Το Σάββατο 23 Μαΐου, η ομάδα κινηματογράφου στο Μόλυβο, κάλεσαν όλους, ντόπιους κι επισκέπτες, ελληνικά και αγγλικά, στην τελευταία τους εκδήλωση για τη φετινή σαιζόν. Η εκδήλωση περιλάμβανε μία παρουσίαση για το ρόλο της γυναικείας φωνής στο ρεμπέτικο, ακολούθησε η προβολή της ταινίας του Κακογιάννη «Στέλλα» και μετά στήθηκε ρεμπέτικη κομπανία. Εν τω μεταξύ στρώθηκε τραπέζι με πάρα πολλές και διαφορετικές σαλάτες, ενώ δίπλα ψήνονταν άπειρα σουβλάκια και προσφέρονταν κρασί και μπύρες. Η ομιλία και η ταινία μεταφράζονταν και στα αγγλικά, έτσι ώστε οι τουρίστες και οι φοιτητές από τα Πανεπιστήμια του Καναδά που παρευρέθηκαν, να καταλάβουν τα πάντα. Όσο για τα τραγούδια, αυτά δεν χρειάζονται μετάφραση, αλλά συμπαρέσυραν τους πάντες.
Η εκδήλωση έγινε σε μια πλατεία του χωριού, όπου στήθηκε άσπρο πανί σ’ έναν τοίχο για την ταινία. Όμως αυτή η εκπληκτική ομάδα είχε φροντίσει ώστε να στηθεί ένα σκηνικό που έβαζε τους θεατές να παίζουν και οι ίδιοι σ’ έναν θίασο ταυτόχρονα. Μια σειρά από παλιούς γλόμπους φώτισε την ορχήστρα μετά την ταινία και η πέτρινη πλατεία έγινε πίνακας παλιού καιρού. Όλα τα μέλη πρόσφεραν ολονυκτίς «υπηρεσίες» σ’ όλα τα επίπεδα.
Η μουσική ήταν εκπληκτική, τα παιδιά από τον Μεσότοπο είναι θαυμάσια και συνοδεύτηκαν από γυναικείες εξαίσιες φωνές κοριτσιών, που υπηρετούν στο νησί ως εκπαιδευτικοί. Οι κοπέλες έφεραν και τα κρουστά τους, κουτάλια, ντέφια, τύμπανα. Ρεπερτόριο ατελείωτο.
Κι ο χορός συνεπήρε τους πάντες. Ξεσήκωσε και τους πιο ακίνητους. Μετά τις 2 τη νύχτα, τα παιδιά έκλεισαν τον ηλεκτρικό ήχο και όλα συνεχίστηκαν «ακουστικά». Ως τις 6 το πρωί!
Αυτή η εκδήλωση είχε την ποιότητα των παλιών καλών «δυνατών» εκδηλώσεων. Ήταν από αυτές που νομίσαμε ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αυτή η εκδήλωση αναβάθμισε ό,τι πολιτιστικά παρέχει ο Μόλυβος. Αυτή η εκδήλωση στο σύνολό της ήταν ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
Η ομάδα κινηματογράφου στο Μόλυβο δουλεύει σε πολλά επίπεδα κι όχι μόνο πολιτισμού. Ευχής έργο θα ήταν να πλαισιώνονταν από περισσότερο κόσμο. Όλους αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημοσίως. Τους ευχαριστώ για την μεγάλη τους προσφορά γενικά, τους ευχαριστώ για την εκδήλωση αυτού του Σαββάτου, και του προηγούμενου Σαββάτου και… και…
Πιο πολύ όμως, τους ευχαριστώ που αναπτέρωσαν τις ελπίδες μας ότι πράγματι μπορεί να ξαναγίνει κάτι ποιοτικό.
Γιατί με όλα γύρω μας είχαμε φοβηθεί πως όλα θάφτηκαν. Τώρα δεν έχουμε δικαιολογία, πρέπει να ξεκουνηθούμε και να συμμετέχουμε.

Σας ευχαριστώ από βάθους καρδιάς
Βάσω Καζλάρη