Γεννήθηκε 22 Απριλίου του 1970 και, όπως εξομολογείται ο ίδιος, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα είχε μια ιστορία τόσο παράξενη και τόσο δύσκολη, ότι θα βαφτίζονταν στα εφτά του χρόνια και ότι το διαβατήριό του θα έλεγε «χωρίς όνομα». Ο Κωνσταντίνος Φουντούκος δεν είχε μόνο ένα ονοματεπώνυμο αλλά και δεύτερο. Εδώ και 44 χρόνια ονομάζεται Ρομπέρτο Μοσσαμάρι και γι’ αυτό το λόγο ο πατέρας του, Γιάννης Φουντούκος από τη Γέρα, έκανε 42 χρόνια για να τον ξαναβρεί. Η πρώτη τους συνάντηση, αφού η μητέρα του τον πήρε δυο χρόνων μωρό και έφυγε για Ιταλία, έγινε το περασμένο Μεγάλο Σάββατο στο αεροδρόμιο «Οδυσσέας Ελύτης» της Μυτιλήνης.

«Η ζωή μου έχει αλλάξει για πάντα. Πολλά πράγματα σε αυτήν δεν έγιναν με τον καλύτερο τρόπο, τώρα όμως θα είμαστε όλοι καλύτερα» λέει ο 44χρονος Κωνσταντίνος. Βρεθήκαμε χτες μαζί του στο καφενείο «Πανελλήνιο», μαζί με τη γυναίκα του Ελεονώρα, η οποία μετέφραζε από τα ιταλικά στα ελληνικά, τον πατέρα του, Γιάννη Φουντούκο, τη γυναίκα του, και τη συγχωριανή τους, Δήμητρα Παπαπέτρου, καθηγήτρια αγγλικών στη Γέρα, χάρη στην οποία έγιναν οι γραπτές και τηλεφωνικές συνεννοήσεις, ώστε να βρεθούν επιτέλους πατέρας και γιος. «Αν δεν ήταν η Ελεονώρα να μου δώσει κουράγιο να συνεχίσω να ψάχνω, δεν θα έβρισκα ποτέ τον πατέρα μου», λέει ο Κωνσταντίνος, που ζει και εργάζεται μόνιμα στο Τορίνο της Ιταλίας.

Ο Κωνσταντίνος με τον πατέρα του, Γιάννη, 42 χρόνια μετά

Από δύο χρονών…
Ο γάμος των δύο γονέων βρήκε πολλά εμπόδια από την αρχή του. Ο Γιάννης Φουντούκος είχε αποφασίσει να γίνει ιερέας. «Δεν ξέρω τι έπαθε και ενώ είχε υπογράψει, μετά άλλαξε γνώμη. Πήγαμε στην Αθήνα στους δικούς της, μπας και τη μεταπείσουν αλλά τίποτα. Γι’ αυτό το λόγο έγιναν γρήγορα οι διαδικασίες και πήραμε διαζύγιο. Ήταν Μάιος του 1972 όταν είδα για τελευταία φορά το γιο μου. Από τότε έχασα τα ίχνη μάνας και γιου. Οι συγγενείς τους δεν μου έλεγαν τίποτα. Είχα μιλήσει στον Ερυθρό Σταυρό, είχα μάθει και τους υπαλλήλους, αλλά κανείς δεν έβρισκε τίποτα όλα τα χρόνια», λέει ο πατέρας.

Ο μικρός Κωνσταντίνος θεωρούσε έως τα 11 χρόνια του ότι ο πατέρας του ήταν ο Ιταλός με τον οποίο ζούσε η μάνα του. Με εκείνον πέρασε και ο ίδιος και η μητέρα του τα παιδικά του χρόνια. «Σε μια διένεξη που είχαμε, και αφού μας είχε εγκαταλείψει η μητέρα μου, ο θετός πατέρας μου, φώναξε: “Μάλλον έχεις τα μυαλά του πατέρα σου και της μάνας σου”. Έτσι κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Τον πίεσα να μου πει την αλήθεια, αλλά δεν ήξερε. Το μόνο που κατάφερα να βρω ήταν ένα διαβατήριο, όπου είδα το όνομα Φουντούκος, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω. Έμεινα μαζί με τον θετό πατέρα μου έως τα 26 μου. Δεν είχαμε όμως καλή επαφή, στη συνέχεια σπούδασα και βρήκα δουλειά, έφυγα», προσθέτει. «Κάνει δυο δουλειές το παιδί μου! Δουλεύει στην τράπεζα και είναι και προγραμματιστής», λέει με καμάρι ο πατέρας, Γιάννης Φουντούκος.

Πρώτος ο γιος στον αθλητισμό

«Μάι νέημ ιζ… Φουντούκος!»
Ο Κωνσταντίνος έκανε αρκετές απόπειρες να βρει τη μητέρα του, αλλά η πόρτα της ήταν πάντα κλειστή για κείνον. Ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όλα αυτά τα χρόνια ο πατέρας του θα ήταν στο ίδιο μέρος, στον Παπάδο της Γέρας, αφού η μητέρα του έφευγε πάντα από κει που βρίσκονταν. «Με έπεισε η Ελεονώρα και έστειλα τα στοιχεία μου, επικοινώνησα με τον Ερυθρό Σταυρό το 2011. Οι μήνες περνούσαν και δεν έπαιρνα απάντηση. Τελικά η απάντηση ήρθε τον περασμένο Ιανουάριο!» λέει. Ο πατέρας από την άλλη τονίζει: «Εγώ έψαχνα 40 χρόνια από τον Ερυθρό Σταυρό και επτά χρόνια από την τηλεοπτική εκπομπή “Πάμε Πακέτο”. Όλοι όμως μου έλεγαν ότι είναι αδύνατο να βρεθεί. Μια μέρα μου είπαν από τον Ερυθρό Σταυρό, ότι επικοινώνησε κάποιος που με έψαχνε. Λίγες μέρες αργότερα είδα δύο κλήσεις στο τηλέφωνό μου από Ιταλία. Πήρα πίσω και είπα “Μάι νέημ ιζ Γιάννης Φουντούκος (Με Λένε Γιάννη Φουντούκο)” και μου απάντησαν: “Μάι νέημ ιζ Κωνσταντίνος Φουντούκος. Μπαμπά!” Δεν μπορούσα να το πιστέψω, δεν ξέραμε τι να πούμε ή μάλλον τι να πρωτοπούμε. Ξεκινήσαμε να μιλάμε και να γράφουμε από τον υπολογιστή, από κινητά. Και επιτέλους τα καταφέραμε και στα 44ά γενέθλιά του είμαστε μαζί» λέει ο 72χρονος πατέρας όλο συγκίνηση.

Πρώτος κι ο πατέρας στον αθλητισμό

Τα… «γονίδια»
«Δεν μπορούσα να πιστέψω όταν είδα παλιές φωτογραφίες του πατέρα μου, ότι έτρεχε κι αυτός!» διαπιστώνει ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ασχολείται πάρα πολλά χρόνια και έχει διακρίσεις στον αθλητισμό, όπως και ο πατέρας του.

Χτες περπάτησαν όλη την Ερμού, επισκέφτηκαν τον Άγιο Θεράποντα, τη Μητρόπολη, τα σοκάκια της Μυτιλήνης. Το βράδυ ο πατέρας είχε στήσει γλέντι στο χωριό για τα γενέθλια του γιου του, με ζωντανή μουσική, φαγητό και γλυκίσματα. Ίσως και την πρώτη του τούρτα, τα κεράκια στην οποία ήταν τα πρώτα που έσβησε με τον πραγματικό του πατέρα. Μέχρι την Παρασκευή θα επισκεφτούν τον Μόλυβο και την Ερεσό. Η επόμενη συνάντησή τους θα είναι στο Τορίνο, όπου ο μπαμπάς θα δει το σπίτι του γιου.