Πολύ καλή η κίνησή σας για το blog, κύριε υπουργέ, από καρδιάς εύχομαι να υπάρξει αποτέλεσμα, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως κάτι θα γίνει.
Θέλουμε να αλλάξουν πολλά, αλλά πια νιώθουμε πως το κράτος και οι πολιτικοί μας κινούνται σε άλλη σφαίρα.
Η παιδεία δεν έπρεπε να εξαρτάται από τα κέφια της κάθε κυβέρνησης ή του κάθε υπουργού, έπρεπε να είναι υπόθεση όλων, ας πούμε, μέσα από την ύπαρξη ενός διακομματικού (κοινής αποδοχής, ή όποιων κομμάτων το επιθυμούν) Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής για την παιδεία.
Η κάθε κυβέρνηση έπρεπε να είναι υπηρέτης αυτής της αυτονόητης εθνικής πολιτικής, υπηρέτης των συμφερόντων των παιδιών της πατρίδας και κατ’ επέκταση της ίδιας της πατρίδας.
Όμως, τα χρήματα είναι πολλά και όλων των ειδών τα συμφέροντα έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους παντού. Ένας καρκίνος που το φάρμακό του μοιάζει να ‘ναι δύσκολο να βρεθεί.
Είναι λυπηρό, τραγικό, υπάρχει πρόβλημα, οι λύσεις όμως γνωστές.
Με μία λέξη, ΛΕΙΠΕΙ Η ΒΟΥΛΗΣΗ, μιας και δεν μπορεί να καθορίζουν την τύχη ενός τόπου τα συμφέροντα ή η βλακεία κάποιων και να «σέρνονται» παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικοί, να «σέρνεται» ο τόπος.
Μιλάμε για τη δημόσια παιδεία, γιατί αν υπάρχει υγιής δημόσια παιδεία ώστε να υπάρχουν ευκαιρίες για όλους ας υπάρχει και η ιδιωτική γι’ αυτούς που μπορούν και θέλουν το κάτι παραπάνω, έστω και αυτό της διαφοροποίησης από τη μάζα. Υπάρχουν πολλοί που ενδιαφέρονται γι’ αυτό και να είστε σίγουρος πως δε θα πεινάσει κανένας σοβαρός επιχειρηματίας. Τουναντίον!
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο ανταγωνισμός θα λειτουργούσε μάλλον ευεργετικά. Για φανταστείτε να προσπαθεί η ιδιωτική να γίνει καλύτερη από τη δημόσια κι ανάποδα!
Ακούγονται γραφικά όλα τούτα, απορώ πώς βρίσκω το κουράγιο και τα γράφω, μου βγαίνει όμως ως υποχρέωση, μετά από επτά χρόνια εμπλοκής σε συλλόγους γονέων προσχολικής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Προλαβαίνουμε, πιστέψτε με, εάν θέλουμε προλαβαίνουμε, έστω για τις επόμενες γενιές, αν προωθήσετε άμεσα, την ανάγκη για ύπαρξη μιας πολιτικής για την παιδεία. Θέλει βούληση, κότσια, δύναμη, όχι πολλά λόγια και επιλεγμένες τακτικές κινήσεις.
Υπάρχουν μάχιμοι εκπαιδευτικοί που πονάνε την παιδεία, που ξέρουν τι πρέπει να γίνει. Βρείτε τους γρήγορα, σχεδιάστε, ενημερώστε την κοινωνία για το τι πρέπει να γίνει και προκαλέστε τη συναίνεση. Θα είναι μονόδρομος!
Κάντε τη «φτήνια», τη «φτώχεια» και τα θολά συμφέροντα να επιπλεύσουν ως φελλοί. Δώστε στα παιδιά, στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς το χαμόγελο που δικαιούνται. Για την Ελλάδα !!!
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, μα αν το καταφέρετε, θα έχετε προσφέρει πολλά.
Σας το εύχομαι ειλικρινά.
 
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας http://www.meafora.gr/ με αφορμή το διάλογο για την παιδεία.