Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη υπουργών της κυβέρνησης, αλλά και του πρωθυπουργού, για το διήμερο περιφερειακό συνέδριο Ανάπτυξης, ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Κώστας Αστυρακάκης, μίλησε στο «Ε» για ένα ζήτημα που «καίει» χρόνια, την επιστροφή των πινάκων του Θεόφιλου στη γενέτειρά του, το ομώνυμο Μουσείο της Βαρειάς. Παράλληλα, του ζητήσαμε και μας ανέφερε μια σειρά ζητήματα που πρόκειται να θίξει. «Η Διαβούλευση που ξεκινά με στόχο την κατάρτιση αναπτυξιακού προγράμματος για τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, αποτελεί θετικότατο βήμα, αφού δίνει τη δυνατότητα σε πρόσωπα και φορείς να καταθέσουν τις προτάσεις τους, προκειμένου να προκύψει ένας στρατηγικός σχεδιασμός για την ανάπτυξη των νησιών, αξιοποιώντας τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και θα προσανατολίζεται για κάθε νησί, στους τομείς αυτούς, που η ανάδειξή τους και η αναβάθμισή τους, θα συμβάλλει στην οικονομική του ανάπτυξη» μας εξηγεί ο κ. Αστυρακάκης.

Η Λέσβος κατά την άποψη της αντιδημαρχίας Πολιτισμού, πρέπει να έχει ως κεντρικό άξονα ανάπτυξης το δίπτυχο φύση - πολιτισμός και γύρω από αυτό το δίπτυχο να ενταχθούν έργα και δραστηριότητες που θα δημιουργούν νέα ενδιαφέροντα, επενδυτικές ευκαιρίες και επιχειρηματικές πρωτοβουλίες στον τουριστικό τομέα, σε εναλλακτικές μορφές του, στη γεωθερμία, στα μοναδικά αγροκτηνοτροφικά προϊόντα και στην παραγωγή τους, στις συγκοινωνίες κλπ.

Σε ό, τι αφορά την Επισκευή του Μουσείου Θεοφίλου, αυτή θυμίζουμε έγινε με μουσειολογική μελέτη που εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, ενώ έγινε δωρεάν η συντήρηση των πινάκων και το τελάρωμα - κορνίζωμα από το Υπουργείο Πολιτισμού. «Παλλεσβιακό αίτημα είναι η επιστροφή των υπόλοιπων πινάκων Θεοφίλου από το Υπουργείο Πολιτισμού» τονίζει ο κ. Αστυρακάκης.

46 πίνακες λείπουν

Συγκεκριμένα η πρώτη δόση των πινάκων που είχε μεταφερθεί στο Υπουργείο Πολιτισμού το 2013, πριν δηλαδή πέντε χρόνια(!) συντηρήθηκε -κορνιζώθηκε με ειδικό τζάμι- και 23 πίνακες εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Θεοφίλου. Στο Μουσείο Θεοφίλου επίσης βρίσκονται 17 πίνακες συντηρημένοι, χωρίς κορνίζες όμως.

Στην Αθήνα και στο Υπουργείο Πολιτισμού βρίσκονται επτά πίνακες κορνιζωμένοι και 39 πίνακες συντηρημένοι μεν, χωρίς κορνίζες δε. Σύνολο πινάκων που βρίσκονται στην Αθήνα: 46.

Αυτή η δεύτερη αποστολή των 46 πινάκων στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2014. Αφού συντηρήθηκαν, υπήρξε άρνηση του Υπουργείου Πολιτισμού να αναλάβει και το κορνίζωμά τους, όπως είχε συμβεί από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία στην πρώτη αποστολή το 2013. «Θέσαμε το θέμα στην κα. Υπουργό και με επιστολές του Δημάρχου Λέσβου και του Αντιδημάρχου Πολιτισμού, που δεν απαντήθηκαν ποτέ και κατ’ ιδίαν όταν η Υπουργός είχε επισκεφθεί το νησί μας πριν από ένα χρόνο, με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Τεριάντ. Η Υπηρεσία πολιτισμού επικοινωνεί μόνο με παράγοντες των υπηρεσιών συντήρησης του Υπουργείου και διαπραγματεύτηκαν, σε σχέση με το ποσό που απαιτείται να δαπανηθεί για το κορνίζωμα. Εδώ και δύο χρόνια έχουν συμφωνήσει οι υπηρεσίες, ώστε ο Δήμος να πληρώσει τα μισά χρήματα από το τεράστιο ποσό των 115.000,00 ευρώ που απαιτείται, όπως μας ενημέρωσαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού και τα άλλα μισά θα δοθούν από το Υπουργείο Πολιτισμού» εξηγεί ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού.

Ο Δήμος Λέσβου έχει εκταμιεύσει αυτό το ποσό, κατά τα συμφωνηθέντα, αλλά δυστυχώς εδώ και δύο χρόνια δεν έχει συμβεί το ίδιο από το Υπουργείο Πολιτισμού. «Οι πίνακες βρίσκονται εκεί και αρνούνται να μας τους επιστρέψουν» επισημαίνει. Αίτημα ολόκληρης της Λεσβιακής Κοινωνίας, προσθέτει, είναι ή να επιστραφούν άμεσα ακορνίζωτοι όλοι οι πίνακες του Θεόφιλου που κατακρατούνται στο Υπουργείο Πολιτισμού ή το Υπουργείο να προχωρήσει τις διαδικασίες εκταμίευσης του ποσού που του αναλογεί και τις διαδικασίες κορνιζώματος των πινάκων. Είναι πάντως ανεπίτρεπτο εδώ και τέσσερα χρόνια οι πίνακες του Θεόφιλου να παραμένουν σε «ομηρεία» στο Υπ. Πολιτισμού για 55.000 ευρώ, τόσα αναλογούν στο Υπουργείο, και να μην επιστρέφονται στη γενέτειρά του και στο ομώνυμο Μουσείο. Είναι τουλάχιστον ντροπή για ένα νησί, όπως η Λέσβος, που υποτίθεται ότι χρειάζεται τη στήριξη της πολιτείας για αυτά που βιώνει τα τελευταία χρόνια. Η περίπτωση των πινάκων του Θεοφίλου δείχνει ότι η πολιτεία, τουλάχιστον για την υπόθεση αυτή, είναι... αλλού!

Δημιουργία πολυχώρου «Σπίτι των τεχνών»

Ο κ. Αστυρακάκης, με την ευκαιρία του συνεδρίου, προτείνει τη δημιουργία πολυχώρου, ένα «Σπίτι των Τεχνών»: «Το παλιό εργοστάσιο του ΚΑΛΑΜΑΡΙ θα μπορούσε να είναι ένας τέτοιος χώρος, όπως επίσης και οι παλιές φυλακές της Λαγκάδας» μας λέει. Και στον χώρο προτείνει τη συμπερίληψη: μεγάλης αίθουσας που θα χρησιμοποιείται για θέατρο και κινηματογράφο, Αίθουσα συνεδριακού κέντρου, Αίθουσα - Γκαλερί ως εκθεσιακός χώρος, Αίθουσες προβολής πολιτιστικού αποθέματος Λέσβου με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Επίσης ψηφιακή περιήγηση στη Λέσβο με την οποία ο επισκέπτης θα αποκτά πολιτισμική εμπειρία στους παρακάτω τομείς. Ακόμα την αίθουσα Μουσικής σκηνής, Αίθουσες συνεύρεσης πολιτιστικών φορέων ανά τομέα (λογοτέχνες, θέατρο, μουσική, εικαστικά, χορός, κεραμιστές κλπ). Μπορεί να στεγαστεί και εργαστήριο επισκευής μουσικών οργάνων, Αίθουσα Βιβλιοθήκης. Σημειώνει μάλιστα, ότι ο «ιδιωτικός τομέας είναι απαραίτητο να δραστηριοποιηθεί σε αυτό το χώρο παρέχοντας υπηρεσίες και σε επίπεδο διασκέδασης αλλά και σε επίπεδο αξιοποίησης πολιτιστικών δράσεων. Χώροι εστίασης, καφέ κλπ είναι απαραίτητοι», όπως και η παρουσία του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο χώρο και ιδιαίτερα των τμημάτων Πολιτισμικής Τεχνολογίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Κοινωνιολογίας, «θα είναι σίγουρα δημιουργική σε μια σχέση αλληλοτροφοδοτούμενης γνώσης».

Και «Γειτονιά Πολιτισμού»

Επίσης προτείνει τη δημιουργία «Γειτονιάς Πολιτισμού» στα σπίτια του Κάστρου. Συγκεκριμένα «αν υπάρξει παραχώρηση χρήσης των σπιτιών στο Δήμο ή αν δημιουργηθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης με τη συμμετοχή Υπουργείου Πολιτισμού, αυτοδιοίκησης, Πανεπιστημίου κλπ, με τη μορφή Νομικού Προσώπου, τότε: ένα σπίτι θα παραχωρηθεί στα θεατρικά σχήματα του νησιού (16 τον αριθμό) προκειμένου να αποτελέσει χώρο συνάντησης αλλά και αποτύπωσης - έκθεσης, της ιστορίας τους, της διαδρομής τους και της δράσης τους, ένα σπίτι στους συλλόγους της αρχέγονης και ιδιαίτερης κεραμικής τέχνης που έχουν πλούσια δράση, σε ένα άλλο σπίτι θα στεγάσουν την ιστορία τους, τα μουσικά σχήματα του Δήμου σύγχρονα και παραδοσιακά, ένα σπίτι θα γίνει βιβλιοθήκη με Λέσβιους ποιητές και συγγραφείς από την αρχαιότητα ως σήμερα, ένα σπίτι για τα εικαστικά και ένα σπίτι που θα δοθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού πιθανόν, ή και από τον Δήμο (με αυστηρές προδιαγραφές) σε κάποιον ιδιώτη για καφέ ή ουζερί, με την χρήση και της μεγάλης κυκλικής πλατείας, προκειμένου οι νέοι και οι επισκέπτες να προσεγγίζουν τον πολιτισμό μέσα από την διασκέδαση ή την απόλαυση του καφέ τους σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον εντός τειχών».