπασπιστή της Αεροπορίας Μιχάλη Παυλή, που για άγνωστους λόγους προέβη στην ενέργεια αυτή. Μια υπόθεση πάντως που εξιχνιάστηκε, με τα ερωτηματικά όμως να παραμένουν έκτοτε.

ΕΙΠΕ

«Εσείς εδώ στη Λέσβο δείχνετε περισσότερη αλληλεγγύη απ’ όση δείχνουν πολλά κράτη μαζί».

Βέρνερ Φάιμαν, Αυστριακός Καγκελάριος

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Επέστρεψε για ακόμη μία χρονιά με την ίδια εκπομπή και στο ίδιο κανάλι ο Γιώργος Παπαδάκης, ο οποίος μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» για την κρίση στο χώρο των ΜΜΕ και για το πώς θα πορευθεί τη φετινή σεζόν. Ιδού μερικές από τις απαντήσεις του:

Τι θέλει ο τηλεθεατής από μια εκπομπή κάθε πρωί;
«Την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι. Μερικές φορές λένε ότι είναι σκληρή και ψυχοπλακώνει, αλλά δε μπορώ να τους πω “όλα καλά και όλα ανθηρά”.

Αλήθεια θέλει ο κόσμος και ας είναι υποκειμενική υπόθεση, γιατί η αλήθεια η δική σου είναι το ψέμα το δικό μου».

Γιατί επιμένετε στα πάνελ με πολιτικούς που καταλήγουν να καβγαδίζουν;
«Ελάτε ένα πρωί στην εκπομπή να δείτε τι ζητάει ο κόσμος. Όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε, θα δείτε τι λένε. Δίνουμε έμφαση στα θέματα της καθημερινότητας.

Το θέμα της εκλαΐκευσης της γνώσης στα οικονομικά και στο Ασφαλιστικό ξεκίνησε από αυτήν την εκπομπή».

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1827 Ο τριεθνής στόλος υπό τους ναυάρχους Ερρίκο Δεριγνύ, Εδουάρδο Κόδριγκτον και Λογγίνο Χέιδεν κατατροπώνει τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ έξω από το Ναβαρίνο και ανοίγει το δρόμο για την ελληνική ανεξαρτησία.

1927 Γεννιέται ο Κώστας Ταχτσής, Έλληνας ποιητής και συγγραφέας («Το Τρίτο Στεφάνι») (Θαν. 25/8/1988).
1967 Συλλαμβάνεται, ύστερα από σύντομη μάχη με μονάδα του στρατού της Βολιβίας, ο Αργεντίνος επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Το «μετά» μετράει
του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου
(«ΕΘΝΟΣ»)

Δεν είναι εύκολη διαδικασία η εκλογή νέου αρχηγού σ’ ένα κόμμα. Ιδιαίτερα όταν, εκτός των άλλων, το κόμμα αυτό έχει και τις ιδιαιτερότητες της Νέας Δημοκρατίας.

Γιατί, πριν απ’ οποιαδήποτε ανάλυση ή σχολιασμό, καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για το κατεξοχήν αρχηγικό κόμμα. Στα 40 χρόνια ζωής του μόνο υπό τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή κατάφερε να κυβερνήσει αδιατάρακτα. Αλλά σήμερα δεν υπάρχει στοιχειωδώς ώριμος για το αξίωμα φορέας του ονόματος.

Υπό τις συνθήκες αυτές, λοιπόν, μια χαρά προχωρεί η διαδικασία κι ας λένε κάποιοι για εσωστρέφειες και άλλα συναφή. Αρχηγό πάνε να βγάλουν, τι λογικότερο από τη διαμόρφωση ομάδων στήριξης του ενός ή του άλλου; Φυσικά πέφτουν και μερικές μπηχτές, αλλά τίποτα το ιδιαίτερα σοβαρό. Ψιλοπράγματα.

Έμμεσες και πολιτισμένες οι λιγοστές σπόντες. Κι αν κρίνουμε κι από τη μέχρι τώρα πορεία στην πολιτική ζωή των διεκδικητών του αξιώματος, μάλλον θα πρέπει ν’ αποκλείσουμε το ενδεχόμενο για απροσδόκητα εκρηκτική συνέχεια.

Δεν θα ήμουν, άλλωστε, και υπερβολικός αν επεσήμαινα ότι μέχρι και υποδειγματική είναι η μέχρι τώρα πορεία του προεκλογικού αγώνα τους. Πανέξυπνα χειρίστηκαν οι Μεϊμαράκης, Τζιτζικώστας, Μητσοτάκης το βλακώδη αποκλεισμό του Γεωργιάδη και ακόμη πιο έξυπνες ήταν οι πρωτοβουλίες του Μεϊμαράκη να «μοιραστεί» με τους άλλους τρεις τα όποια προνόμια της μεταβατικής ιδιότητας που διατηρεί.

Το μόνο που μένει είναι να ξεκαθαρίσει κι ο Τζιτζικώστας την εκκρεμότητα που δημιουργεί η υποψηφιότητά του. Είναι σωστή η απαίτηση των άλλων να γνωρίζουν κι αυτοί αλλά και οι εκλογείς ποιος θα είναι ο κοινοβουλευτικός αντικαταστάτης του στην περίπτωση που εκλεγεί αρχηγός. Ίσως μια λύση -και μάλιστα ενωτική- θα ήταν να δηλώσει ότι ορίζει εκ των προτέρων το δεύτερο της αναμέτρησης.

Θα έχει και λαϊκό έρεισμα η επιλογή του. Αλλά δικά του είναι τα γένια, εκείνος θα πρέπει να βρει και τα χτένια.

Και μία ακόμη επισήμανση: το «μετά» είναι εκείνο που μετράει σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις. Τι θα κάνουν και ποια στάση θα τηρήσουν οι ηττημένοι. Τότε θα μετρηθεί και η προσήλωσή τους στην παράταξη.