Ταξιδεύοντας - Κρήτη
Με το «Νήσος Χίος» αποπλεύσαμε από τη Μυτιλήνη το Σάββατο 24 του προηγούμενου μήνα, με προορισμό Χίο - Τήνο - Πειραιά. Το πλοίο, κατάμεστο από προσκυνητές με προορισμό την Τήνο, δε μας επέτρεψε να εξασφαλίσουμε καμπίνα, αν και ταξιδεύαμε ημέρα. Δε θυμάμαι, από το 1960 που άρχισα να ταξιδεύω, να μου έτυχε ημερήσιο θαλάσσιο ταξίδι και το απόλαυσα δεόντως. Στριμωχτήκαμε στο επάνω κατάστρωμα και βολευτήκαμε σε κάτι καναπεδάκια. Αφού για πολλή ώρα αγνάντεψα το απέραντο γαλάζιο του αρχιπελάγους με τις βραχονησίδες του, έπιασα να διαβάζω τον «Κανέλλο Δεληγιάννη» του Κωστή Παπαγιώργη. Αλλά πού τέτοια τύχη!

Ταξιδεύοντας - Κρήτη (2)
Από τη Χίο πλήθος προσκυνητών με προορισμό την Τήνο προστέθηκαν στους προερχόμενους από τη Μυτιλήνη και το πλοίο γέμισε ασφυκτικά. Όπου και αν πήγαινες, κατάστρωμα, διαδρόμους, λαϊκές θέσεις, σε πολυθρόνες, σαλόνια όλων των θέσεων, καμπίνες, συναντούσες ανθρώπους όλων των ηλικιών, κοινωνικών θέσεων, εθνοτήτων. Είχα πολλά χρόνια να δω τέτοιο ανθρωπομάνι. Ήρθαν και θρονιάστηκαν στα διπλανά καναπεδάκια «προσκυνήτριες» από τη Χίο. Μία από αυτές, με πληθωρικές σάρκες, που παρομοίαζε με βαρελάκι του κρασιού, είχε μια τσιριχτή φωνή πολύ εκνευριστική. Απ’ την ώρα που κάθισε «δεν έβαλε γλώσσα μέσα». Ό,τι έλεγε, ανοησίες και κουτσομπολιά τα περισσότερα, τα έλεγε τσιριχτά και δυνατά, που ήθελες, δεν ήθελες, σου αποσπούσε την προσοχή. Άρχισα να εκνευρίζουμαι. Η Ελένη, που με «διαβάζει» πια ύστερα από τόσα χρόνια, άρχισε να με σκουντά και να με γνέφει να ησυχάσω.

Ταξιδεύοντας - Κρήτη (3)
Δεν άντεξα και αμόλησα κάτι «γαλλικά» ήπιας μορφής! Φαίνεται ότι η όψη θα έλεγε περισσότερα, γιατί ευθύς οι τσιριχτές φωνές έγιναν ψίθυροι και εγώ συνέχισα το διάβασμά μου. Το ταξίδι ήσυχο. Φτάσαμε στην Τήνο νωρίς και το πλοίο άδειασε απ’ τους προσκυνητές. Από κει μέχρι τον Πειραιά το πλοίο ταξίδευε ήσυχα και μπορούσες να καθίσεις όπου σε βόλευε, χωρίς να σ’ ενοχλεί κανένας. Στις 4:30 το απόγευμα αποβιβαστήκαμε στον Πειραιά. Το πλοίο «Νήσος Χίος» είναι το καλύτερο από τα πλοία που εκτελούν το δρομολόγιο Μυτιλήνη - Χίος - Πειραιά. Ταχύπλοο, καθαρό, με εξυπηρετικό προσωπικό και καλό σέρβις στα μπαρ και εστιατόρια.

Ταξιδεύοντας - Κρήτη (4)
Από Πειραιά για Ηράκλειο βγάλαμε εισιτήριο δίκλινη καμπίνα β΄ θέσεως, αξίας 142 ευρώ σύνολο, με την έκπτωση 10% για επιβάτες από 60 ετών και άνω. Το «Festos Palace» είναι ένα τεράστιο πλεούμενο παλάτι. Τέτοια πλοία εμείς οι Μυτιληνιοί θα κάνουμε καιρό να τα δούμε! Δίπλα στο μεγαθήριο στην προβλήτα του Πειραιά και έξω από το πλοίο υπήρχαν δύο νταλίκες. Στη μία βάλαμε τις βαλίτσες και στην άλλη που ήταν ψυγείο, τα κρεατικά και τα ψάρια. Δε θαμπωθήκαμε από την πολυτέλεια των καμπινών και των σαλονιών, γιατί τη δεκαετία τού ‘90 με παρόμοια κρητικά πλοία ταξιδεύαμε Πάτρα - Μπρίντιζι και Πάτρα - Ανκόνα - Μπάρι - Βενετία. Το δρομολόγιο Πειραιάς - Ηράκλειο το κάναμε σε οκτώ ώρες και 50 λεπτά. Επειδή φθάσαμε στις 6.20΄ το πρωί στο λιμάνι του Ηρακλείου, μας ενημέρωσαν εγκαίρως ότι μπορούμε να παραμείνουμε στην καμπίνα μας μέχρι τις 7.30΄ και στο σαλόνι μέχρι τις 9. Γράφω λεπτομέρειες, φίλοι αναγνώστες, για να μαθαίνει ο κόσμος του νησιού μας τι γίνεται αλλού και να συγκρίνει.

Κρήτη - Ηράκλειο
Ήρθε ο γιος με την αρραβωνιαστικιά του να μας υποδεχτούν. Πατούσα ξανά το πόδι μου στο λιμάνι του Ηρακλείου, ύστερα από 50 χρόνια. Τότε παιδί στη πρώτη νιότη, τώρα σχεδόν γέροντας, όπου ο «αλύπητος καιρός» έχει χτυπήσει τη μορφή και το σώμα. Έριξα μια ματιά γύρω. Τίποτα δε μου θύμιζε απ’ τα περασμένα. Ένα δάκρυ μόνο ξέφυγε και κύλησε στο μάγουλο. Δεν προσπάθησα να το κρύψω.
Συνεχίζεται.

Πλάκα - Ελούντα, 4-10-2011