Για πολλοστή φορά, η Δημοτική Κοινότητα Μυτιλήνης, μέσω του προέδρου της, Πάνου Πίτσιου, επαναφέρει την συζήτηση για τη λειτουργία της Ερμού, προαναγγέλλοντας μάλιστα νέο «διάλογο» για μία ευρείας κλίμακας τροποποίηση του κυκλοφοριακού στο κέντρο της πόλης, με επίκεντρο βεβαίως τη λειτουργία του -κατ’ ευφημισμό- «πεζόδρομου της Ερμού»…

Και παρά το ότι στο παρελθόν έχει αναδειχθεί και από το «Ε», το αξιόλογο των παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών του κ. Πίτσιου προσωπικά, αλλά και της Δημοτικής Κοινότητας, για παρεμβάσεις στη βελτίωση του κυκλοφοριακού της Μυτιλήνης, η επαναφορά του «ζητήματος Ερμού» προς διαβούλευση(!), δεν μπορεί παρά να προκαλεί.

Τόσο τη νοημοσύνη των πολιτών και ημών που έχουμε γράψει δεκάδες ρεπορτάζ σχετικά με την περίφημη απόφαση… «τομή» για την πεζοδρόμηση της Ερμού, όσο και τη νοημοσύνη της… ίδιας της δημοτικής αρχής! Η οποία «πεζοδρομεί» από το 2014 την Ερμού, την… «πεζοδρόμησε» (τυπικά) το 2015 και εμφανίζεται να συζητά στα τέλη του 2016, τις δυνατότητες εφαρμογής των μέτρων που θα καταστήσουν πραγματικά πεζόδρομο το πιο χαρακτηριστικό πέρασμα του ιστορικού μας κέντρου ή αν θα τον επαναφέρουν πλήρως ελεύθερο για την κυκλοφορία των οχημάτων!

Είναι βεβαίως γνωστό, πως διαχρονικά η προοπτική πεζοδρόμησης της Ερμού, αποτελεί μία «καυτή πατάτα» στα χέρια της δημοτικής αρχής, αφού στην πραγματικότητα τα μέτρα που λαμβάνονται για τον αποκλεισμό των οχημάτων από εκεί, δεν είναι τίποτα άλλο από… ημίμετρα.

Αφού καλώς ή κακώς, αναγνωρίζεται στους καταστηματάρχες και στους περίοικους, η δουλεία εισόδου κοντά στα σπίτια τους ή τις επιχειρήσεις τους, για κάποιες ώρες, με κάποιες προϋποθέσεις και για ειδικούς κάποιους λόγους. Η ιδιαιτερότητα αυτή λοιπόν, σε συνδυασμό με τη δεδομένη άρνηση σημαντικού αριθμού συμπολιτών μας να συμμορφωθούν στις αποφάσεις πεζοδρόμησης, καθιστά ανεφάρμοστα όλα τα μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνονται, αφού επαφίενται στην πραγματικότητα, στην… αστυνόμευση της οδού και μόνο. Χωρίς να αναλαμβάνεται δηλαδή, το πολιτικό κόστος που έχει κάθε τέτοιου είδους απόφαση, που χαλάει και τη βολή κάποιων συγκεκριμένων ομάδων πολιτών.    

Δεν εφαρμόστηκε πραγματικά ποτέ

Η σημερινή δημοτική αρχή, με πρωτεργάτες τον αντιδήμαρχο Ποιότητας Ζωής, Νίκο Καρασάββα, και τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Μυτιλήνης, Πάνο Πίτσιο, καταπιάστηκε με θέρμη προκειμένου να ολοκληρώσει μία (ακόμη) παρέμβαση πεζοδρόμησης, εξάντλησε τη διαβούλευση που μπορούσε να γίνει και έστω και καθυστερημένα, προχώρησε στην εφαρμογή της πεζοδρόμησης και στην παραχώρηση ειδικών καρτών διέλευσης σε περίπου 120 περίοικους και καταστηματάρχες. 

Το μέτρο ωστόσο -κακά τα ψέματα- έχει κριθεί αποτυχημένο, αφού στην πραγματικότητα δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Με τον κ. Πίτσιο στη νέα παρέμβασή του, που κοινοποίησε χθες στα μέσα ενημέρωσης, να περιγράφει χωρίς περιστροφές τη σημερινή κατάσταση στον «πεζόδρομο Ερμού».

Που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απέραντο «πάρκινγκ Ερμού» τις ώρες που δεν λειτουργεί η αγορά και μία κεντρική οδική αρτηρία της πόλης, ακόμα και το βραδινό ωράριο αγοράς. Χαρακτηριστικό της απόλυτης αταξίας που επικρατεί στην Ερμού, είναι το γεγονός που καταγράφει ο ίδιος ο κ. Πίτσιος στη νέα παρέμβασή του: «όταν σε καθημερινή βάση κατά τις μεσημεριανές ώρες, διέρχεται το απορριμματοφόρο όχημα του Δήμου για την αποκομιδή των σκουπιδιών και φυσικά καθυστερεί λόγω της εργασίας, σχηματίζεται μία ατελείωτη ουρά παρανόμως διερχομένων αυτοκινήτων και δικύκλων, των οποίων οι οδηγοί κορνάρουν, απαιτώντας η αποκομιδή να γίνεται σε διαφορετική ώρα!».

Να ξανασυζητήσουν, τι;

Εκείνο όμως που αδυνατούμε να καταλάβουμε, παρά το ότι συμφωνούμε στο απόλυτο πως η ευσυνειδησία που επικαλείται ο κ. Πίτσιος, δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των πολιτών, προκειμένου να συμβάλλουν από τη μεριά τους, στην εφαρμογή των μέτρων, είναι το τι άραγε μπορεί να συζητηθεί περαιτέρω για τον «πεζόδρομο Ερμού».

Γιατί σε κάθε περίπτωση, μία δημοτική αρχή που επιθυμεί να κάνει μία παρέμβαση στην πόλη, έχοντας περάσει από τα στάδια διαβούλευσης, για να έχει επιτυχία η εφαρμογή της, θα πρέπει να την αναλάβει η ίδια. Και όχι… η Αστυνομία. Και με δεδομένο πως δεν υπάρχει Δημοτική Αστυνομία, πράγμα που ορθώς καυτηριάζει η Δημοτική Κοινότητα στην παρέμβασή της, η δημοτική αρχή πήρε στην πραγματικότητα μία απόφαση… έτσι για να την πάρει. Χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον να τη στηρίξει.

Και σήμερα που η λειτουργία του «πεζόδρομου» στην Ερμού, μοιάζει πιο πολύ με ανέκδοτο, ο κ. Πίτσιος, εν αγνοία και του αρμοδίου αντιδημάρχου Ποιότητας Ζωής, Νίκου Καρασάββα, που δήλωσε στο «Ε» ότι δεν γνώριζε για την παρέμβαση, ανοίγει θέμα ακόμα και για την κατάργηση του πεζόδρομου!

Χαρακτηριστικά σημειώνει: «Προκειμένου να σταματήσει να παρατηρείται το σημερινό φαινόμενο της πλήρους αταξίας αναφορικά με το πολύκροτο θέμα της Ερμού, για το οποίο υπάρχουν και διάφορες αντικρουόμενες απόψεις, πρέπει να αποφασιστεί και να συμφωνηθεί επιτέλους, αν και κατά πόσο πράγματι επιθυμούν άπαντες, Δημοτική Αρχή, Τροχαία και δημότες, να λειτουργήσει ως πεζόδρομος ή όχι.

Διότι απ’ ό,τι εισπράττουμε από τη συνεχή και καθημερινή ενασχόλησή μας με το θέμα και την ειλικρινή, απευθείας ή ηλεκτρονική επικοινωνία με δημότες, πολλοί είναι αυτοί οι συνδημότες μας και το καταθέτουν ευθαρσώς, που επιθυμούν να λειτουργεί ως κανονική οδός τις ώρες που τα καταστήματα είναι κλειστά, με την πλήρη ελευθερία εισόδου και κυκλοφορίας οχημάτων…».

Δεν αναλαμβάνουν πολιτικό κόστος

Στο δια ταύτα, κάποιες παρεμβάσεις ειδικά στο κυκλοφοριακό, δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν με επιτυχία όταν εξαντλείται η διαβούλευση που μπορεί να γίνει και στην πραγματικότητα τα μέτρα είναι πολύ λιγότερα των… «αστερίσκων». Εκείνο που πρέπει να αναλάβει η Δημοτική Κοινότητα Μυτιλήνης και η δημοτική αρχή γενικότερα, είναι το πολιτικό κόστος των αποφάσεών της. Και να εφαρμόσει εκείνα που ψηφίστηκαν, γνωρίζοντας ότι αναπόφευκτα θα δυσαρεστήσει κάποιους. Στην περίπτωση δε της Ερμού, δεν μπορεί να υπάρξει πεζόδρομος με ημίμετρα. Ή θα απαγορευτεί η είσοδος με εγκατάσταση μπάρας που θα ανοίγει και θα κλείνει μόνο για τα οχήματα τροφοδοσίας ή θα λειτουργήσει ως δρόμος. Άλλο είναι η διαβούλευση που ασφαλώς και έχει ανάγκη η αυτοδιοίκηση και άλλο να αφήνεις στον… κόσμο τελικά, να βγάλει το φίδι από την τρύπα.