Είναι πλέον πολλά τα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι μετά τη διάσπαση του ενιαίου δήμου Λέσβου και τη δημιουργία των δυο νεοσύστατων δήμων Μυτιλήνης και Δυτικής Λέσβου, οι τελευταίοι επιθυμούν να διαχειριστούν από μόνοι τους, τα του …δήμου τους, χωρίς να εμπλέκεται ο ένας στα «πόδια» του άλλου. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει στο βαθμό που θα ήθελαν, δεδομένου ότι μετά τη διάσπαση ο νομοθέτης θέσπισε κάποια βήματα με χρονικό ορίζοντα προκειμένου η μετάβαση να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή και χωρίς κλυδωνισμούς. Προϋπόθεση βέβαια προκειμένου όλα αυτά να κυλήσουν ομαλά είναι να υπάρχει συνεργασία και εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο δημοτικών αρχών, να υπάρχει δηλαδή …χημεία μεταξύ των παραγόντων των δυο δήμων, ώστε και οι διαδικασίες οριστικής διάσπασης των θεσμικών οργάνων να γίνει σε εύλογο χρόνο και χωρίς αντιπαλότητες και έργα που έχουν κληροδοτηθεί από τον ενιαίο δήμο να μην κινδυνεύσουν να χαθούν. Δυστυχώς η διαπίστωση που υπάρχει, που είναι διάχυτη στην κοινή γνώμη, είναι ότι οι δυο δημοτικές αρχές δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και αυτό που κυριαρχεί στις σχέσεις τους είναι η αντιπαλότητα και οι εντάσεις. Και αυτό ομολογουμένως δεν είναι καλό. Ανεξαρτήτως ποιος ευθύνεται για αυτήν την εικόνα, λιγότερο ή περισσότερο, αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος επιχειρεί να την αμφισβητήσει μάλλον θέλει να εθελοτυφλεί.

Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση, ίσως να είναι καλύτερα να επισπευστούν οι διαδικασίες διάσπασης, που προέβλεψε για το μεταβατικό στάδιο ο νομοθέτης, και για τα θεσμικά εκείνα όργανα που λειτουργούν βοηθητικά στους δυο δήμους, όπως τα Νομικά Πρόσωπα Πολιτισμού-Αθλητισμού και Κοινωνικής Προστασίας, αλλά και οι Δημοτικές Εταιρείες. Και μια τέτοια εξέλιξη ενισχύει το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα οι προσωρινές-μεταβατικές διοικήσεις αποτέλεσαν αιτία «πολέμου» και πολλών αντεγκλήσεων μεταξύ των δυο δημοτικών αρχών και όχι μόνο! Βέβαια δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι οι βιαστικές κινήσεις εγκυμονούν κινδύνους, αν δεν ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα και δεν εξεταστούν όλοι οι παράμετροι της εσπευσμένης διάσπασης δραστηριοτήτων που αφορούν επί παραδείγματι ευαίσθητες ομάδες πολιτών, που στηρίζονται από προγράμματα που διαχειρίζονται οι δήμοι. Δυστυχώς η προχειρότητα του νομοθετικού εγχειρήματος της διάσπασης του δήμου, έτσι όπως δρομολογήθηκε την τελευταία στιγμή από την προηγούμενη κυβέρνηση, άφησε πολλές εκκρεμότητες για μελλοντική ρύθμιση, που αν και πέρασε πάνω από ένας χρόνος από τότε εξακολουθούν να υφίστανται και να διχάζουν. Και οι …εκκρεμότητες αυτές, με δεδομένη την έλλειψη πνεύματος συνεργασίας μεταξύ των δυο πλευρών, δημιουργούν αντιπαλότητες και εντάσεις, που φαίνεται μόνο αν αναλάβει η κάθε μια τα του «οίκου» της θα εκλείψουν. Και για να ακριβολογούμε, θα εκλείψουν οι μεταξύ τους αντιπαλότητες και όχι τα προβλήματα. Και το ζητούμενο είναι αν αυτή η εξέλιξη είναι το καλύτερο.

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η διάσπαση του ενιαίου δήμου, αν εξεταστεί το εγχείρημα στις λεπτομέρειες του, είναι δυσκολότερη από την προηγηθείσα συνένωση των 13 Καποδιστριακών δήμων του νησιού σε έναν, γιατί αυτός ο «ένας» ήταν σημείο αναφοράς, παρά την πολυπλοκότητα των διαδικασιών. Και γιατί υπήρχε ένα ενιαίο κέντρο εξουσίας, το οποίο ανέλαβε να διεκπεραιώσει όλες τις εκκρεμότητες των προς συνένωση δήμων. Στη σημερινή όμως κατάσταση το όλο εγχείρημα έχει «ερμαφρόδιτα» χαρακτηριστικά και αυτή η ιδιομορφία δημιουργεί σύγχυση και καχυποψία από τη στιγμή που δεν υπάρχει κοινή πλεύση προς τη νέα πραγματικότητα. Γιατί μπορεί να διασπάστηκε ο δήμος, αλλά πέρα από τη ΔΕΔΑΠΑΛ, που διαχειρίζεται τα σκουπίδια στο ΧΥΤΑ, και που έτσι και αλλιώς από την ίδρυση της από τους 13 Καποδιστριακούς δήμους ήταν διαδημοτική, όλα τα άλλα Νομικά Πρόσωπα και οι δημοτικές εταιρίες έχουν μεταβατικό στάδιο για να λειτουργούν ενιαία και για τους δυο δήμους και τυχόν διάσπαση τους, αν γίνει και όποτε γίνει, είναι θέμα που θα αποφασίσουν οι εκάστοτε δημοτικές αρχές. Και μπορεί για τα Νομικά Πρόσωπα Πολιτισμού και Κοινωνικής Προστασίας να είναι δεδομένη η διάσπαση εν ενθέτω χρόνο, ενδεχομένως και πριν τον προβλεπόμενο χρόνο που ήθελε ο νομοθέτης, για τη ΔΕΥΑΛ όμως η τυχόν διάσπασή της δεν είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση.

Όπως καθόλου εύκολη δεν είναι και η υλοποίηση των δρομολογημένων έργων που κληροδοτήθηκαν στους δυο δήμους από τον ενιαίο δήμο Λέσβου και τα οποία καλείται να διαχειριστεί, ως καθολικός διάδοχος, ο Δήμος Μυτιλήνης για λογαριασμό και των δυο δήμων. Καλούνται δηλαδή οι υπηρεσίες του Δήμου Μυτιλήνης, που λόγω της διάσπασης έχουν το μισό προσωπικό του ενιαίου δήμου, να …τρέξουν και να επιβλέπουν πέρα από τα έργα και τις παρεμβάσεις του δικού τους δήμου και τα έργα του ετέρου δήμου Δυτικής Λέσβου. Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι προβληματικό και δημιουργεί εντάσεις, και λόγω της ανυπαρξίας συνεννόησης μεταξύ των δυο δήμων, όπως φαίνεται και προκύπτει από τα γεγονότα, όπως ανέδειξε η περίπτωση με το έργο των παιδικών χαρών. Όταν μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος των εκτελούμενων έργων στο νησί, που εμπλέκονται οι δυο δήμοι, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, των έργων που είναι σε εξέλιξη, ή έχουν δρομολογηθεί για υλοποίηση από την προηγούμενη δημοτική αρχή, καταλαβαίνει κανείς τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των δυο δημοτικών αρχών, στην παραγωγή των έργων.

Τούτων δοθέντων και πολλών άλλων που ήθελαν προκύψει, επιβάλλεται να βρεθεί «κοινός τόπος» μεταξύ των δυο αυτοδιοικητικών αρχών του νησιού, προκειμένου στο μεταβατικό, αλλά κρίσιμο αυτό διάστημα, να μη χαθούν ευκαιρίες που έχουν ανάγκη και οι δυο δήμοι και το νησί συνολικά. Δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η αντιπαλότητα και το «εχθρικό» κλίμα που δηλητηριάζει σχέσεις και προκαλεί εντάσεις που υπονομεύουν την ίδια την πρόοδο του τόπου μας. Τα προβλήματα και οι ανάγκες είναι τέτοιες που είναι «απαγορευτικό» όχι μόνο οι «συγκρούσεις» μεταξύ των αυτοδιοικητικών αρχών του νησιού, αλλά και το ύφος του δημόσιου διαλόγου που γίνεται για τα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας. Τα έργα που έχουν δρομολογηθεί, ενδεχομένως και με προβλήματα και παραλείψεις από την προηγούμενη δημοτική αρχή του ενιαίου δήμου Λέσβου, είναι μια «κληρονομιά» που πρέπει να αξιοποιηθεί στον μέγιστο βαθμό με τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις -έτσι άλλωστε γίνεται πάντοτε αφού η διοίκηση και στην αυτοδιοίκηση έχει συνέχεια- και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί σε κλίμα αντιπαλότητας και εντάσεων, αλλά μόνο με τη συνεννόηση και τη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων, παραγόντων και υπηρεσιών, ξεπερνώντας εγωισμούς και «τυπικότητες» που μπορεί να υποκρύπτουν σκοπιμότητες που όμως δεν έχουν καμιά θέση, όταν το διακύβευμα και για τους δυο δήμους, αλλά και για το νησί συνολικά είναι τεράστιο!

Από το ίδιο «δένδρο» κρεμόμαστε όλοι και όποιοι επιχειρούν να το …πριονίσουν αδιαφορώντας για τις συνέπειες, είναι βέβαιο ότι δεν πράττουν σωστά και για το δικό τους όφελος. Όποιοι νομίζουν ότι από τη «σύγκρουση» αυτή θα βγουν ωφελημένοι και «νικητές» πλανώνται οικτρά. Πριν λοιπόν τα πράγματα φθάσουν στα… άκρα, γιατί κάποιοι καλλιεργούν και ενδεχομένως και να «βολεύονται» σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οφείλουν οι έχοντες την πρώτη ευθύνη για τις τύχες του τόπου μας να πάρουν τις ενδεδειγμένες πρωτοβουλίες για να διορθωθεί το κλίμα, με τις αμοιβαίες υποχωρήσεις αν χρειάζονται, αναζητώντας την κοινή συνισταμένη ώστε οι νεοσύστατοι δήμοι να παίξουν το ρόλο τους καλύτερα και στα του …οίκου τους έκαστος, αλλά και στα του …νησιού συνολικά. Φτάνει πια το «πετροβόλημα», είναι η ώρα της συνεργασίας και της συναίνεσης για το κοινό καλό.