Ενώ μέχρι πρότινος η κυρίαρχη θεωρία έκανε λόγο για εξοικείωση με τα μαθηματικά σε μεγαλύτερες ηλικίες, σήμερα οι επιστήμονες της μαθηματικής εκπαίδευσης, που σχεδιάζουν εκπαιδευτικά προγράμματα ανά τον κόσμο, επισημαίνουν σε γονείς και εκπαιδευτικούς, κυρίως όμως στην πολιτεία, πως η «καλή αρχή» στην προσχολική ηλικία, καθορίζει τη σχέση του παιδιού με τα μαθηματικά και άρα με ένα ολόκληρο σύστημα σκέψης και κριτικής αντίληψης, που θα του είναι χρήσιμο στην καθημερινή ζωή.

Έτσι, για τους περισσότερους από επτακόσιους επιστήμονες και ερευνητές της μαθηματικής εκπαίδευσης, που ορμώμενοι από εξήντα επτά χώρες συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη, το πρόταγμα είναι «μικρά παιδιά, μεγάλα μαθηματικά νοήματα».
Πράγματι, όπως καταδεικνύεται μέσα από μελέτες που παρουσιάστηκαν σε συνέδριο, στο ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, μέσα από κατάλληλα παιχνίδια και με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, το 60% - 70% των παιδιών καταφέρνουν να λύσουν συνδυαστικά προβλήματα, ενώ περίπου τα μισά είναι σε θέση να εκφράσουν σημαντικές μαθηματικές ιδέες και να δώσουν εξηγήσεις.
Αντιστρόφως, η ακατάλληλη και ανεπαρκής εισαγωγή στις μαθηματικές έννοιες, μπορεί να αποτρέψει ένα παιδί από τα μαθηματικά. Ωστόσο, καθώς η γνωστική ανάπτυξη κλείνει έναν κύκλο στην ηλικία των οκτώ ετών, κατά την πρόεδρο του συνεδρίου και καθηγήτρια του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, κα. Μ. Τζεκάκη, «η προσπάθεια των γονέων να αντιμετωπιστούν τα “κενά” των παιδιών στα μαθηματικά με φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα κατά τα γυμνασιακά χρόνια, έρχεται ήδη πολύ αργά. Η ζημιά έχει γίνει εξαιτίας της κακής εκκίνησης». Όπως τόνισε, «θα έπρεπε να διεκδικούμε καλά εκπαιδευμένους και καταρτισμένους στα μαθηματικά εκπαιδευτικούς για τις μικρότερες εκπαιδευτικές βαθμίδες».
Η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην εκμάθηση των μαθηματικών, εξάλλου, συμβάλλει σημαντικά στη διεύρυνση των οριζόντων των παιδιών. Όπως προέκυψε από ερευνητικό πρόγραμμα μεταξύ παιδιών Δημοτικού τριών σχολικών τάξεων της Θεσσαλονίκης, που τρέχει από το 2004, τα εξήντα παιδιά που συμμετείχαν, προτείνουν τρεις φορές περισσότερους τρόπους επίλυσης των προβλημάτων από εκείνα που δεν χρησιμοποίησαν τους υπολογιστές. «Παρουσιάζουν πιο ανοιχτό μυαλό και επιπλέον ασχολήθηκαν με μεγαλύτερο ζήλο και ευχαρίστηση και για περισσότερο χρόνο», ανέφερε σχετικά ο κ. Βασ. Δαγδιλέλης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, υλοποιεί το πρόγραμμα.
Μολονότι ο ίδιος επέστησε την προσοχή στο γεγονός πως ο υπολογιστής «δεν αποτελεί πανάκεια ούτε όμως και κατάρα», ο κ. Δαγδιλέλης εξήγησε πως, καθώς ο υπολογιστής εκτελεί εύκολα εργασίες χρονοβόρες για τον άνθρωπο, ο μαθητής μπορεί να αναπτύξει εναλλακτικές μεθόδους και διεργασίες. Αντίθετα, όπως υπογράμμισε, για τον εκπαιδευτικό, η χρήση του υπολογιστή σημαίνει πιο απαιτητική προετοιμασία και λιγότερο ελεγχόμενο μάθημα.
(Από ρεπορτάζ της Ζώγιας Κουταλιανού στην «Καθημερινή»)