Στις 4 και 5 Δεκεμβρίου 2010 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 6ο Επιστημονικό Συνέδριο Ειδικής Αγωγής, με θέμα «Από την Ανίχνευση και τη Διάγνωση, στην Υποστήριξη των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ».

Ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, πρόεδρος του Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού «Θέματα Ειδικής Αγωγής» και σχολικός σύμβουλος Α΄/θμιας εκπαίδευσης, Μηνάς Ευσταθίου, δημοσίευσε τα συμπεράσματα του Συνεδρίου: Παραθέτουμε τα βασικότερα σημεία:
«Αρκετοί εισηγητές και εισηγήτριες που συμμετείχαν στις εργασίες του 6ου Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου Ειδικής Αγωγής συγκλίνουν: α) στην άποψη ότι με τη μετατροπή των ΚΔΑΥ σε ΚΕΔΔΥ (άρθρο 4 του Ν. 3699/2008) θεσμοθετείται η ιατροποίηση της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης με την εισαγωγή των ιατρικών λειτουργιών της διάγνωσης και της διαφοροδιάγνωσης εις βάρος της φιλοσοφίας της ένταξης που προτάσσει - ως στρατηγικό στόχο - τη σχολική και κοινωνική ένταξη των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ, β) στην εκτίμηση ότι η φιλοσοφία του βιολογικού ντετερμινισμού υιοθετείται με ευκολία από πολλούς εκπαιδευτικούς και διοικητικά στελέχη, που υπηρετούν στις δομές του εκπαιδευτικού συστήματος και αποδέχονται - άδηλα η έκδηλα - το θεωρητικό ισχυρισμό «ότι η ευφυΐα είναι υπεύθυνη για τη διαφοροποίηση των μαθητών στη σχολική τους επίδοση» και κατά προέκταση με τη στάση τους διάκεινται εχθρικά στη σχολική και κοινωνική ένταξή τους, γ) στη διαπίστωση “ότι οι εκφραστές της αντιρρατσιστικής και αντιαυταρχικής παιδαγωγικής όχι μόνο καταρρίπτουν τα ιδεολογήματα ‘περί ευφυΐας’, αλλά διεκδικούν ταυτόχρονα τη σχολική ένταξη όλων των παιδιών, ασκώντας διαφοροποιημένες παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους” και δ) συμφωνούν ότι το Κράτος με νομικο-πολιτικές πρωτοβουλίες πότε ενισχύει τον έναν πόλο και πότε τον άλλο, παρά τη ρητορική των νόμων 2817/2000 και 3699/2010, που προβάλλουν τους θεσμούς των ΚΔΑΥ και ΚΕΔΔΥ ως μηχανισμούς της σχολικής-κοινωνικής ένταξης των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ. Επιπλέον τονίζουν ότι το ελληνικό κράτος προκαλεί δυσεπίλυτα επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, γιατί συντηρεί, παράλληλα με τα δίκτυα των διαγνωστικών-αξιολογικών-υποστηρικτικών μηχανισμών για τα ΑμΑ και τα ΑμΕΕΑ (εκπαιδευτικοί μηχανισμοί του Υπουργείου Παιδείας), τα ιατροδιαγνωστικά-ιατροπαιδαγωγικά κέντρα (ιατρικοί-ψυχιατρικοί μηχανισμοί του Υπουργείου Υγείας).

Στην Ελλάδα - αρχές της δεκαετίας 2000 - διάφορες σχολικές μονάδες και ΚΔΑΥ, αναγνωρίζοντας τη διεπιστημονική διάσταση της ειδικής παιδαγωγικής εργασία κ.λπ., ανέπτυξαν κοινό διεπιστημονικό χώρο συνεργασίας επεκτείνοντας την παρεμβατική της δράση πέραν των στενών ορίων του σχολικού περιβάλλοντος. Η παιδαγωγική διαγνωστική και η παιδαγωγική υποστήριξη οφείλει να κινηθεί σε δύο άξονες: α) Η διαγνωστική διάσταση δε θα πρέπει να εστιάζεται μόνος στη διαπίστωση των αιτίων της μαθησιακής δυσκολίας, αλλά να δίνεται βαρύτητα στο σημείο από το οποίο ξεκινά και στο σημείο όπου καταλήγει η υποστήριξη και β) η διαγνωστική διαδικασία δε θα αποτελεί πανάκεια, αλλά διαρκές, ευέλικτο και αναθεωρητικό πλαίσιο, λόγω της πολυπλοκότητας των παραγόντων που τη συνιστούν και τη μεταλλάσσουν κάθε φορά στο νέο περιβάλλον του παιδιού.»