Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν υλοποιηθεί αρκετές παρεμβάσεις που αναβαθμίζουν τις υποδομές του νησιού μας και βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής των κατοίκων του, ακόμη ο τόπος μας εξακολουθεί να υπολείπεται έναντι άλλων περιοχών, γιατί έργα που θα έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί και ολοκληρωθεί πριν από χρόνια, αναβαθμίζοντας συνολικά την εικόνα του, παραπέμπονται συνεχώς στις ...καλένδες και σέρνονται χωρίς κατάληξη πότε θα υλοποιηθούν. Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα που δείχνουν και την αναποτελεσματικότητα του πολιτικού προσωπικού, σε όλες τις διαβαθμίσεις εκπροσώπησης, να τρέξουν τις εκκρεμούσες υποθέσεις, να τις αναδείξουν στο μέγιστο βαθμό, ζητώντας και απαιτώντας λύσεις όπου χρειάζεται. Προφανώς και δεν μπορούν να γίνουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη, θα ήταν άλλωστε ανεδαφικό κάτι τέτοιο, ωστόσο είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα έχουν «κακοφορμίσει» επικίνδυνα και με ευθύνη τοπικών παραγόντων και αρχών, που φαίνεται είτε να έχουν άλλες προτεραιότητες, είτε να θεωρούν ότι τα όποια προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν με ...ευχολόγια και με την λιγότερη προσπάθεια από μέρους τους, περιμένοντας ενδεχομένως να λειτουργήσει ο «από μηχανής Θεός», είτε αυτή είναι η κυβέρνηση και η κεντρική διοίκηση, για να ενεργήσει για λογαριασμό τους, είτε κάποιος άλλος παράγοντας από μόνος του! Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, για όσα γίνονται, ή δεν προχωρούν σε έναν τόπο κάποιοι είναι υπεύθυνοι, από τη θέση ευθύνης που κατέχουν και γι αυτό «πιστώνονται» ό,τι καλό γίνεται και «χρεώνονται» αντίστοιχα ό,τι σέρνεται, δεν προχωρά και παραπέμπεται στο απώτερο μέλλον. Εργα ανθρώπων-πολιτικών παραγόντων εν προκειμένω- είναι όλα, προφανώς με τη θεσμική ιδιότητα του καθένα, χωρίς καμιά αμφιβολία, έτσι τα αντιλαμβάνεται και η κοινωνία και γι αυτό ξέρει να προσωποποιεί και να αποδίδει τα «καλά» και τα «στραβά» ανάλογα με το αποτέλεσμα. Είναι προφανές ότι ακόμη και οι μεγάλες παρεμβάσεις, που για να υλοποιηθούν απαιτούνται αρκετά χρόνια , από τον σχεδιασμό μέχρι την ολοκλήρωσή τους, χρειάζονται τη συμβολή προσώπων από διαφορετικές ενδεχομένως παρατάξεις -δεδομένου ότι η διοίκηση ανεξαρτήτως των όποιων αλλαγών σε κυβερνητικό , ή αυτοδιοικητικό επίπεδο έχει συνέχεια- για να προχωρήσουν και να δωθούν σε χρήση στους πολίτες, κάποιοι πρέπει να ασχοληθούν για να ξεπεραστούν τα μικρά ή μεγάλα εμπόδια που συνήθως προκύπτουν, διαφορετικά ...καρκινοβατούν. Και τέτοιες περιπτώσεις έχουμε πάμπολλες στον τόπο μας, με έργα που έπρεπε να έχουν γίνει πριν από χρόνια και ακόμη εκκρεμούν, άλλα που καθυστερούν αδικαιολόγητα και άλλα που «έμπλεξαν» από την ανεπάρκεια και την προχειρότητα πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων να πάρουν τις ενδεδειγμένες αποφάσεις στην ώρα τους. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε συγκεκριμένα έργα και παρεμβάσεις που εντάσσονται στην μια ή την άλλη περίπτωση και τα οποία επιβεβαιώνουν τα όσα παραπάνω ισχυριζόμαστε. Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», και όχι μόνο, γνωρίζουν που αναφερόμαστε και γιατί αυτή η αντιμετώπιση των πραγμάτων πρέπει να αλλάξει άρδην από εκείνους που διαχειρίζονται από θέση ευθύνης τις υποθέσεις του νησιού μας. Δεν νοείται να χάνονται ευκαιρίες και να καθυστερούν αδικαιολόγητα υποθέσεις, γιατί κάποιοι «αρνούνται» να καταπιαστούν με τη δέουσα υπευθυνότητα με τα προβλήματα που προκύπτουν, αφήνοντάς τα να ...σέρνονται, όταν επείγει η αντιμετώπισή τους!  

Ενα ζήτημα για παράδειγμα που ήρθε τον τελευταίο καιρό με ένταση στην επικαιρότητα και δείχνει ότι ως τόπος εκ των υστέρων σπεύδουμε, αν σπεύδουμε (;), να αναζητήσουμε λύσεις για προβλήματα που χρόνια τώρα κρούουν τον «κώδωνα του κινδύνου» ότι θα τα βρούμε μπροστά μας, είναι αυτά της ξηρασίας και της λειψυδρίας που οι συνέπειες τους είναι περισσότερο από εμφανείς στη Λέσβο, τόσο σε ότι αφορά την υδροδότηση των οικισμών με πόσιμο νερό, όσο και για άρδευση για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, συμπεριλαμβανομένου και του λεσβιακού ελαιώνα που πνέει τα λοίσθια και λόγω παρατεταμένης φετινής ανομβρίας , αλλά και της δραματικής μείωσης των βροχοπτώσεων εδώ και χρόνια στην περιοχή μας, συνέπεια και της κλιματικής αλλαγής. Το πρόβλημα αυτό προφανώς δεν λύνεται με ...λιτανείες, αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις που όσο καθυστερούν διογκώνουν το πρόβλημα και δημιουργούν αδιέξοδα, ανυπέρβλητα πολλές φορές. Μπορεί να λέγεται χάριν αστεϊσμού ότι «μια βροχή θα μας σώσει», αλλά δυστυχώς χρειαζόμαστε πάρα πολλές και το ανησυχητικό είναι ότι δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα, τουλάχιστον στον ...ορατό οι λύσεις που δημιουργούν προσδοκία αντιμετώπισης της υπαρκτής αυτής ανάγκης. Το μόνο που αναμένεται να γίνει-καλώς εχόντων των πραγμάτων προς το τέλος της τρέχουσας 10ετίας- και που με την ολοκλήρωσή του πράγματι μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη λύση της υδροδότησης της Μυτιλήνης και πολλών άλλων περιοχών του νησιού μας είναι το φράγμα Τσικνιά, το οποίο συζητιέται εδώ και δεκαετίες, με τις ενστάσεις και τα εμπόδια να περισσεύουν για να μη δρομολογηθεί, ενώ η «ερημοποίηση» ενός μεγάλου μέρους του νησιού μας είναι γεγονός και ανησυχητική εξέλιξη για το μέλλον της περιοχής. Δυστυχώς ούτε το φράγμα Τσικνιά , ούτε και άλλα που έχουν τεθεί στο ...τραπέζι αποτέλεσαν προτεραιότητα της τοπικής ηγεσίας, ενώ κάποιοι μάλλον τους «χαροποίησε» το γεγονός ότι κάποια στιγμή βρέθηκε εκτός Ταμείου Ανάκαμψης που είχε ενταχθεί για χρηματοδότηση, θεωρώντας ότι έτσι θα παραπέμπονταν για άλλη μια φορά στις καλένδες με απρόβλεπτη εξέλιξη. Και ίσως να συνέβαινε, αν δεν υπήρχε το προσωπικό ενδιαφέρον εδώ και χρόνια του κυβερνητικού βουλευτή Χ. Αθανασίου, στις ενέργειες του οποίου ...πιστώνεται, κατά γενική παραδοχή, αυτή η μεγάλη παρέμβαση, που θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα ξεκινήσει άμεσα προκειμένου στα προβλεπόμενα χρονοδιαγράμματα ολοκλήρωσης του έργου και λειτουργίας του να αξιοποιηθεί για το λόγο που κατασκευάζεται και που πλέον είναι σαφές ότι επείγει να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Οπως επείγει και η δρομολόγηση των πιο άμεσων λύσεων για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας με τις γεωτρήσεις και τις μονάδες αφαλάτωσης που ενδείκνυνται ως αποτελεσματική λύση σε νησιά που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και εδώ μια πρώτη αρχή και μάλιστα χωρίς οικονομική επιβάρυνση για τη δική μας ΔΕΥΑΛ, θα μπορούσε να γίνει με την ενεργοποίηση της πρότασης του Υπ. Μετανάστευσης, προκειμένου να υδροδοτήσει τη νέα δομή φιλοξενίας αιτούντων άσυλο. Είναι φανερό ότι αν παραμένει κανείς στα κολλήματα και στις εμμονές του και στις διαπιστώσεις, παρακολουθώντας την εξέλιξη των πραγμάτων χωρίς να σπεύδει να βρεί άμεσες λύσεις, πολύ φοβόμαστε ότι το πρόβλημα θα διογκωθεί και θα είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμο. 

Το παράδειγμα με τα έντονα προβλήματα λειψυδρίας που αντιμετωπίζει το νησί είναι προφανώς επίκαιρο και χαρακτηριστική η έλλειψη στρατηγικής που το άφησε «αθωράκιστο» μπροστά στον διαφαινόμενο κίνδυνο, που ήταν ορατός ότι θα μας «χτυπήσει» την... πόρτα αν δεν πέρναμε έγκαιρα μέτρα, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Παρόμοιες αστοχίες και ανεπάρκειες παρατηρούνται και για άλλες παρεμβάσεις μείζονος σημασίας, που έπρεπε να έχουν γίνει ...χθες και ακόμη συζητιούνται, ή είναι στο «περίμενε»! Από τα οδικά έργα που μεταφέρονται από την μια προγραμματική περίοδο στην άλλη, με ότι σημαίνει αυτό για την ίδια την υλοποίηση των έργων αυτών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον οδικό άξονα προς Πέτρα, που ενώ είχε ενταχθεί στο προηγούμενο Περιφερειακό Πρόγραμμα για να υλοποιηθεί , τελικά λόγω των γνωστών αστοχιών παραπέμφθηκε στο νέο , χωρίς να είναι και τώρα δεδομένο ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και επιτέλους θα κατασκευαστεί. Και τα επισημαίνουμε όλα αυτά γιατί η απώλεια χρηματοδοτήσεων είναι σε βάρος του τόπου, που δεν έχει την ...πολυτέλεια να χάνει ευκαιρίες από την προχειρότητα και την ανεπάρκεια των καθ΄ύλην αρμοδίων να διαχειριστούν με ορθολογισμό και αποτελεσματικότητα τις καταστάσεις που προκύπτουν. Οπως επίσης δεν έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίζει «χαλαρά» και αδιάφορα παρεμβάσεις πρώτης προτεραιότητας, που αν δεν δρομολογηθούν στον παρόντα ...χρόνο κινδυνεύουν να μείνουν στα «χαρτιά» εσαεί, με ό,τι σημαίνει αυτό για βασικές λειτουργίες του αστικού ιστού της πόλης. Και η περίπτωση αυτή αφορά τη νότια παράκαμψη της Μυτιλήνης, που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν ...κόπτονται όλοι, που εμπλέκονται με την πολύπαθη αυτή υπόθεση, για να γίνει αυτό το οδικό έργο που θα λύσει σε μεγάλο βαθμό το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης, ώστε να μη πάθει κυκλοφοριακό «έμφραγμα»! Δυστυχώς οι τοπικοί «άρχοντες», προκειμένου να μη χαλάσουν «χατήρια» και επικαλούμενοι και αυτό το χιλιοειπωμένο «πολιτικό κόστος» αρνούνται να δουν την «μεγάλη εικόνα» για το τι είναι καλό σε τελική ανάλυση και την αναβάθμιση και ανάπτυξη του τόπου μας και περιορίζονται σε παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την επανεκλογή τους και όχι απαραιτήτως με την αντιμετώπιση προβλημάτων που χρονίζουν, γιατί πέραν των άλλων υποκρύπτονται ποικίλα «συμφέροντα» και «ιδεοληψίες» παντός τύπου. Στο όνομα όμως αυτών των «ιδεοληψιών» και τοπικιστικών συμφερόντων, παρέμεινε το ρυπογόνο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην ...αυλή της πόλης, αντί να είχε αποκτηθεί ένα σύγχρονο και αναβαθμισμένο μακριά από τον αστικό ιστό και τώρα πάλι στο όνομα των ίδιων εμμονών επιχειρείται η μονιμοποίηση της παρουσίας της δομής στον Καρά Τεπέ, εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή σε απόσταση ...αναπνοής από κατοικημένες περιοχές και επι του κεντρικού οδικού άξονα, αφού κάποιοι θεωρούν ως προτεραιότητα τους την ικανοποίηση του εκλογικού τους ακροατηρίου, αντί την ασφαλή «θωράκιση» του νησιού έναντι του μεταναστευτικού που δυστυχώς ήρθε για να μείνει. Με αυτά και εκείνα και με εκκρεμότητες που σέρνονται αντί να «κλείνουν» για να πάμε για άλλα και για αλλαγή σελίδας, που μπορεί να εξαγγέλεται και να λέγεται , αλλά δεν υπηρετείται επί της ουσίας, παραμένει ο τόπος «εγκλωβισμένος» σε εμμονές, δίνοντας «μάχες» ...οπισθοφυλακών , αντί να κάνει άλματα ανάπτυξης που τόσο ανάγκη έχει. Επιτέλους ας μπει ένα τέλος σε αυτή τη διαχείριση της «μιζέριας» που κρατά καθιλωμένο το νησί και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όσοι διαχειρίζονται τις τύχες του, γιατί οι ευκαιρίες που πράγματι έχουν παρουσιαστεί δεν θα ισχύουν επ άπειρο! Ζητείται αλλαγή πλεύσης!