Μια ακτή σπαρμένη με σημάδια μιας ζωής κάποτε… Ρούχα, χαρτιά - ψεύτικα ή αληθινά, ποιος νοιάζεται πια -, μια πλαστική μπάλα πάνω σε κάποια φύκια, ένας ταξιδιωτικός οδηγός από τα αραβικά, ή κάτι τέτοιο, στα αγγλικά, «English on trip» γράφει, μούσκεμα από το θαλασσινό νερό. Μυρίζει θάνατο στην παραλία της Θερμής, από τα Νησέλια μέχρι το Πεταλίδι… Θάνατος σπαρμένος στην ακτή, νεκροί σα ριγμένοι καταγής από εκτελεστικό απόσπασμα. Ο ένας μετά τον άλλον. Άνθρωποι ήταν κάποτε, λαθραίοι μια ζωή, λαθραίοι και στο θάνατο… Σπαρμένοι είπαμε… Δεν ξέρεις τι λογής θανατικό είναι ετούτο με τους νεκρούς, 21 ως τα τώρα, να βρίσκονται όλοι με το πρόσωπο χωμένο στο νερό ή χωμένο στην άμμο… Θαρρείς και μέσα από ετούτα τα κουφάρια θα γεννηθεί η ελπίδα… Ελπίδα σε τι…

Κάποτε ήταν άνθρωποι. Γεροί, δυνατοί, που τόλμησαν να τα βάλουν με την τύχη τους και να ψάξουν να τη βρουν στη Δύση. Κάποιος τους είπε ότι στα δυτικά είναι η γη της Επαγγελίας. Την Πέμπτη προς Παρασκευή το βράδυ, κινήσανε για το επόμενο βήμα προς τη γη ετούτη που πίστεψαν για λυτρωμό. Κανείς δεν ξέρει τι έγινε… Η βάρκα που θα τους περνούσε στην αντικρινή ακτή, ανατράπηκε…

Το μεσημέρι της Παρασκευής, ένα παγωμένο κορμί που πάλευε να ζήσει, βρέθηκε από τις αστυνομικές λιμενικές αρχές. Η είδηση έκανε το γύρο των μέσων ενημέρωσης. Ένας άνθρωπος στη θάλασσα δείχνει το δρόμο για την τραγωδία που έρχεται…

Και το πρωί του Σαββάτου η φρίκη ήταν παρούσα… Σε όλη την ακτή της Θερμής… Ως τα χτες, 21 νεκροί. Αγνοούμενοι ακόμα εννιά. Ανάμεσά τους, δυο γυναίκες και ένα παιδί.

Πληροφορίες από το διασωθέντα
Ο 16χρονος, κατά δήλωσή του, Μορτεζά από το Αφγανιστάν, ο διασωθείς του ναυαγίου που νοσηλεύεται φρουρούμενος στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης, μίλησε χθες αποκλειστικά στην «ΕΡΑ Αιγαίου» και στο δημοσιογράφο Ηλία Μαραβά. Οι πληροφορίες που έδωσε, συγκλονίζουν. Ξεκίνησαν, λέει, στις 7:30 το απόγευμα της Πέμπτης από την Κωνσταντινούπολη. Περίπου στις 2 μετά τα μεσάνυχτα προς Παρασκευή, μπήκαν σε μια βάρκα.

Ξανοίχτηκαν και κάποια στιγμή βρέθηκαν στη θάλασσα. Ο νεαρός σώθηκε και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο.

Οι υπόλοιποι χάθηκαν στα παγωμένα νερά.

Στην προσπάθεια συλλογής των νεκρών, βοήθησαν σημαντικά εθελοντές της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης και του Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, αλλά και μεμονωμένοι πολίτες, ενώ υπεράνθρωπη ήταν η προσπάθεια των στελεχών του Λιμενικού Σώματος, που επιχειρούσαν με μέσα που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λόγω συνεχών τεχνικών προβλημάτων, που αδυνατούν να επισκευάσουν λόγω έλλειψης κονδυλίων, αλλά και κυριολεκτικά μετρώντας τα διαθέσιμα καύσιμα με το σταγονόμετρο, για τον ίδιο λόγο και αυτά.

Και τώρα, τα δύσκολα των κηδειών…

Πώς θα ταφούν οι σοροί των 21 ως τα τώρα νεκρών και όσων θα ξεβράσει ακόμα η θάλασσα;

Το ερώτημα αυτό πλανιέται από το Σάββατο ακόμα ανάμεσα σε αυτούς που ξέρουν. Την αδυναμία να πληρωθούν με κάποιο τρόπο τα έξοδα της κηδείας των άτυχων ανθρώπων που πνίγηκαν στο δρόμο προς τη Μυτιλήνη.

Κι αυτό γιατί κανείς δε δηλώνει αρμόδιος και φυσικά κανείς δε διαθέτει το απαιτούμενο ποσό. Πληροφορίες φέρουν ιδιοκτήτες γραφείων τελετών να αναλαμβάνουν ο καθένας τη δωρεάν κηδεία όσων από τους νεκρούς μπορούν.

Πάντως, έως χθες παρέμενε άγνωστο το πότε θα ταφούν, αφού οι απαιτούμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες είναι κυριολεκτικά «βουνό». Έως χθες, πάντως, οι σοροί βρίσκονταν σε νεκροθαλάμους του Νοσοκομείου, του Κέντρου Υγείας Καλλονής και σε ιδιωτικούς τέτοιους χώρους.

Η αποκλειστική συνέντευξη του 16χρονου στην «ΕΡΑ Αιγαίου»
«Θυμάμαι ότι έφτασα στην ακτή…»

«Θυμάμαι ότι έφτασα στην ακτή. Έψαξα να τους βρω, αλλά δε βρήκα κανένα. Μετά θυμάμαι που ξύπνησα στο Νοσοκομείο», δήλωσε στην «ΕΡΑ Αιγαίου» και στο δημοσιογράφο του σταθμού Ηλία Μαραβά ο μοναδικός επιζών του ναυαγίου με μετανάστες, ανοικτά της Λέσβου. Ο 16χρονος (κατά δήλωσή του) Μορτεζά κατάγεται από την πόλη Μπαμιάν του Αφγανιστάν και τα ξημερώματα της Παρασκευής, με 28 συμπατριώτες του επιβιβάστηκαν σε πλαστική λέμβο, στην οποία επέβαιναν και δύο Τούρκοι μεταφορείς. Μετά από μία ώρα περίπου ταξιδιού, η λέμβος πήρε νερά, αναποδογύρισε και όλοι τους βρέθηκαν στη θάλασσα.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξής του είναι το παρακάτω:

«Τι συνέβη εκείνο το βράδυ;
“Ξεκινήσαμε στις 7.30΄ το απόγευμα από την Κωνσταντινούπολη και περίπου στις 2 τα ξημερώματα φτάσαμε στην ακτή. Μπήκαμε σε μια πλαστική λέμβο σαν αυτές που χρησιμοποιούν για ψάρεμα. Είχε πολύ κύμα. Η βάρκα είχε τρυπήσει και μπήκε νερό. Μετά, μας χτύπησαν κύματα και όλοι πέσαμε στη θάλασσα.”

Πόσα άτομα ήσασταν;
“Ήμασταν 30 άτομα, [ανάμεσά μας] δύο γυναίκες και ένα μικρό παιδί. Ήταν και δύο Τούρκοι μαζί μας.”

Φορούσαν όλοι σωσίβια;
“Ναι, φορούσαν όλοι.”

Είδες κάποιο άλλο σκάφος εκεί κοντά;
“Όχι, δεν υπήρχε κανένα.”

Τι θυμάσαι από τη στιγμή που πέσατε στο νερό;
“Έμεινα στο νερό περίπου πέντε ώρες. Κολυμπούσαμε μαζί με κάποια άτομα για περίπου δυο ώρες. Μετά τους έχασα. Θυμάμαι ότι έφτασα στην ακτή. Έψαξα να τους βρω, αλλά δε βρήκα κανένα. Μετά θυμάμαι που ξύπνησα στο Νοσοκομείο.”»

* ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ