Θα επιστρέφουμε στα μαγκάλια, στις ξυλόσομπες και στις γκαζιέρες! Η εξίσωση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, θα επιβαρύνει τα νοικοκυριά με ένα επιπλέον κόστος περίπου 400 ευρώ το χιλιόλιτρο! «Κοινωνική δικαιοσύνη»! Το ίδιο σάπιο ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται για κάθε πετσόκομμα κοινωνικής δαπάνης: επικαλούνται την κοινωνική δικαιοσύνη και είναι έτοιμοι να επιστρέψουν το φόρο σε ελάχιστους εντελώς εξαθλιωμένους άνεργους και συνταξιούχους. Σαν τυράκι, για να πιάσουν στη φάκα, τη μεγάλη μάζα των εργαζόμενων, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μετράει τις οικονομίες της για τα σχολικά των παιδιών και για το πετρέλαιο του χειμώνα...

Κοινωνική ασφάλιση τέλος! Βαρέα και ανθυγιεινά τέλος! Σύνταξη μετά από 35 ή 37 χρόνια δουλειάς ή για μητέρες με ανήλικα παιδιά, τέλος! Συντάξεις πείνας για όλους! Όχι μόνο για όσους θα πρωτοασφαλιστούν με το νέο σύστημα, ούτε μόνο για όσους θα βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια, αλλά και για τους ήδη συνταξιούχους... Οι κατακτήσεις για τις οποίες πάλεψαν γενιές εργατών στη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνα, αυτό που κερδήθηκε με αγώνες, συχνά αιματηρούς, κατεδαφίζεται στιγμιαία...

Το πολιτικό μας σύστημα φόρεσε τα καλά του κι ετοιμάζεται για μια ακόμη «γιορτή της δημοκρατίας», τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές! Καλούν τους πεινασμένους να εκλέξουν ...φοροεισπράκτορες και διαχειριστές της πείνας τους! Τι έχουμε να περιμένουμε απ’ όλους αυτούς; Άλλοι διαχειρίζονται το Μνημόνιο. Άλλοι περιμένουν να τους διαδεχτούν. Άλλοι λειτουργούν σαν κοινωνικά αμορτισέρ, φροντίζοντας για τη σταθερότητα του συστήματος...  Η πολιτική του Μνημονίου δεν έχει όριο στα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτά θα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς τέρμα. Στόχος τους να ξεζουμίσουν τους εργαζόμενους και τη χώρα... Όριο μπορεί να βάλουν μόνο αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες. Όσο αυτοί μένουν στη γκρίνια και τη μουρμούρα, όσο σέρνονται πίσω από τις ψοφοδεείς κινητοποιήσεις των επαγγελματιών εργατοπατέρων, όσο περιμένουν να υπάρξει λύση μέσα από το πολιτικό σύστημα και δεν παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, η επίθεση θα γίνεται συνεχώς πιο σκληρή, πιο βάρβαρη!

Η κατάρρευση του υπήρξαντος σοσιαλισμού, βαραίνει ακόμα ιδεολογικά και πολιτικά. Δυο γενιές νέων εργατών έχουν χάσει κάθε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες. Οι καπιταλιστές έχουν κάνει δύναμή τους, την κρίση και με την απειλή της μεταφοράς των επιχειρήσεών τους στις ζώνες της απόλυτης εργασιακής βαρβαρότητας, έχουν πλέον και την απειλή της απόλυσης, μετατρέποντας έτσι τις επιχειρήσεις σε φέουδα τρόμου...

Πολλοί μιλούν για τις εξεγέρσεις που έρχονται! Όμως και οι εξεγέρσεις μπορούν να οδηγηθούν στο πουθενά, αν δεν έχουν την ταξική προοπτική, που μόνο η γνώση και η συνείδηση μπορούν να τους προσφέρουν. Κι αν οι εξεγέρσεις ωριμάζουν, τότε οι αγωνιστές εκπρόσωποι της εργατικής τάξης, έχουν έναν παραπάνω λόγο να ασχοληθούν με τους όρους εξέλιξής τους. Απαιτείται ρήξη με το σάπιο παρελθόν που καταδυναστεύει την εργατική τάξη, και χρειάζεται επεξεργασία των όρων πολιτικής ενοποίησης της εργατικής τάξης. Αυτά τα δυο είναι διαδικασίες αλληλένδετες, με τη μια διαδικασία να τροφοδοτεί την άλλη...

Τους τελευταίους μήνες γνωρίζουμε το πιο στυγνό πρόσωπο της διαχείρισης του καπιταλισμού. Χωρίς προφάσεις! Χωρίς οριακά ρεφορμιστικά μέτρα που καλμάρουν τους εργαζόμενους. Τις συνέπειες δεν τις έχουμε βιώσει ακόμη στο σύνολό τους. Κάθε μήνας που μπαίνει, φορτώνει νέα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων. Όμως η γκρίνια, ο θυμός, η οργή δεν οδηγούν πουθενά, όταν εκφράζονται ατομικά. Η ωμή ταξική πολιτική της κυβέρνησης του κεφαλαίου, πρέπει να πάρει ταξική απάντηση! Το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να εκφράσει ούτε στο ελάχιστο, τα συμφέροντα των ανθρώπων της δουλειάς. Ενδιαφέρεται μόνο για την αναπαραγωγή του, για τη συσσώρευση του κεφαλαίου και κάθε πόλος του, ενδιαφέρεται μόνο για τη βελτίωση της σχετικής του θέσης μέσα στο σύστημα! Η κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι ολοκληρωτικά πουλημένη στο κεφάλαιο. Αυτές οι διαπιστώσεις βάζουν τους εργαζόμενους μπροστά στο ιστορικό καθήκον να ξεκινήσουν την πολιτική και οργανωτική ανασύνταξη της τάξης τους, για να μπορέσουν να υπερασπιστούν το «σήμερα» και να σχεδιάσουν το «αύριο». Τώρα, είμαστε αναγκασμένοι να ξεκινήσουμε από την αρχή. 'Όταν σου τα παίρνουν όλα, έχεις τουλάχιστον την ευκαιρία να αναλογιστείς ποια είναι η θέση σου. Να ξεκινήσεις απ’ αυτό που είσαι και να διεκδικήσεις αυτό που δικαιούσαι... Η επίθεση είναι καθολική. Καθολική πρέπει να είναι και η απάντησή μας...
...ο Δανιήλ