Η πρόσφατη συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο Μυτιλήνης για τη νέα δομή που κατασκευάζεται στη Βάστρια και για την ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί στο ΧΥΤΑ, επανέφερε ξανά στο προσκήνιο ένα θέμα που υποτίθεται είχε πάρει το δρόμο του, με τη δρομολόγηση μιας σειράς παρεμβάσεων από μέρους του αρμόδιου υπουργείου και των εμπλεκόμενων υπηρεσιών της κεντρικής διοίκησης, με στόχο την καλύτερη «θωράκιση» του νησιού στα πλαίσια της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών και της ταχύτερης δυνατής διεκπεραίωσης των αιτούντων ασύλου που καταφθάνουν στη Λέσβο. Φαίνεται ότι το γεγονός ότι η διαχείριση του μεταναστευτικού έχει μπει σε μια αρκετά καλή ...ρότα, που δεν επηρεάζεται με βάση τουλάχιστον τα τωρινά δεδομένα από την όποια αυξομείωση των αφίξεων, είχε σαν αποτέλεσμα να περάσει σε δεύτερη μοίρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και δεν υφίσταται για να χρήζει της καλύτερης δυνατής αντιμετώπισης και με τις λιγότερες επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία και στην εικόνα του τόπου μας. Και είναι σαφές ότι οι στοχευμένες ενέργειες που έγιναν τα τελευταία χρόνια γύρω από την υπόθεση αυτή έφεραν αποτέλεσμα και άλλαξαν άρδην προς το καλύτερο την εικόνα του νησιού και αυτό αποτελεί μια επιτυχία, που πρωτίστως πιστώνεται στην κυβέρνηση, που έχει την αρμοδιότητα και την ευθύνη διαχείρισης του μεταναστευτικού, και σε όσους άλλους παράγοντες συνέβαλαν σε αυτό, κάτι που δεν αμφισβητείται ακόμη και από μη φίλα προσκείμενους με την κυβερνητική πλευρά. Ωστόσο επειδή το μεταναστευτικό ως θέμα έχει τη δική του «φόρτιση» στην κοινωνία, πολύ περισσότερο στις τοπικές κοινωνίες των νησιών όπως η Λέσβος, που έχει «τραυματικές» παραστάσεις από τα χρόνια της ...έκρηξής του και με όσα επακολούθησαν, εξακολουθεί να ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη που δεν παύει να είναι ανήσυχη, όταν για διάφορους λόγους και αιτίες επανέρχεται στο προσκήνιο και γίνεται αντικείμενο συζητήσεων και έντονων αντιπαραθέσεων. Και δυστυχώς αυτήν την «φόρτιση» και «ευαισθησία» της κοινής γνώμης και της τοπικής κοινωνίας για το θέμα αυτό εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται διάφοροι τοπικοί παράγοντες και με όχημα τον λαϊκισμό, την παραπληροφόρηση και την κινδυνολογία χωρίς όρια, «έχτισαν» προσωπικές πολιτικές καριέρες, κρατώντας με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία το μεταναστευτικό στο προσκήνιο, θεωρώντας ότι έτσι έχουν και οι ίδιοι ρόλο και λόγο ύπαρξης. Το γεγονός ότι όλη αυτή η συζήτηση γύρω από τη διαχείριση του μεταναστευτικού και των επιμέρους πτυχών του, που έρχεται και επανέρχεται στο ...τραπέζι, κάθε άλλο παρά κάνει καλό στην εικόνα προς τα έξω του τόπου μας, «ποσώς τους ενδιαφέρει» απ ότι φαίνεται, όταν το ζητούμενο και το επείγον είναι επιτέλους η Λέσβος να «γυρίσει σελίδα» προς τα εμπρός, όχι στα λόγια, αλλά στη πράξη με συγκεκριμένες ενέργειες που θα πιστοποιούν του «λόγου το αληθές»!

Τούτων δοθέντων λοιπόν προκαλεί εύλογα ερωτηματικά γιατί σε αυτήν τη χρονική στιγμή κάποιοι επέλεξαν να επαναφέρουν το θέμα της ...Βάστριας προς συζήτηση και για «ανάκληση» αποφάσεων, όταν ήδη τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους, το έργο της κατασκευής της «κλειστής» δομής βρίσκεται στα τελειώματά του και οι όποιες εκ των υστέρων «ενστάσεις», είναι φανερό ότι γίνονται για το θεαθήναι και τις εντυπώσεις, χωρίς επί της ουσίας κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα. Αν η όποια συζήτηση προκλήθηκε για να «στριμωχθεί» ο αντίπαλος και να... εκτεθεί στο ακροατήριό του και όχι για την ουσία του πράγματος, που είναι η εξασφάλιση της πιο αποτελεσματικής και ασφαλούς διαχείρισης των όποιων αιτούντων άσυλο που καταφθάνουν στο νησί, τότε πρόκειται για αισχύστου είδος ...συνδικαλισμό, που δεν έχει καμιά θέση σε υπεύθυνα αυτοδιοικητικά όργανα, όπου οι όποιες αποφάσεις τους έχουν άμεση αντανάκλαση στα του τόπου μας. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους η συζήτηση για τη Βάστρια τρία χρόνια μετά την έναρξη κατασκευής του έργου και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά εργασίες στο χώρο αυτό, είναι εντελώς άκαιρη και πάντως αποπροσανατολιστική, όταν υπάρχει «σιγή ιχθύος» για τη λειτουργία της προσωρινής δομής στον Καρά Τεπέ, που θα έπρεπε το «κλείσιμό» της να είναι πρώτη προτεραιότητα και μόνιμο και συνεχές αίτημα της δημοτικής αρχής και της τοπικής κοινωνίας, προκειμένου επιτέλους να αποσυμφορηθεί η ευρύτερη περιοχή της πόλης και των γύρω χωριών από την παρουσία της. Αντί αυτό να είναι η κύρια στόχευση, κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να εμμένουν για τη Βάστρια, αφήνοντας στο «απυρόβλητο» τη δομή του Καρά Τεπέ, που όπως και να το κάνουμε είναι μια «οχλούσα» δραστηριότητα στις παρυφές της πόλης, εντός της ζώνης του χονδρεμπορίου και σε δημόσια θέα για ντόπιους και επισκέπτες του νησιού. Αν αυτό θεωρείται φυσιολογικό και λογικό τι να πούμε; Εχουν χάσει και οι έννοιες αυτές το νόημα τους, στο όνομα του λαϊκισμού και του «βολέματος». Αυτό όμως που είναι εξόχως εντυπωσιακό και εκπλήσσει για το ακαταλόγιστο του πράγματος, είναι ότι κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Μυτιλήνης, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι -πλην δυο μόνο εξαιρέσεων- συμφώνησαν να αποποιηθούν τη χρηματοδότηση του Υπ. Μετανάστευσης που έχει δοθεί για την ασφαλτόστρωση του χωματόδρομου που οδηγεί στο ΧΥΤΑ, παρόλο που όλοι ανεξαιρέτως αναγνωρίζουν την αναγκαιότητά του, αποφασίζοντας από κοινού να μη γίνει το οδικό αυτό έργο, που ήδη έχει συμβασιοποιηθεί, με το επιχείρημα ότι αυτό διευκολύνει την πρόσβαση προς τη δομή της Βάστριας και με την «ακύρωσή» του δυσκολεύουν ή στην καλύτερη εκδοχή κωλυσιεργούν τη λειτουργίας της, με ό,τι σημαίνει αυτό για τα περαιτέρω! Προτίμησαν δηλαδή -και εδώ είναι το εντυπωσιακό- με πλήρη συναίνεση, δημοτική αρχή και αντιπολίτευση να χαθεί η μοναδική ευκαιρία να γίνει κατά κοινή παραδοχή , ένα απολύτως αναγκαίο έργο , που ήταν μόνιμο αίτημα όλων των αυτοδιοικητικών αρχών έδώ και χρόνια, για να «ικανοποιηθεί» ένα ακροατήριο που έχει «δαιμονοποιήσει» την «κλειστή» δομή στη Βάστρια και όχι μόνο, αδιαφορώντας για τις σοβαρές συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης που αστόχαστα έλαβαν. Αν αυτό δεν είναι ανευθυνότητα και τυχωδιωκτισμός, τότε τι είναι;Ή μήπως θεωρούν ότι με την πράξη τους αυτή «τιμωρούν» την κυβέρνηση και τις ευρωπαϊκές αρχές, που εμπλέκονται με την υπόθεση αυτή; Κατά τη δική μας γνώμη τον τόπο μας ...τιμωρούν, «πυροβολώντας τα πόδια μας» και κόβοντας «γέφυρες» συνεννόησης με τους αναγκαίους συνομιλητές, χωρίς τους οποίους η επιχείρηση ανάταξης του τόπου μας δεν μπορεί να περπατήσει.

Γιατί όπως και να το κάνουμε η «ρήξη» με την κεντρική διοίκηση και την κυβέρνηση, με το «όχι σε όλα» που εξέπεμψε με τις αποφάσεις του το δημοτικό συμβούλιο και η δημοτική αρχή, μας παραπέμπει στην αδιαλλαξία των προηγούμενων χρόνων όταν αντί να καθίσουν στο τραπέζι όλοι οι εμπλεκόμενοι, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, και να εξετάσουν πως θα διαχειριστούν την κατάσταση μετά τα όσα συνέβησαν με την καταστροφική πυρκαγιά στη Μόρια, οι τοπικοί παράγοντες αποποιήθηκαν κάθε ευθύνη και ουσιαστικά άφησαν τους κυβερνητικούς παράγοντες να κάνουν ό,τι αυτοί νόμιζαν. Με μόνη εξαίρεση αυτοδιοικητικούς παράγοντες της προηγούμενης διοίκησης του Δήμου Μυτιλήνης και μάλιστα και από τη συμπολίτευση και από την αντιπολίτευση, που πήραν θέση η «κλειστή» δομή να γίνει εκτός αστικού ιστού και μακριά από κατοικημένη περιοχή, να υπάρξει αποσυμφόρηση του νησιού και συγχρόνως να κλείσουν και όλες οι διάσπαρτες δομές μέσα στην πόλη. Αυτή ήταν μια θέση κόντρα στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που μπορεί να είχε και πολιτικό κόστος, αλλά σε τελικά ανάλυση αν χρειάζεται θα πρέπει να το αναλαμβάνεις αν αυτό είναι προς όφελος του τόπου σου. Το γεγονός ότι η συνέχεια σε ότι αφορά την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μυτιλήνης άλλαξε προς το καλύτερο, έχει να κάνει και με την υλοποίηση των δεσμεύσεων που το αρμόδιο υπ.Μετανάστασης ανέλαβε, που θα μπορούσαν να ήταν ακόμη περισσότερες αν οι τοπικοί φορείς στο σύνολό τους πίεζαν και απαιτούσαν όρους και προϋποθέσεις και για τη δυναμικότητα της νέας δομής και για τα μέτρα ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής. Δεν το έκαναν προτίμησαν τον «κλεφτοπόλεμο» με προσφυγές και παρεμβάσεις για την «τιμή των όπλων», προκειμένου να χαϊδεύουν τα αυτιά ενός ακροατηρίου, που είχε δαιμονοποιήσει την όλη υπόθεση. Το μόνο που κατάφεραν -και αυτό μπορείς να το πεις και κάποια «επιτυχία»- είναι να έχει καθυστερήσει η ολοκλήρωση της «κλειστής» δομής, να παραμένει σε λειτουργία η προσωρινή του Καρά Τεπέ, που προφανώς «βολεύει» πολλούς και κάποιοι , μηδέ του κατ΄εξοχήν αδιάλλακτου για την ύπαρξη δομών στα νησιά μας, του περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη, ευθέως να συνηγορούν στην παραμονή της, προκειμένου να μη λειτουργήσει η ...Βάστρια! Αυτή και αν δεν είναι «κωλοτούμπα»! Η δε πρόταση που κατατέθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου , που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε «Οχι στη Βάστρια και στον Καρά Τεπέ, αλλά στη δημιουργία μιας μικρής δομής για την καταγραφή των αυτούντων ασύλου σε άλλη περιοχή που θα υποδείξουν από κοινού οι τρεις αυτοδιοικητικές αρχές», όχι μόνο στερείται σοβαρότητας, αλλά δείχνει ότι ο λαϊκισμός και η ευθυνοφοβία δεν έχει όρια! Και όσο οι τοπικοί μας άρχοντες αρνούνται να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων αναλαμβάνοντας τις δικές του ευθύνες και επιλέγουν να πολιτεύονται και να αποφασίζουν, όχι με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον,που εν προκειμένω είναι η «θωράκιση» του νησιού, αλλά τι αρέσκεται να ακούει ένα ακροατήριο με συγκεκριμένες εμμονές, πολύ φοβόμαστε ότι ο τόπος μας θα παραμένει «εγκλωβισμένος» στη μιζέρια δίνοντας μάχες «οπισθοφυλακών», αφού επιμένει να γυρίζει σελίδες προς τα ...πίσω, αντί να βλέπει μπροστά και στις προοπτικές που ανοίγονται, ώστε η Μυτιλήνη και η Λέσβος γενικότερα να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά. Με το μεταναστευτικό σε ημερήσια διάταξη η υπονόμευση μιας τέτοιας αναπτυξιακής προοπτικής, με μαθηματική ακρίβεια είναι δεδομένη. Αλήθεια αυτό θέλουμε;