Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ
Ραφαήλ Παπαδέλλης
Ποιήματα, δεύτερη έκδοση επαυξημένη
Μυτιλήνη 2010, σελ. 40
Ο Ραφαήλ Παπαδέλλης, φιλόλογος και τ. περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Βόρειου Αιγαίου, μας έχει δώσει δύο συλλογές διηγημάτων («Η σπασμένη βιτρίνα», 1986 και «Σκορπιός και παρθένος», 2005), έναν τόμο με χρονογραφήματα («Νοσταλγίες και στοχασμοί», 2004), δύο ερμηνευτικές εκδόσεις («Ο Κανόνας της ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου», 2005, «Ο Κανόνας της Υπαπαντής του Κυρίου», 2007) και μια συλλογή με ποιήματα με τον τίτλο «Μετεωρισμός στους αιθέρες». Η συλλογή αυτή, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001, εννιά χρόνια μετά ξαναβγήκε σε μια δεύτερη έκδοση επαυξημένη.
Περιέχει 22 ποιήματα, χωρισμένα σε δύο ενότητες: «Του ρεμβασμού», «Και της περίσκεψης». Χρονικά εκτείνονται σε ένα εύρος 40 περίπου χρόνων, αφού τα παλαιότερα γράφηκαν το 1965 και τα νεώτερα το 2008. Μερικοί από τους τίτλους των ποιημάτων είναι: Βράχος στο κύμα, Ανοιξιάτικα χαράματα, Απερισκεψία, Γαλήνη, Όταν η βροχή ψιθυρίζει, Αίσθηση απουσίας, Οι επιπλέοντες, Ο παράξενος χορός, Κοσμικά περιοδικά, Η μέρα των ποιητών κ.ά..
Εισαγωγικά ο Ραφαήλ Παπαδέλλης καταθέτει τις σκέψεις του για το ρόλο της ποίησης στη ζωή των ανθρώπων: «Είναι η ποίηση “μετεωρισμός στους αιθέρες”, μεταρσίωση από την καθημερινή πεζότητα, ανάταση πνεύματος και ψυχής».
Δυο μικρά δείγματα γραφής: «Η τρίλια η μονότονη στη σιγαλιά της νύχτας / σταμάτησεν ν’ ακούγεται του γρύλου απ’ τη φλογέρα / κι η χορωδία των πουλιών στον σιγανόν αιθέρα / συνθέτουν την εωθική δική τους συμφωνία // Μεγάλες κοκκινάδες στην Ανατολή / πυρόχρωμο τον ουρανόν τον βάψαν / είναι τ’ αποσβεσίδια της φωτιάς / που οι Αχαιοί στην Τρόι’ ανάψαν // Κι ο λαμπερός αυγερινός / της νύχτας φωτεινό λυχνάρι / κι εκείνος ξεψυχά και τρεμοσβήνει / ήλιος σε λίγο λαμπερός θα βγει / της φύσης η βαθιά σιγή / σκορπίζεται, ξυπνά κι εκείνη» (Ανοιξιάτικα χαράματα, 1965) και «Ο κάθε αδαής έχει προσέξει / πως κάτι εξαιρετικό γίνεται σήμερα αφού κι ο πολισμάνος γαντοφορεμένος / ρυθμίζει το τροχαίο συνονθύλευμα. // Οι άρχοντες βαθιά συγκινημένοι / φιλόφρονες στα επίσημά τους ενδύματα / διαγκωνίζονται στα φλας μπροστά στημένοι / το ρίγος της στιγμής αθανατίζοντας. // Το κόκκινο χαλί στρωμένο περιμένει / κι η σάλα με κρυστάλλινα πολύφωτα / και ιδιο-τελών εσμός προσκεκλημένων / για να υποδεχθούν τον κύριο “Τίποτα”» (Υποδοχή, 2008).
Ραφαήλ Παπαδέλλης
Ποιήματα, δεύτερη έκδοση επαυξημένη
Μυτιλήνη 2010, σελ. 40
Ο Ραφαήλ Παπαδέλλης, φιλόλογος και τ. περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Βόρειου Αιγαίου, μας έχει δώσει δύο συλλογές διηγημάτων («Η σπασμένη βιτρίνα», 1986 και «Σκορπιός και παρθένος», 2005), έναν τόμο με χρονογραφήματα («Νοσταλγίες και στοχασμοί», 2004), δύο ερμηνευτικές εκδόσεις («Ο Κανόνας της ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου», 2005, «Ο Κανόνας της Υπαπαντής του Κυρίου», 2007) και μια συλλογή με ποιήματα με τον τίτλο «Μετεωρισμός στους αιθέρες». Η συλλογή αυτή, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001, εννιά χρόνια μετά ξαναβγήκε σε μια δεύτερη έκδοση επαυξημένη.
Περιέχει 22 ποιήματα, χωρισμένα σε δύο ενότητες: «Του ρεμβασμού», «Και της περίσκεψης». Χρονικά εκτείνονται σε ένα εύρος 40 περίπου χρόνων, αφού τα παλαιότερα γράφηκαν το 1965 και τα νεώτερα το 2008. Μερικοί από τους τίτλους των ποιημάτων είναι: Βράχος στο κύμα, Ανοιξιάτικα χαράματα, Απερισκεψία, Γαλήνη, Όταν η βροχή ψιθυρίζει, Αίσθηση απουσίας, Οι επιπλέοντες, Ο παράξενος χορός, Κοσμικά περιοδικά, Η μέρα των ποιητών κ.ά..
Εισαγωγικά ο Ραφαήλ Παπαδέλλης καταθέτει τις σκέψεις του για το ρόλο της ποίησης στη ζωή των ανθρώπων: «Είναι η ποίηση “μετεωρισμός στους αιθέρες”, μεταρσίωση από την καθημερινή πεζότητα, ανάταση πνεύματος και ψυχής».
Δυο μικρά δείγματα γραφής: «Η τρίλια η μονότονη στη σιγαλιά της νύχτας / σταμάτησεν ν’ ακούγεται του γρύλου απ’ τη φλογέρα / κι η χορωδία των πουλιών στον σιγανόν αιθέρα / συνθέτουν την εωθική δική τους συμφωνία // Μεγάλες κοκκινάδες στην Ανατολή / πυρόχρωμο τον ουρανόν τον βάψαν / είναι τ’ αποσβεσίδια της φωτιάς / που οι Αχαιοί στην Τρόι’ ανάψαν // Κι ο λαμπερός αυγερινός / της νύχτας φωτεινό λυχνάρι / κι εκείνος ξεψυχά και τρεμοσβήνει / ήλιος σε λίγο λαμπερός θα βγει / της φύσης η βαθιά σιγή / σκορπίζεται, ξυπνά κι εκείνη» (Ανοιξιάτικα χαράματα, 1965) και «Ο κάθε αδαής έχει προσέξει / πως κάτι εξαιρετικό γίνεται σήμερα αφού κι ο πολισμάνος γαντοφορεμένος / ρυθμίζει το τροχαίο συνονθύλευμα. // Οι άρχοντες βαθιά συγκινημένοι / φιλόφρονες στα επίσημά τους ενδύματα / διαγκωνίζονται στα φλας μπροστά στημένοι / το ρίγος της στιγμής αθανατίζοντας. // Το κόκκινο χαλί στρωμένο περιμένει / κι η σάλα με κρυστάλλινα πολύφωτα / και ιδιο-τελών εσμός προσκεκλημένων / για να υποδεχθούν τον κύριο “Τίποτα”» (Υποδοχή, 2008).