Την περασμένη Τρίτη, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη ανάλυση, ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Hellenic Seaways, Αντώνης Αγαπητός, έθεσε ζήτημα πώλησης πλοίων της εταιρείας. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να αντιμετωπισθούν τα πλέον οξυμμένα προβλήματα των ακτοπλοϊκών εταιρειών της χώρας. Τη μέθοδο αυτό χρησιμοποίησε και η Attica Group, ενώ έχει περιγραφεί ως λύση και στις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις τής Hellenic Seaways.

Στο στόλο τής Hellenic Seaways υπάρχουν ορισμένα μεγάλα και αξιόλογα πλοία, τα οποία είτε είναι παροπλισμένα, είτε αξιοποιούνται περιστασιακά, όπως είναι το «Νήσος Ρόδος», το «Αριάδνη» και το «Νήσος Μύκονος». Κάποιο ή κάποια από τα πλοία αυτά θα μπορούσαν να πουληθούν προκειμένου να μειωθούν τα δάνεια που έχει πάρει η εταιρεία και κυρίως για να βελτιωθεί η ρευστότητά της.

Η πώληση πλοίων είναι μια πρόσκαιρη λύση, για όσες εταιρείες διαθέτουν πλοία που μπορούν να πουληθούν. Αλλά το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες, είναι άλλο. Είναι οι λειτουργικές ζημίες που καταγράφουν τα πλοία τους σε όλες σχεδόν τις γραμμές τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Τα τρία βασικά στοιχεία που διαμορφώνουν το λειτουργικό κόστος των πλοίων της ακτοπλοΐας, είναι τα καύσιμα, οι εργαζόμενοι και οι δανειακές υποχρεώσεις.

Το κόστος των καυσίμων κυμαίνεται από 50% έως 60% τα τελευταία χρόνια, το εργατικό κόστος κυμαίνεται από το 11% έως το 15%, ενώ το χρηματοοικονομικό κόστος ποικίλει από εταιρεία σε εταιρεία, ανάλογα με το ύψος των δανείων που τη βαρύνουν. Στο παρελθόν, όταν τα καύσιμα ήταν φθηνότερα, η συμμετοχή τους στο λειτουργικό κόστος των πλοίων κυμαινόταν μεταξύ 20% και 30%.

Η επίδραση του υψηλού κόστους των καυσίμων εντείνεται από τη μείωση της επιβατικής κίνησης, η οποία τον Ιούνιο και τον Ιούλιο ξεπερνάει το 20% στη γραμμή Πειραιάς - Χίος - Μυτιλήνη. Γι’ αυτό αν δεν αλλάξουν τα πράγματα ριζικά τους επόμενους μήνες, αναμένεται να αυξηθούν οι τιμές των εισιτηρίων και να μειωθεί η συχνότητα των δρομολογίων. Κι αυτό θα αφορά στο σύνολο των ακτοπλοϊκών γραμμών του Αιγαίου.

Τι προτάθηκε…
Στη 14η Πανελλήνια Επιμελητηριακή Συνδιάσκεψη Μεταφορών που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη τον προηγούμενο μήνα, προτάθηκε μια ριζική τομή, που όμως πολύ δύσκολα θα γίνει αποδεκτή από τους νησιώτες. Προβλέπει τη δημιουργία γραμμών-κορμών, π.χ. Πειραιάς - Μυτιλήνη, κι οι επιβάτες με προορισμό τη Λήμνο και τη Χίο να μεταφέρονται με άλλα μικρότερα σκάφη.
Για να εφαρμοστεί το σύστημα αυτό, θα πρέπει να βρεθούν κεφάλαια που θα επενδυθούν στην κατασκευή των μικρών σκαφών για τις ενδονησιωτικές μεταφορές.

Μια άλλη πρόταση που μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα, είναι η κατάργηση των πρόσθετων επιβαρύνσεων υπέρ τρίτων που πληρώνουν οι επιβάτες των πλοίων και ανέρχονται στο 30% περίπου. Αν γίνει αυτό, σημαίνει πως θα αυξηθούν τα έσοδα των ακτοπλοϊκών εταιρειών. Όμως πρέπει να ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο, γιατί αν εφαρμοστεί ως μεμονωμένο μέτρο, η αποτελεσματικότητά του θα είναι περιορισμένη. Στις παρούσες συνθήκες, η κυβέρνηση δε συζητάει την εφαρμογή του, διότι θα χάσει σημαντικά φορολογικά έσοδα και τον επίναυλο. Από τον επίναυλο χρηματοδοτούνται οι άγονες γραμμές.

Μια έκφανση του ασφυκτικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί, είναι τα όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα στις άγονες γραμμές του βορείου Αιγαίου, όπου η μόνη διαθέσιμη λύση στην περίπτωση που η ΝΕΛ δήλωνε αδυναμία εξυπηρέτησης των γραμμών, ήταν το «Ιεράπετρα», ένα πλοίο κατασκευασμένο το 1975. Άλλες πτυχές του προβλήματος είναι πλημμελείς συντηρήσεις των πλοίων, με αποτέλεσμα τις συχνές βλάβες, τους ναυτικούς που μένουν απλήρωτοι επί μήνες και τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια.