Ένα όνομα είναι μια έκφραση με μια αναφορική λειτουργία. Όταν προφέρουμε το όνομα «Γιώργος», παράγουμε έναν ήχο, τον οποίο οι άλλοι αντιλαμβάνονται ως μια αναφορά στο πρόσωπο Γιώργος.

Επομένως, η χρήση ονομάτων απαιτεί έναν εξελιγμένο εγκέφαλο, που μπορεί να αναγνωρίσει το υποδεικνυόμενο άτομο από τον ήχο. Πολλά ζώα, όπως οι λύκοι, οι πίθηκοι και ορισμένα πτηνά, μπορούν να αναγνωρίσουν το ένα το άλλο από τους ήχους που παράγουν, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με ονόματα. Η αναγνώριση εδώ σχετίζεται με ήχους που παράγονται από το «φωνητικό μηχανισμό» του κάθε ατόμου του είδους.
Αντίθετα, τα ρινοδέλφινα φαίνεται πως χρησιμοποιούν «ονόματα» με τρόπο παρεμφερή με το δικό μας. Το σφύριγμα κάθε ρινοδέλφινου λειτουργεί ως μια χαρακτηριστική «ηχητική υπογραφή», την οποία μάλιστα κάθε δελφίνι επινοεί στη νεαρή του ηλικία. Τα υπόλοιπα δελφίνια του κοπαδιού μπορούν να αναγνωρίζουν αυτό τον ήχο. Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα ρινοδέλφινα χρησιμοποιούν «ονόματα».

* ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 'SCIENCE ILLUSTRATED'