Από το 1976, έχουν ποινικοποιήσει την ελεύθερη κατασκήνωση σε οποιονδήποτε κοινόχρηστο χώρο. Τότε για να προσδώσουν νομικό μανδύα στην εκδίωξη των Τσιγγάνων και του κινήματος των «χίππυς»... Σήμερα, ο νόμος αυτός εργαλειοποιείται για άλλους σκοπούς. Με δικαιολογία τη δήθεν προστασία της φύσης, κάθε καταστολή των ελεύθερων κατασκηνωτών γίνεται με πραγματικό σκοπό το κέρδος! Από όπου εκδιώκονται οι κοινότητες των ελεύθερων κατασκηνωτών, που λειτουργούν ως επί το πλείστον σε αρμονία με τη φύση, ξεπηδούν οργανωμένα κάμπινγκ, ξενοδοχεία, εστιατόρια, ξαπλώστρες, ομπρέλες, με αποτέλεσμα την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι επιδρομές των αστυνομικών γίνονται πάντα με εντολή των τοπικών κοινωνιών, όταν οι τελευταίες έχουν διαβρωθεί από το... γρήγορο τουριστικό κέρδος και έχουν απολέσει τυχόν ηθικούς φραγμούς ως προς την επίθεση στο τοπικό φυσικό περιβάλλον. Πόσο ευχαριστημένοι μπορούμε να είμαστε όταν παραδίνουμε τη μία παραδεισένια παραλία μετά την άλλη στα νύχια της... «ανάπτυξης»;
Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ζουν στη φύση είτε περιστασιακά είτε μόνιμα, είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη:
- για κάποιους, η πρακτική αυτή δίνει τη δυνατότητα, έστω και πρόσκαιρα, για μια άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον αλλά και για μια αποστασιοποίηση από τον κατακερματισμένο αστικό κοινωνικό χώρο και την καταναλωτική τυποποίηση,
- για άλλους, η απόδραση σε μια παραλία είναι μοναδική διέξοδος, κατά την ολιγοήμερη άδεια από τη μισθωτή σκλαβιά, μη έχοντας τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε οτιδήποτε άλλο,
- υπάρχουν κι εκείνοι για τους οποίους η υπαίθρια κατασκήνωση και ο νομαδικός ή ημινομαδικός τρόπος ζωής αποτελεί μέρος της κουλτούρας ή του τρόπου ζωής τους.

Ο νόμος (Ν.2160/93 - «Ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις») εργαλειοποιείται στα χέρια της εξουσίας, έτσι ώστε να εντείνει την επίβλεψη του κοινωνικού χώρου, να ελέγξει τις δραστηριότητες και τις επιθυμίες των ανθρώπων, να συμβάλει στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής μηχανής, να καθορίσει και να ενισχύσει τον τρόπο και το βαθμό εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης, να ικανοποιήσει στρεβλά τοπικά ή πολυεθνικά συμφέροντα, να αποτελέσει εφαλτήριο για την καταστολή εκείνων που δε συμβαδίζουν με την... «ανάπτυξη» και όσων δε χωράνε στα καταναλωτικά πρότυπα και στους κεντρικούς σχεδιασμούς. Οι τοπικές αρχές... ξεπουλούν το περιβάλλον για να αυξήσουν τα δημοτικά έσοδα και να ικανοποιήσουν τοπικά συμφέροντα ορισμένων, προωθώντας δήθεν την «ανάπτυξη του τόπου» (ξενοδοχεία, οργανωμένα κάμπινγκ, καντίνες, ομπρέλες, ξαπλώστρες κ.λπ.). Ακόμα και στην περίπτωση που οι ιδιώτες αναπτύσσουν δραστηριότητες πέρα από τα όρια του νομικού πλαισίου, οι τοπικές αρχές τραβάνε το πράγμα μέχρις ενός ορίου που συμφέρει και τους δύο: τους αφήνουν να συνεχίζουν, εισπράττοντας όμως διαπραγματεύσιμο πρόστιμο! Η διαπλοκή και οι πελατειακές σχέσεις των αρχών με τα ντόπια συμφέροντα ενισχύουν τελικά και τους δύο, καθώς επιφέρουν συσσώρευση χρήματος και γης, τοπική δύναμη και κύρος, εκλογική αναπαραγωγή, πολιτική εξουσία!
Ο νόμος τους χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, θεωρώντας τους κατασκηνωτές-απειλή (!!!), κυρίως σε ό,τι αφορά τη ρύπανση και τον κίνδυνο πυρκαγιάς!

Βασικός συντελεστής της αλλοίωσης του τοπίου, της οικολογικής του καταστροφής και της απομύζησης των φυσικών πόρων είναι η ίδια η καπιταλιστική μηχανή ανάπτυξης! Μέσα από το ιδεολόγημα για «ανάπτυξη και πρόοδο», το φυσικό περιβάλλον, τα φυτά και τα ζώα, κεφαλαιοποιούνται και προωθείται η λεηλασία τους με σκοπό το κέρδος! Ο καπιταλισμός για να μπορέσει να συνεχίσει τον κύκλο της παραγωγής - κατανάλωσης, χρειάζεται να κατατρώει ολοένα και περισσότερες εκτάσεις και να απομυζεί συνεχώς νέους πόρους. Στην πορεία αυτή, μολύνει και καταστρέφει ανεπανόρθωτα τη φύση. Ταυτόχρονα, κατακερματίζει το φυσικό τοπίο, απονεκρώνει τις δυναμικές του και το μετατρέπει σε... αστικές ζώνες!
Οι μεγαλύτερες και καταστροφικότερες φωτιές στην Ελλάδα προκλήθηκαν είτε από εμπρησμούς, κατόπιν οργανωμένου σχεδίου ιδιωτικών συμφερόντων, είτε από πυρκαγιές που ξέσπασαν και εξαπλώθηκαν ως αποτέλεσμα της συνειδητής αδιαφορίας του κράτους. Οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιδεικτικά αδιαφορούν για την προστασία των δασών, έχουν αποχαρακτηρίσει εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων και έχουν νομιμοποιήσει κάθε είδους καταπάτηση, χαρίζοντας τη δασική γη σε κάθε είδους συνεταιρισμούς, σε τουριστικές επιχειρήσεις και την Εκκλησία... Ακόμη, οι δυνητικές επιπτώσεις που μπορούν να επιφέρουν στο περιβάλλον οι ελεύθεροι κατασκηνωτές, δε συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική οικολογική επιβάρυνση και την αλλοίωση του τοπίου που επιφέρει η τουριστική υπερεκμετάλλευση από την τουριστική βιομηχανία ή τη μόλυνση και καταστροφή που προκαλούν εκατοντάδες βιομηχανίες και τα απόβλητά τους. Έχει όριο η υποκρισία;
Μέσα από τον κατασκηνωτικό λάκκο των λεόντων,

... ο Δανιήλ.