«Έτσι, προχωρούμε όλοι εμείς, άνθρωποι και σκιές, τρυπημένοι από το χρόνο. Βυθομετρώντας τις επιφάνειες, δωροδοκώντας τις λέξεις, εξετάζοντας εκεχειρίες. Όλοι εμείς, που βγήκαμε από τη σκιά για να βρούμε το σκοτάδι»

(Από «το Ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ», εκδόσεις Εκάτη, Θ. Τσαλαπάτης)

«Δεν γράφεται πια ποίηση», λένε οι παλιοί αναμασώντας τα λόγια των δικών τους προγόνων που τους φάνταζαν κλισέ. Η ποίηση γράφεται, όμως, όσο κι αν εμείς επιμένουμε να μην τη βλέπουμε και μάλιστα νέοι «εκπρόσωποί» της εμφανίστηκαν το βράδυ της Τρίτης μπροστά σε πολυπληθές για τα δεδομένα τέτοιων εκδηλώσεων, κοινό στο «Εντεχνών».

Ο Θωμάς Τσαλαπάτης και ο Ζήσης Αϊναλής παρουσίασαν έργα τους που έχουν εκδοθεί και ανέκδοτα, χαρίζοντας σ’ εμάς μια ξεχωριστή βραδιά ανάγνωσης ποίησης.

Ο Θ. Τσαλαπάτης

Βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για την ποιητική του συλλογή «Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ», ο Θωμάς Τσαλαπάτης έκανε και συνεχίζει να κάνει αίσθηση. Με το ιδιόμορφο χιούμορ του να φαίνεται στα γραφόμενά του, είτε στα ποιήματά του, είτε στα άρθρα του στην «Εποχή» και την «Εφημερίδα των Συντακτών». Πόσοι για παράδειγμα θα σκεφτόμασταν ένα δέντρο γεμάτο από… Νίτσε; Ή μια σκιά που την βάζει κανείς σε ψάθινο καλάθι;

Όμως το χιούμορ και ο πολιτικός -αλλά όχι στρατευμένος- τρόπος στη γραφή του Θωμά, φάνηκε και από τη διάσημη «κόντρα» που είχε με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, όταν για την ποιητική συλλογή του τελευταίου είχε γράψει σκωπτικά: «Καταδικάζουμε την κακή ποίηση από όπου κι αν προέρχεται»! Φαίνεται και από το «σύνθημα» στο μπλογκ του tsalapatis.blogspot.gr, «είδα ένα όνειρο, ωραίο σαν διαφήμιση»!

Μετά το βραβείο, ακολούθησε η ποιητική συλλογή «Άλμπα», η συμπερίληψή του στην συλλογή «Austerity Measures» της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Columbia, Karen Van Dyck, στο αφιέρωμα του «Guardian», που ακολούθησε σχετικά με τη νεόκοπη ποιητική τέχνη που «ανθίζει στους δρόμους, στα μπαρ και τα καφέ της Ελλάδας» κατά την βρετανική εφημερίδα, λίγους μήνες πριν τη μετάφραση του δεύτερου βιβλίου του στα Γαλλικά και την συνεργασία του επί σκηνής με τους Θεόδωρο Τερζόπουλο και Κωνσταντίνο Χατζή.

Γιατί γράφει ο μόλις 7 μηνών μπαμπάς, Θωμάς Τσαλαπάτης; «Και τελικά γράφεις επειδή γράφεις. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, χωρίς ορισμένη στρατηγική, χωρίς στόχο πέρα από τη γραφή αυτή καθεαυτή. Όλα τα άλλα, όλοι οι ορισμοί, οι αναλύσεις και οι περιγραφές, όλες οι φιλολογίες και οι κατατάξεις εκβάλλουν σε μια διαπίστωση που τελικά τις κάνει να σιωπούν: Γράφω γιατί δεν γίνεται αλλιώς».

Ο Ζ. Αϊναλής

Ο Ζήσης Αϊναλής, Χιώτης στην καταγωγή, αλλά μόνιμος κάτοικος της Μυτιλήνης, μας χάρισε το ανέκδοτο έργο του και μας το διάβασε μπροστά στην κόρη του, κάνοντάς μας να μπούμε σε πολλές σκέψεις, σκληρές και υπέροχες συνάμα. Αποκαλούμενος και αντισυμβατική καλλιτεχνική φιγούρα σε σχετικό άρθρο στο «Βήμα», τολμά, «και η δουλειά του είναι από εκείνες που επιβεβαιώνουν το φανέρωμα μιας νέας ποιητικής γενιάς, της οποίας χαρακτηριστικά είναι η εσωτερικότητα, η αναζήτηση ενός προσανατολισμού μέσα σε μία απόλυτη ιδεολογική σύγχυση, η αγωνία για την εύρεση μιας διεξόδου, η αναγωγή του καθημερινού βιώματος σε αισθητικό γεγονός, η απενοχοποίηση του χυδαίου, η πλήρης απελευθέρωση των εκφραστικών τρόπων ή και η αναδιάταξη εκείνων της παραδοσιακής στιχουργίας ώστε να ανταποκρίνονται στις αλλαγές των καιρών, οι επιδράσεις από ποικίλα λογοτεχνικά ρεύματα που εμφανίστηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, και η δημιουργική συγχώνευσή τους. Το μυστικό ωστόσο που κάνει την ποίηση του Αϊναλή ιδιαίτερη, είναι ότι παρακολουθεί την άνδρωση αυτής της γενιάς κατά κάποιο τρόπο απ’ έξω, χαράσσοντας με τους δικούς του όρους το λογοτεχνικό του στίγμα και δημιουργώντας μία ποίηση εγκεφαλική, απαιτητική και την ίδια στιγμή χειμαρρώδη, κατάστικτη από υπαρξιακές, μεταφυσικές και πολιτικές αναφορές.

Ο ίδιος άλλωστε δηλώνει χαρακτηριστικά: «Κάθε καλλιτεχνικό έργο, μόνο και μόνο εξαιτίας της δημοσιοποίησής του, της κάθετης παρέμβασής του στο χωροχρονικό γίγνεσθαι, αποτελεί μια πράξη πολιτική». Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ηλεκτρογραφία» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006), «Η σιωπή της Σίβας» (εκδόσεις Vakxikon.gr, Αθήνα, 2011, 2016), «Μυθολογία» (εκδόσεις Πανοπτικόν, Θεσσαλονίκη, 2013) καθώς και τη συλλογή ποιητικών αφηγημάτων «Αποσπάσματα» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2008).