Η, περίπου συστηματική, ερώτηση των ημερών είναι: «Πώς σε κατάφερε ο Στρατηγός να είσαι υποψήφιος;». Αντιλαμβάνομαι, ειλικρινά, τη φιλοφρόνηση της ερώτησης. Εξ ίσου ειλικρινά, απαντώ: «Χωρίς κόπο από μέρους του, χωρίς δισταγμό από εμένα». Γνωρίζοντας, μέρα τη μέρα και καλύτερα, τα στελέχη του Συνδυασμού του Αλκιβιάδη Στεφανή, είμαι βέβαιος ότι την ίδια απάντηση δίδουν όλες και όλοι.  

Στο βαθμό που μπορώ να μιλήσω, για παράδειγμα, προσωπικά, δεν είμαι άεργος, έχω μάλλον αποστροφή προς τον «παραγοντισμό», πολύ δε περισσότερο προς τον «τοπικισμό ως επάγγελμ». Κι αυτά τα γνωρίσματα τα έχω διακρίνει, χωρίς δυσκολία, στις και τους συνυποψηφίους μου. Και πρωτίστως, στον Επικεφαλής μας. Ούτε εκείνος, ούτε εγώ, ούτε οι συνάδελφοι, αναζητούμε κάποια επικύρωση της πορείας και της ταυτότητας μας εκλεγόμενοι σε θώκο της Περιφέρειας. Τί μπορεί να επιδιώκει για τον εαυτό του ένας Αρχηγός του Στρατού και Υπουργός ή ένας Πρύτανης ή επιτυχημένοι επαγγελματίες, διακεκριμένα στελέχη της Διοίκησης και της Οικονομίας, της Υγείας, της Παιδείας; Θεωρούμαστε, κατά την εκλογική νομοθεσία, Υποψήφιοι. Είμαστε, στην ουσία όμως, εθελοντές, συμμέτοχοι στην ανάδειξη μιας αντίληψης αποτελεσματικής αυτό-Διοίκησης που είναι μοχλός και μηχανισμός επίλυσης των προβλημάτων και όχι μέρος ή δημιουργός τους.  

Το βλέπουμε καθημερινά, γύρω μας, στα μικρά και τα μεγάλα, στον Κόσμο όλο: από τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικονομία, την ασφάλεια, έως τις πολλαπλές περιβαλλοντικές κρίσεις. Οι αλλαγές είναι τεράστιες και ταχύτατες. Οι μεγαλύτεροι από εμάς, σε άλλο κόσμο γεννηθήκαμε, σε άλλο μεγαλώσαμε και για άλλον παλεύουμε. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για προσαρμογές παντού και για τα πάντα, από το σχεδιασμό και την επιλογή πολιτικών έως την ανάληψη ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Η παλιά, «καλή κανονικότητα» μας τέλειωσε, η επιμονή στις γνωστές συνταγές του παρελθόντος οδηγεί στη στασιμότητα, βαθαίνει την αναπτυξιακή υστέρηση των νησιών μας, σπαταλά ευκαιρίες να ξαναδούμε τα ταλέντα, τη γνώση και την αισθητική που μας κληροδότησαν οι γενιές που ήταν συντονισμένες στη γνώση του καιρού τους. Και να ανανεώσουμε την ποιότητα ζωής, των παιδιών μας κυρίως, σε τόπους που άνθισαν όταν παρήγαγαν το νέο βασιζόμενοι στη γνώση του παρελθόντος τους.  

Οι παλιοί, όταν κι επειδή δεν είχαν γραφική ύλη, πάπυρους ή περγαμηνές να γράψουν, ή ακόμα και καμβά για να ζωγραφίσουν, έσβηναν ή έξυναν παλαιότερα κείμενα και ξανάγραφαν από πάνω: ήταν τα λεγόμενα παλίμψηστα. Ε λοιπόν, τα νησιά μας είναι το παλίμψηστο του ανθρώπινου μόχθου πάνω στο κορμί της φύσης. Στρώματα γνώσης κι εμπειρίας που ζητούν να γραφεί η επόμενη στοιβάδα. Του 21ου αιώνα, με τις προτεραιότητες του σήμερα για τις προκλήσεις του αύριο. 

Λέξεις που χρησιμοποιούνται «χύμα» στον εκλογικό διάλογο, είναι απλώς πομπώδεις κουβέντες της μόδας, εάν δεν έχουν σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής: καινοτομία, τεχνολογία, ακραία φαινόμενα, εναλλακτικός τουρισμός, κ.ο.κ.. Στη σύγχρονη κοινή γλώσσα, τα Αγγλικά, όπως σε χρόνους παλιούς ήταν τα Ελληνικά η οικουμενική γλώσσα, δεσπόζει η έκφραση «thinkbig», που ουσιαστικά σημαίνει «βλέπε μακριά» ή «σκέψου σφαιρικά». Κι αναρωτιέμαι: 

Πώς θα δείς «μακριά και σφαιρικά» όταν αγνοείς, σχεδόν επίμονα, ως Διοίκηση, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τον ορισμό δηλαδή της καινοτόμου γνώσης; Στην αγροδιατροφή, τον τουρισμό, το περιβάλλον, τη ναυτιλία, την κυβερνοασφάλεια, την ανθρωπολογία… 

Πώς θα δείς«μακριά και σφαιρικά» όταν δεν αντιλαμβάνεσαι καν την έννοια της πολιτισμικής ισχύος ως μοχλό ενίσχυσης της διπλωματικής και οικονομικής θέσης της χώρας στον γεωπολιτικό περίγυρο;  

Πώς θα δείς «μακριά και σφαιρικά’ όταν δεν αντιλαμβάνεσαι την προτεραιότητα της συνολικής ανθεκτικότητας των νησιών απέναντι στις πολλαπλές πτυχές της κλιματικής αλλαγής; 

Πώς θα δείς «μακριά και σφαιρικά» όταν εξακολουθείς να θεωρείς τον ελαιώνα ως δενδρώδη καλλιέργεια προσμένοντας το «μαξούλι» και μετρώντας τον σε μόδια, ενώ είναι ίσως το πλέον σύνθετο σύστημα αγαθών και υπηρεσιών της Μεσογείου, από το λάδι -προφανώς- έως τις πολυφαινόλες και το ενεργειακό περιεχόμενο του κατσίγαρου. Από τη διατροφή και την υγεία, τη φαρμακοβιομηχανία και τη βιομηχανία καλλυντικών, έως τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας;  

Η Αρχή στην επίλυση προβλημάτων είναι η διατύπωση του ορθού ερωτήματος. Ο Αλκιβιάδης Στεφανής τα θέτει, τα ιεραρχεί και προδήλως ανα-γνωρίζει τις δυσκολίες στην αντιμετώπιση τους. Είναι ο λόγος που τον στηρίζω ενθέρμως - όντας υποψήφιος του συνδυασμού του. 

* Ο Ανδρέας Τρούμπης είναι καθηγητής του Παν. Αιγαίου, πρώην Πρύτανης και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον Αλκ. Στεφανή