Όταν ανεβαίνουμε με γυμνά πόδια σε μια ζυγαριά που είναι ταυτόχρονα και λιπομετρητής, ένα αδύναμο και ακίνδυνο ρεύμα διατρέχει το σώμα μας. Το στοιχείο που έχει σημασία εδώ είναι ότι το λίπος του σώματος είναι κακός αγωγός του ηλεκτρισμού, ενώ, αντιθέτως, οι μύες και άλλοι ιστοί είναι καλοί αγωγοί, κυρίως επειδή περιέχουν πολύ νερό.

Στην πορεία του, το ρεύμα συναντά μεγάλη αντίσταση στα κύτταρα λίπους, τα οποία λειτουργούν ως πυκνωτές, κατακρατώντας ρεύμα. Το ρεύμα κινείται από το ένα πέλμα στο άλλο, αφού διατρέξει το σώμα, και η ζυγαριά μετρά πόσο ρεύμα επιστρέφει. Η συνέχεια είναι απλά μαθηματικά. Μέσω διαφόρων τύπων, «μεταφράζεται» η ηλεκτρική αντίσταση σε ποσοστό λίπους.
Η μέθοδος αυτή αποκαλείται μέτρηση βιοηλεκτρικής εμπέδησης. Ωστόσο, πρόκειται για μια ιδιαίτερα επισφαλή μέθοδο μέτρησης του ποσοστού σωματικούς λίπους. Ακόμη και με τις καλύτερες ζυγαριές αυτού του είδους, το περιθώριο σφάλματος είναι της τάξης τού 4%, ενώ με τα πιο φτηνά μοντέλα μπορεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερο, αφού το ρεύμα μόλις και μετά βίας διατρέχει το κάτω μέρος του σώματος. Το αποτέλεσμα της μέτρησης εξαρτάται επιπλέον από το ποσά υγρά έχει πιει κανείς προηγουμένως.

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 'SCIENCE ILLUSTRATED'