Αυτές οι φωτογραφίες των δύο πουλιών τραβήχτηκαν στην Ουκρανία. Ο φωτογράφος τις πούλησε με συμβολικό αντίτιμο σε πασίγνωστη γαλλική εφημερίδα. Και όλα τα φύλλα της συγκεκριμένης εφημερίδας ξεπουλήθηκαν την ημέρα της δημοσίευσης αυτών των εικόνων…
Κι ύστερα κανείς δε φωτογράφησε τους ανθρώπους αναγνώστες της εφημερίδας αυτής. Κανένας φακός δεν κατέγραψε τη σιωπή, τις σκέψεις για το θάνατο και τον πόλεμο, το σφίξιμο στο στομάχι στη μνήμη δικών μας που χάθηκαν, το πικρό χαμόγελο εκείνου που πήρε το μήνυμα του πόσο ανώτερα εξακολουθούν να είναι τα ζώα στην εκδήλωση των συναισθημάτων τους.
Κι ούτε κανένας ξέρει το γιατί κάποιους δεν τους αγγίζουν στο ελάχιστο τέτοιες εικόνες. Ούτε γιατί όσους αγγίζουν, δεν τους αλλάζουν. Κανείς δάσκαλος και κανένας γονιός δεν ξέρει το μυστικό για να το ψιθυρίσει στα παιδιά.
Βλέπετε, τα μεγάλα μας φτερά μπερδεύονται στα πόδια μας. Τους πιο πολλούς τους ενοχλεί που δεν μπορούν να περπατήσουν. Μα κάποιοι άλλοι υποφέρουν που δεν μπορούν να πετάξουν…


Της φέρνει φαγητό και τη φροντίζει στοργικά                      Της φέρνει κι άλλο φαγητό, όμως σοκάρεται από το θάνατό της και προσπαθεί να τη συνεφέρει


 Συνειδητοποιεί ότι είναι νεκρή και κλαίει γοερά                  Στέκεται πλάι της κι εξακολουθεί να κλαίει


Αποδέχεται πια ότι δε θα ξαναγυρίσει κοντά του