Αν και απέχουμε μόλις δυο εβδομάδες από την εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαϊου και παρά την πόλωση που επικρατεί στην αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, όπως αυτή καταγράφεται με δηλώσεις και αντιπαλότητες στα μέσα ενημέρωσης και στο διαδίκτυο, σε τοπικό επίπεδο τα πράγματα παραμένουν υποτονικά και κάθε άλλο παρά θυμίζουν προεκλογική περίοδο. Και όπως φαίνεται έτσι θα πάμε και το υπόλοιπο διάστημα, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι οι εποχές έχουν αλλάξει άρδην, αφού κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται η όποια ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων» και «συγκρούσεων» μεταξύ οπαδών διαφορετικών πολιτικών κομμάτων, αντικαθιστώντας την έντονη...ζωντανή αντιπαράθεση των καφενείων, τις μαζικές εξορμήσεις στα χωριά, τα εκλογικά κέντρα και τις αφισοκολλήσεις, που είχαν τη δική τους συμβολή στη μάχη των εντυπώσεων την ...πάλαι εποχή. Αν πάρουμε το παράδειγμα της Μυτιλήνης, ακόμη και οι κεντρικές συγκεντρώσεις στο νησί, με τους επικεφαλής των κομμάτων, που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα δεν έκαναν τον ...σαματά του παρελθόντος, αφού τόσο η κεντρική ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη στο Δημοτικό θέατρο , όσο και του Γραμματέα του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στην πλατεία Σαπφούς προσέλκυσαν μόλις μερικές εκατοντάδες οπαδούς των δυο κομμάτων, που μάλιστα «διαγκωνίζονται» για την ...τρίτη έδρα του νομού, απέχοντας κατά πολύ από τις ογκώδεις συγκεντρώσεις του παρελθόντος με τους χιλιάδες συγκεντρωμένους και την κινητοποίηση εκατοντάδων μέσων μεταφοράς που έφερναν κόσμο από τα χωριά δημιουργώντας και το ανάλογο προεκλογικό κλίμα. Το γεγονός επίσης ότι το επόμενο διάστημα προγραμματίζεται μια ολιγόωρη μόνο, όπως λέγεται, επίσκεψη του προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη στη Μυτιλήνη για περιοδεία και συναντήσεις με τοπικούς εκπροσώπους, χωρίς κεντρική συγκέντρωση, ενώ μέχρι τώρα δεν έχει προαναγγελθεί κάποια επίσκεψη στο νησί και από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές για την υποτονικότητα που χαρακτηρίζει τις επικείμενες εκλογές και στον τόπο μας, που απ ότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε δεν είναι μόνο τοπικό φαινόμενο. Παρακολουθώντας τις επισκέψεις των αρχηγών ανά την Ελλάδα είναι εμφανές ότι έχουν φύγει από την ατζέντα οι μεγάλες συγκεντρώσεις με εξέδρες και μικροφωνικές. Συγκεντρώσεις στο ...πόδι οι περισσότερες και συνομιλίες με κόσμο σε περιοδείες είναι το κυρίαρχο «μοτίβο» των περισσότερων προεκλογικών εκδηλώσεων που δεν παραπέμπουν καθόλου σε εικόνες του πρόσφατου και κυρίως του απώτερου παρελθόντος. 

Δεν γνωρίζουμε αν αυτό το κλίμα οφείλεται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, ανεξαρτήτως του τι λέγεται δημόσια, προεξοφλεί ότι δεν θα προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία από αυτήν την κάλπη, λόγω απλής αναλογικής και ότι η πραγματική αναμέτρηση θα γίνει στις δεύτερες εκλογές, όπου το πρώτο κόμμα παίρνει, λόγω ενισχυμένης αναλογικής, το μπόνους των εδρών και διεκδικεί με αξιώσεις, αν πάρει και το ανάλογο ποσοστό, την αυτοδυναμία, ή στη «χειρότερη» περίπτωση μπορεί να επιβάλλει τη συνεργασία με κορμό το ίδιο, αφού χωρίς το πρώτο τα... νούμερα δεν βγαίνουν για άλλη κυβερνητική πλειοψηφία. Η αλήθεια είναι ότι οι επικείμενες εκλογές έχουν κάποια στοιχεία που τις καθιστούν μοναδικές, τουλάχιστον για τις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης. Είναι οι μοναδικές που γίνονται με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, που από τη στιγμή που δεν θα προκύψει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον σχηματισμό κυβέρνησης, οι επόμενες δεν θα γίνουν με το ίδιο εκλογικό σύστημα, αλλά με άλλο, αυτό της ενισχυμένης αναλογικής με το μπόνους των εδρών στο πρώτο. Κάτι ανάλογο δεν συνέβη τα χρόνια της Μεταπολίτευσης παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που είχαμε επαναληπτικές εκλογές αμέσως μετά τις πρώτες, ή μετά από σύντομο χρονικό διάστημα μερικών μηνών, γιατί σε όλες τις άλλες προηγούμενες φορές οι εκλογές γινόταν με το ίδιο εκλογικό σύστημα. Για παράδειγμα την περίοδο 1989-90, τότε που με τον «νόμο Κουτσόγιωργα» για να πάρει την πλειοψηφία ο πατήρ Μητσοτάκης χρειαζόταν να ...αγγίξει σχεδόν το 50%, έγιναν τρεις απανωτές εκλογές, με τη ΝΔ να ξεπερνά το 48% και για να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση χρειάστηκε και τον ...Κατσίκη! Η «μοναδικότητα» των επικείμενων εκλογών έγκειται στο γεγονός ότι το πρώτο κόμμα-αν είναι η ΝΔ όπως δείχνουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις- έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να «κάψει» τις εκλογές της απλής αναλογικής, την οποία άλλωστε δεν ψήφισε, και να διεκδικήσει αμέσως σε μια νέα αναμέτρηση το μπόνους των εδρών της ενισχυμένης που μπορεί να της δώσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Σε αυτό στοχεύει και δεν το κρύβει. Η μόνη περίπτωση, σύμφωνα πάντα με τις δημόσιες δηλώσεις των «πρωταγωνιστών» αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, για να μην έχουμε διπλές εκλογές είναι να προκύψει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον σχηματισμό κυβέρνησης από την πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής και αυτό προϋποθέτει να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και να σχηματιστεί, όπως λέει, «προοδευτική κυβέρνηση», με κορμό τον ίδιο και με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως και του ΜΕΡΑ25, κάτι που ωστόσο δεν φαντάζει ως την πιθανότερη εξέλιξη. 

Το «σενάριο» να προκύψει κυβέρνηση από την πρώτη κάλπη, χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος, πάντα με όσα δημόσια λέγονται, είναι σχεδόν αδύνατο και ας βγαίνουν οι ...αριθμοί. Και από τη στιγμή που θα πάμε σε δεύτερες εκλογές με νωπή την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος και τις επιλογές του, το σκηνικό θα αλλάξει άρδην και τα διλήμματα που θα τεθούν θα επικεντρωθούν κυρίως, στο τι κυβέρνηση θέλουμε, αφού η επιλογή βουλευτών θα έχει ήδη γίνει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, από την πρώτη κάλπη. Το γεγονός αυτό καθιστά τις δεύτερες εκλογές, αναμέτρηση κυρίως μεταξύ των δυο πρώτων -ο δικομματισμός δηλαδή σε όλο το «μεγαλείο» του- αφού το πρώτο κόμμα και ανεξαρτήτως διαφοράς από το δεύτερο παίρνει το μπόνους των εδρών που προβλέπει ο εκλογικός νόμος της ενισχυμένης, που όμως από μόνο του δεν αρκεί για να του δώσει και αυτοδυναμία, αν δεν εξασφαλίσει το αναγκαίο ποσοστό ψήφων για να επιτευχθεί αυτός ο εκλογικός στόχος. Το βέβαιο είναι ότι αν στις πρώτες εκλογές, της απλής αναλογικής είναι αρκετά δύσκολη η δημιουργία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος, στις δεύτερες εκλογές, τηρουμένων των αναλογιών και λαμβάνοντας υπόψη όσα δημόσια λέγονται, κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου είναι εντελώς αδύνατη. Και επειδή η αντιπαράθεση για την πρωτιά, μεταξύ των δυο πρώτων, είναι δεδομένο ότι θα είναι έντονα πολωτική μεταξύ τους και ιδιαίτερα ...πιεστική προς όλες τις άλλες δυνάμεις, αφού μόνο ο νικητής παίρνει το μπόνους των εδρών και ενισχύει την κοινοβουλευτική του δύναμη, ενώ όλοι οι άλλοι- και κυρίως ο δεύτερος είναι ο μεγάλος «χαμένος»- θα μετράνε απώλειες, αφού κινδυνεύουν να χάσουν και έδρες που πήραν στις πρώτες εκλογές, είναι φανερό ότι η δεύτερη αναμέτρηση αναδεικνύεται στην κρισιμότερη, αφού η ετυμηγορία της δεύτερης κάλπης θα υποδείξει ποιους επιθυμεί για την επόμενη κυβέρνηση και ποιους όχι. Ωστόσο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η πρώτη κάλπη μπορεί να μη βγάλει κυβέρνηση, που είναι και το πιθανότερο ενδεχόμενο, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα αναδείξει αυτόν που προπορεύεται στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος και ως εκ τούτου θα έχει τον πρώτο λόγο και τις πρωτοβουλίες των κινήσεων. Γι αυτό και η πρώτη κάλπη κρίνεται από όλους ως πολύ κρίσιμη, γιατί θα ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και θα κάνει πιο σαφείς τους εκλογικούς στόχους όλων των πρωταγωνιστών της επικείμενης αυτής αναμέτρησης. Ποιος δηλαδή είναι πρώτος και ποιος δεύτερος, αν μπορεί να σχηματιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία για κυβέρνηση, αν η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο μπορεί να καλυφθεί και να έχουμε ανατροπή σε μια δεύτερη εκλογική μάχη και αν ο πρώτος έχει τέτοιο ποσοστό που του δημιουργεί προσδοκίες για επίτευξη της αυτοδυναμίας στις δεύτερες. 

Ολα αυτά και πολλά άλλα οδεύοντας προς την κάλπη της 21ης Μαϊου είναι προφανώς ζητούμενα και το κάθε κόμμα δικαιούται να προσδοκά και να επιδιώκει το καλύτερο, μετά όμως το αποτέλεσμα αυτής της κάλπης θα υπάρχουν πλέον σαφή νέα δεδομένα που όλοι οφείλουν να λάβουν υπόψη, προσαρμόζοντας αναλόγως και τους στόχους τους εν όψει της νέας αναμέτρησης. Και σε αυτήν την περίπτωση, δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι το κυρίαρχο ζήτημα θα είναι το πως και από ποιους θα κυβερνηθεί η χώρα. Και η μόνη σαφής πρόταση που έχει κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο είναι αυτή της αυτοδύναμης κυβέρνησης, όπως επιθυμεί και επιδιώκει η ΝΔ και πέραν αυτής ό,τι λέγεται και κατατίθεται από τις άλλες δυνάμεις μόνο σε κυβερνητική συνεργασία δεν παραπέμπει, όταν οι όροι και οι προϋποθέσεις που τίθενται για ένα τέτοιο εγχείρημα αλληλοϋπονομεύουν την επίτευξή της. Και επειδή την ακυβερνησία κανείς, ανεξαρτήτως τι πρεσβεύει, δεν θέλει μετά τα όσα έχουμε βιώσει ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια, είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφορων δεν θα ...ρισκάρει με αδιέξοδες «λύσεις» που προμηνύουν περιπέτειες για τη χώρα. Γι αυτό , κατά τη γνώμη μας, όσο οι ασάφειες και οι αμφισημίες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο συγκεκριμένων κομμάτων, τόσο η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος θα «φαντάζει» καλύτερη και θα κερδίζει έδαφος, προσελκύοντας και εκείνο το κομμάτι του εκλογικού σώματος που ενώ δεν ανήκει πολιτικά σε αυτό, προσανατολίζεται να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Κ. Μητσοτάκη για να κυβερνήσει, είτε αυτοδύναμα αν το τελικό αποτέλεσμα δώσει μια τέτοια δυνατότητα, είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα -το πιθανότερο αυτό να είναι το ΠΑΣΟΚ- αν αυτή είναι η ετυμηγορία της κάλπης, που δύσκολα μπορεί να παραβλεφθεί προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση. Γιατί σε τελική ανάλυση, ανεξαρτήτως τι λέει το κάθε κόμμα προεκλογικά, προφανώς για τους δικούς του λόγους, όταν θα κληθεί να αποφασίσει και να αναλάβει τις ευθύνες του για το τι μέλλει γενέσθαι μετεκλογικά, όταν μάλιστα θα έχει αποτυπωθεί και η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, οφείλει να «ανοίξει τα χαρτιά του» και να πάρει θέση, προφανώς και με τις δικές του προτάσεις, λειτουργώντας με υπευθυνότητα για το μείζον θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Και επειδή κατά τη γνώμη μας, στους ψηφοφόρους δεν αρέσουν οι ασάφειες και αποστρέφονται γενικώς τα «δυσνόητα», ας φροντίσουν και τα κόμματα που διεκδικούν να παίξουν ρόλο στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας να μη μιλούν με «γρίφους», γιατί τότε και οι κάλπες ενδέχεται θα κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις για αυτά, που εκ των πραγμάτων θα δρομολογούν εξελίξεις και ...εντός τους! Ας ξεκαθαρίσουν λοιπόν θέσεις και προθέσεις πριν, οδεύοντας προς την ημέρα της κρίσης, γιατί μετά την απομάκρυνση από τις κάλπες «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» και η «αυτοκριτική» δεν ενδείκνυται για... αυτομαστίγωμα. Νομίζουμε!