Ηλίας Βουλβούλης

«Σουφλέλ’. Η ανταρτομάνα της Αγιάσου»

Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Αθήνα 2017, σελ. 71

Το βιογραφικό του Ηλία Βουλβούλη, που έφυγε από τη ζωή πριν μερικούς μήνες έχει ως εξής: Ο Ηλίας Βουλβούλης γεννήθηκε στην Αγιάσο της Λέσβου το 1950. Δάσκαλος στο επάγγελμα, σπούδασε από το 1969 έως και το 1971 στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης, από το 1985 έως και το 1986 στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης και το 1997 στην ταχύρρυθμη εξάμηνη μετεκπαίδευση (εξομοίωση πτυχίου) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο στρατό υπηρέτησε, ως λοχίας, από το 1971 έως και το 1973 σε Κόρινθο - Αθήνα - Σέρρες - Σιδηρόκαστρο.
Το 1968 πέντε-έξι νεολαίοι στην Αγιάσο -ανάμεσά τους και ο σ. Ηλίας- δημιούργησαν μια αντιδικτατορική οργάνωση. Εξέδιδαν και ένα εφημεριδάκι. Διαλύθηκε όταν οι περισσότεροι έφυγαν εκτός Λέσβου για σπουδές κυρίως όμως γιατί δεν υπήρχε καθοδήγηση από το παράνομο - τότε - ΚΚΕ. Στο ΚΚΕ οργανώθηκε το 1975 στην Κομματική Οργάνωση Κυκλάδων, όπου υπηρέτησε έξι χρόνια ως δάσκαλος. Μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α’θμιας Εκπ/σης Λέσβου μέχρι τη συνταξιοδότησή του, εκλέχθηκε κατά καιρούς μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων στους συλλόγους δασκάλων στον Πειραιά και στη Λέσβο καθώς και αντιπρόσωπος στα Συνέδρια της ΔΟΕ. Από το 1998 έως και το 2002 ήταν δημοτικός σύμβουλος στο δήμο της Αγιάσου.
Χρημάτισε μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου Λέσβου, Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Μυτιλήνης και Δ/ντής της εφημερίδας "Νέο Εμπρός". Το τελευταίο διάστημα αρθρογραφούσε στις εφημερίδες "Νέο Εμπρός" και "Τα Νέα της Λέσβου".
Ήταν, επίσης, γραμματέας της ΚΟΒ Τζιάς (Κυκλάδες), Γραμματέας της ΚΟΒ Δασκάλων Πειραιά και μέλος του Αχτιδικού Γραφείου Δημοσίων Υπαλλήλων Πειραιά. Από το 1984 μέχρι το 2015 υπήρξε μέλος διάφορων καθοδηγητικών οργάνων της Κομματικής Οργάνωσης Λέσβου, ενώ από το 1989 και μέχρι το 1996 ήταν Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής. Το 1997 μαζί με άλλους τρεις συντρόφους συνελήφθη για παρεμπόδιση απόπλου πλοίου γιατί συμπαραστάθηκε στον αγώνα των ναυτεργατών. Στο δικαστήριο αθωώθηκε.

Το παρόν βιβλίο εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του. Πρόκειται για θεατρικό έργο με κεντρική ηρωίδα το Σουφλέλ, για την οποία διαβάζουμε: Το Σουφλέλ' υπήρξε μια από τις χιλιάδες γυναίκες του λαού μας που έδωσε τα πάντα στον αγώνα για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο, στον αγώνα της ΕΑΜικής Αντίστασης και στην τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Πρόσφερε στο βωμό του αγώνα τα παιδιά της, ενώ η ίδια και ο άντρας της, όπως και τα εγγόνια της, πέρασαν πολλά χρόνια στις φυλακές και τις εξορίες. Ποτέ της όμως δε λύγισε, ο τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου, έδωσε η Αγιάσος στον αγώνα για την ταξική απελευθέρωση του εργαζομένου, το σοσιαλισμό. Σωστά πήρε τον τίτλο της ανταρτομάναύτε όταν της σκότωσαν τα παιδιά της. Στάθηκε όρθια μέχρι το τέλος της ζωής της, κρατώντας ψηλά την τιμή του λαού της. Στην εισαγωγή γράφει ο συγγραφέας: «Δεκαεφτά παλικάρια, μέσα απός. Αγιάσος η ανταρτομάνα!. Πέντε γιους είχε το Σουφλέλ’. Και οι πέντε, αντάρτες. Οι τρεις έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα αυτό. Μέσα από τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου. Σωστά της έδωσαν τον τίτλο της ανταρομάνας».