Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Πότε αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική και ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα;
«Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου με έστειλαν στη σχολή του Μιχάλη Δεμερτζή για να μάθω αρμόνιο. Μετά μπήκα στο Μουσικό Γυμνάσιο Μυτιλήνης και λόγω του ότι είχα δει το σαντούρι στην τηλεόραση, ήθελα να μάθω σαντούρι. Δασκάλα μου ήταν η Πέμυ Βερβέρη. Εκεί ασχολήθηκα για πρώτη φορά και με τη χορωδία, με καθηγητή το Νίκο Τσιριγώτη. Στην πορεία αποφάσισα ότι ήθελα να συνεχίσω τις επαγγελματικές σπουδές στη μουσική, έκανα προετοιμασία στα θεωρητικά με τον κ. Τσιριγώτη και έδωσα Πανελλήνιες, περνώντας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πώς ήταν τα φοιτητικά σας χρόνια;
«Στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκα αρκετά με χορωδίες και είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω για τρία χρόνια στην ημιεπαγγελματική χορωδία της πόλης, μέσω της οποίας συμμετείχα σε πολλές εκδηλώσεις του Μεγάρου Μουσικής και σε παραγωγές Όπερας. Παράλληλα, παρακολούθησα και κάποιες σπουδές στο Σύγχρονο Ωδείο, πάνω στο κλασικό τραγούδι και το πιάνο και από εκεί πήρα και το πτυχίο της αντίστιξης».
Συνεχίσατε και μετά, τις σπουδές σας στη μουσική;
«Ναι, στη συνέχεια έκανα σπουδές στο Λονδίνο, όπου παρακολούθησα το πρώτο μου μεταπτυχιακό πάνω στα παιδαγωγικά της χορωδίας. Μετά ξεκίνησα δεύτερο μεταπτυχιακό, στο Κολλέγιο Lynchburg της Αμερικής, πάνω στη διεύθυνση χορωδίας. Και έχω ξεκινήσει και διδακτορικό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πάνω στη μουσική παιδαγωγική».
«Το «μικρόβιο»
Γιατί σας τραβούσε τόσο το τραγούδι και η χορωδία;
«Το “μικρόβιο” της χορωδίας, μου μπήκε από τη Μυτιλήνη, μετά το σχολείο, αφού ήμουν και στη νεανική χορωδία του Δήμου, με μαέστρο το Νίκο Τσιριγώτη. Είχα αποφασίσει από μικρός, ότι θα ασχοληθώ με τη διεύθυνση χορωδίας. Μου άρεσε, τόσο όσο ήμουν χορωδός, όσο και αργότερα, που έγινα μαέστρος, το ότι σε μια χορωδία πολυφωνική, προσπαθούμε πολλές φωνές μαζί να τις ταιριάξουμε, ώστε να ακούσουμε ένα θετικό αποτέλεσμα».
Στη συνέχεια διδάξατε στη Σχολή Παραδοσιακής Μουσικής «Εν Χορδαίς», της Θεσσαλονίκης, καθώς και στο ΤΕΙ Ηπείρου. Ποια ήταν η εμπειρία σας, ως δασκάλου πλέον;
«Στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, στην Άρτα, ήμουν το 2005 - 2006. Εκεί, δίδαξα σαντούρι για ένα χρόνο. Αυτό που είχα συνειδητοποιήσει, ήταν ότι ασχολιόμουν με ένα όργανο που είναι κάπως σπάνιο. Για το λόγο αυτό, το έβλεπα και ιδεολογικά, ότι ήθελα να το διδάξω και να το διαδώσω. Αυτό που συνειδητοποίησα, πάντως, ήταν πως και στην Άρτα και στο “Εν Χορδαίς”, είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τους Μυτιληνιούς παραδοσιακούς μουσικούς. Ένιωθα κι εγώ, κάπως, ότι ήμουν φορέας αυτής της παράδοσης».
Το σαντούρι το συνεχίζετε;
«Ναι, ποτέ δεν το παράτησα το σαντούρι. Ήδη, όσο ήμουν στο “Εν Χορδαίς”, όπου δίδαξα για τέσσερα χρόνια, επειδή ήθελα να βρω κάποιον δάσκαλο να προχωρήσω περισσότερο, άρχισα να κάνω μαθήματα με το Δημήτρη Κοφτερό, στην Αθήνα».
Πότε επιστρέψατε στη Μυτιλήνη και πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη χορωδία «Animato»;
«Στη Μυτιλήνη γύρισα το 2008, όπου πήγα και φαντάρος. Η ιδέα για την ίδρυση της “Animato” ξεκίνησε το 2009, όσο ήμουν φαντάρος, από κοινού με το Μυτιληνιό τενόρο Βλαδίμηρο Σιαμέτη, με τον οποίο υπηρετούσαμε. Ξεκινήσαμε ως μια παρέα από νέους της ηλικίας μας, που τραγουδούσαμε παλιότερα στη νεανική χορωδία του Δήμου και που σε κάποια στιγμή καταλάβαμε πως δεν υπάρχει στην πόλη μας κάποια χορωδία, για άτομα της ηλικίας μας. Να σημειώσω πως πιο παλιά, είχα τη χορωδία του ΕΘΟΚ και τη χορωδία του Συλλόγου Γυναικών Παμφίλων».
Πώς βλέπετε την εξέλιξη της «Animato»; Έχει κάνει πολλές εμφανίσεις, μέσα στον τελευταίο χρόνο.
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την εξέλιξη της χορωδίας, μου αρέσει πιο πολύ, το ότι γίνεται περισσότερο σαν χώρος κοινωνικής επαφής μεταξύ ανθρώπων, κάτι που είναι και ο ρόλος του χορωδιακού τραγουδιού. Από σήμερα ξεκινάμε τις καινούριες πρόβες μας, με ρεπερτόριο καινούριο και ψάχνουμε νέα μέλη. Υπεύθυνος για τη διεύθυνση είμαι εγώ, βοηθός μαέστρου είναι ο Στέλιος Λασκαρίδης, ο οποίος αναλαμβάνει όσο εγώ είμαι στη Χίο, αφού δεν μπορώ να έρχομαι κάθε Σαββατοκύριακο, και λειτουργεί και Τμήμα Θεωρίας, με την Ειρήνη Μανωλοπούλου, καθώς και κάποια μαθήματα κλασικού τραγουδιού, με το Βλαδίμρο Σιαμέτη, που έρχεται μια φορά το μήνα από Θεσσαλονίκη. Το κλίμα είναι αρκετά παρεΐστικο, μετά τις πρόβες βγαίνουμε όλοι μαζί, είναι πολύ σημαντικό, το ότι είμαστε μια παρέα πια, πέρα από χορωδία».
Μουσικά σχέδια
Στη Χίο, είστε καθηγητής στο Μουσικό Γυμνάσιο. Τι εικόνα έχετε για το θεσμό, έχοντας υπάρξει στο παρελθόν και μαθητής;
«Είμαι στη Χίο τα τελευταία δύο χρόνια. Τα Μουσικά Γυμνάσια είναι ένας θεσμός αρκετά σημαντικός για την εκπαίδευση στη χώρα μας, δεν έχουν όμως βοηθηθεί από την πολιτεία όπως θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, ειδικά σήμερα που ζούμε σε περίοδο κρίσης, κατά κάποιο τρόπο είναι ό,τι έχει απομείνει, από μια προσπάθεια να υπάρχει υψηλού επιπέδου παιδεία στη χώρα. Χάρηκα πολύ που ήρθα στο Μουσικό Γυμνάσιο της Χίου, αφού είναι καινούριο σχολείο και μου θύμισε την περίοδο που ήμουν εγώ μαθητής, όταν πρωτοϊδρύθηκε το Μουσικό Γυμνάσιο Μυτιλήνης».
Ποια είναι τα σχέδιά σας, από εδώ και πέρα;
«Κάποια στιγμή θέλω να γυρίσω στη Μυτιλήνη, να πάρω μετάθεση, να τελειώσω το διδακτορικό μου και γενικά θέλω μαζί με άλλους μουσικούς της δικής μου γενιάς, να προσπαθήσουμε λίγο πιο οργανωμένα, να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στο μουσικό επίπεδο της πόλης μας και του νησιού».
Το ότι οι γονείς σας ασχολούνται με την πολιτική, σας έχει κάνει να το σκεφτείτε και ο ίδιος;
«Ήμουν σε ένα σπίτι, όπου γενικά συζητούσαμε περί πολιτικής, είμαι πολιτικοποιημένος σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν έχω ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική, παρά μόνο τελευταία, με τον συνδικαλισμό, στον κλάδο μου. Δεν το έχω σαν επιδίωξη να ασχοληθώ, αλλά λόγω του κλίματος που υπήρχε στο σπίτι, με προβληματίζουν πάντα αρκετά τα κοινά».