Φίλη αγαπημένη γιόρτασε πριν μερικές μέρες τα δεύτερα -άντα. Μιλάμε για εορτή εθνική τουλάχιστον. Τηλεγραφήματα απέστειλαν, πλην του Προέδρου Ομπάμα, οι ηγέτες ισχυρών κρατών και διεθνών οργανισμών, ενώ υπό το βάρος της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέβαλε το προγραμματισμένο διάγγελμα και περιορίστηκε σε θερμό συγχαρητήριο τηλεγράφημα!
Εμείς πάλι είπαμε να της σταθούμε, γιατί το κορίτσι είναι ευαίσθητο κι ένιωσε αίφνης να καταπλακώνεται από το βάρος τεσσάρων δεκαετιών. Ως εκ τούτου κηρύξαμε το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου ως «την εβδομάδα της σαραντάρας» και το εορτάσαμε με την επισημότητα και τη σοβαρότητα του γεγονότος ότι η φίλη μας ισούται πλέον με δύο εικοσάρες. Ας σημειωθεί ότι όσες κρούσεις έγιναν προς τα απανταχού αστυνομικά τμήματα και τα ΚΕΠ περί εκδόσεως νέας ταυτότητας με εκπτωτική ημερομηνία γέννησης απέβησαν άκαρπες. Σε μια Ελλάδα που βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης, ο δημόσιος τομέας περιφρονεί το φακελάκι κι υποκλίνεται στο χρόνο που περνά!
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη κοπή της τούρτας με όλη την κατάνυξη της στιγμής, γεύμα παραπλεύρως του κέντρου υγείας, για κάθε περίπτωση, καθώς η εορτάζουσα απαίτησε να μαγειρέψει η ίδια («οι φίλοι είναι πολύτιμοι, παιδάκι μου, είναι ύβρις να τους στερηθείς με τα δυο σου τα χεράκια» επιχειρηματολογήσαμε, πλην επί ματαίω).
Καθώς λοιπόν δε θρηνήσαμε θύματα, ολοκληρώσαμε τον κύκλο των εκδηλώσεων με μία θριαμβευτική βραδιά στα μπουζούκια, την οποία τίμησαν με την παρουσία τους επίτιμα στελέχη της Δημοτικής και Νομαρχιακής Συμπολιτεύσεως, ομού και της Αντιπολίτευσης, Στελέχη Τραπεζών, Πρόεδροι Τοπικών Πολιτικών Παρατάξεων, καθώς και Πρόεδρος Πανεπιστημιακού Τμήματος, Μέλη της Δημοσιογραφικής Οικογένειας και οι θαμώνες του καταστήματος εκείνο το βράδυ.
Η βότκα έρρεε άφθονη, συναντώντας το ουίσκι σε αναδρομικό διάπλου του νου, σταθμοί του οποίου υπήρξαν ένας έρωτας ήδη από την δεκαετία του ’80, πλέον προστατευόμενος από την Ουνέσκο και την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς, μουσικές εκπομπές: «λάθη, στραβά και πάθη μ’ έκαναν σωστή» τραγούδησε η εορτάζουσα, για να αντιμετωπίσει τη μήνι της παρέας: «Δεν είσαι συ η ξύπνια κι εμείς όλοι οι βλάκες. Θα παντρευτείς κι εσύ, να δεις τη γλύκα.» «Εγώ θα ζήσω ελεύθερο πουλί», αντέτεινε με πείσμα. «Θα οδηγηθείς, θες δε θες, στον Άγιο Νικόλα για να χορέψεις έναν Ησαΐα, κι ύστερα ό,τι νομίζεις κάνε.» «Για την ώρα θα χορέψω ζεϊμπέκικο, που ξέρω και τα βήματα. Πώς χορεύεται αυτός ο Ησαΐας;» «Θα σε μάθει ο παρτενέρ.» Η εορτάζουσα κατευθύνθηκε στην πίστα, όπου μέσα σε μια ομοβροντία από γαρίφαλα έφερε τις βόλτες της, ενώ η ορχήστρα αναρωτιόταν μελωδικά. «Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή». «Δάσκαλε, θα προβιβαστώ στη Ρόζα;» ρώτησε τον Πρόεδρο Τμήματος που της κρατούσε το ρυθμό με παλαμάκια. «Θα ορίσω τριμελή επιτροπή, πέρνα αύριο από τη Γραμματεία να πάρεις το Σερτιφικά», απάντησε γενναιόδωρα εκείνος.
Έπειτα ήρθε η ώρα των δώρων: «Μωρό μου, έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο φωτογραφίες πρώην μεγάλου σου αισθήματος, το οποίο έχουμε απαθανατίσει σε αδαμιαία περιβολή σε πρόσθια κι οπίσθια πόζα.» Άλαλα τα χείλη της ασεβούς. «Είναι από χαμάμ. Και για να σε τρελάνουμε τελείως, είναι τραβηγμένες στην αγαπημένη σου Γερμανία.» «Να τις βάλετε στα δικά σας εικονίσματα! Πληρώνω για μια ανάλογη φωτό του νυν.» Τότε τέως υπεύθυνος των πολιτιστικών πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε με επιτυχία «ιστορία μου αμαρτία μου», αφιερωμένο «σε παλιούς και νέους έρωτες».
Η βραδιά τέλεσε υπό την ευγενική χορηγία Τραπεζικών και Πολιτικών στελεχών, «που δεν αφήσανε γυναίκες να πληρώσουν». Γυρίσαμε σπίτι με τα πόδια σκνίπα όλοι στο μεθύσι. Πού να ταλαιπωρούμαστε με αυτόφωρα σε επικίνδυνες ηλικίες;

Καλυψώ Λάζου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.