Η επανάσταση του καναπέ
«Αν ο πλανήτης ήταν Τράπεζα θα τον είχατε σώσει»: Σύνθημα ακτιβιστών στη Γερμανία.
Η Ελλάδα εμφανίσθηκε να κατέχει την παγκόσμια πρωτιά ευαισθητοποίησης στη διεθνή κινητοποίηση για το περιβάλλον, τη λεγόμενη «Ώρα της Γης». Δώσε μας γάμο και χαρά και είμαστε οι πρώτοι. Από τους συμμετέχοντες δήμους και τις Κοινότητες, πολλοί δεν έχουν καν σύστημα ανακύκλωσης των σκουπιδιών, από τα σχολεία πολλά δεν έχουν μάθημα οικολογικής ευαισθητοποίησης, από τις επιχειρήσεις πολλές ρυπαίνουν λίγο ή πολύ το περιβάλλον, από τους φορείς του Δημοσίου οι περισσότεροι στεγάζονται στα πιο σπάταλα από πλευράς ενέργειας κτήρια της Ευρώπης, για το δε ελληνικό κοινοβούλιο τα περισσότερα μέλη του ψηφίζουν αντιοικολογικούς νόμους μήπως κερδίσουν καμμιά ψήφο και πάει λέγοντας.
Είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη στην καθημερινή μας οικολογική πρακτική. Είμαστε η μόνη χώρα που έχει υπουργείο Περιβάλλοντος μαζί με το Δημοσίων Έργων, ελεγκτής και ελεγχόμενος μαζί, σα δύο σε ένα. Θα μου πείτε και για τη Δημόσια Τάξη είχαμε ξεχωριστό υπουργείο, είδαμε προκοπή; Άλλο θέμα.
Στην πραγματικότητα η συμμετοχή στη γιορτή δεν κοστίζει τίποτα. Θα είχε αποτέλεσμα αν αυτή η καμπάνια δεν ήταν για επικοινωνιακούς λόγους, αλλά καλούσε τους δήμους, τις επιχειρήσεις, τις δημόσιες υπηρεσίες και τα υπουργεία που διαφήμιζαν υποκριτικά τη συμμετοχή τους να κάνουν κάτι πιο απτό για το περιβάλλον. Ούτε μας άλλαξε σε κάποιο βαθμό της συνήθειές μας. Η Κυριακή μας βρήκε όλους όπως μας άφησε η Παρασκευή (το Σάββατο ήταν η «Ώρα της Γης»), με τις ίδιες αντιλήψεις και τις ίδιες πρακτικές. Μας έμεινε η ψευδαίσθηση ότι κάναμε κάτι για το περιβάλλον. Αλλά μπροστά στην απόλυτη αδράνεια, καλές είναι και οι γιορτές. Τουλάχιστον αυτός ο light ακτιβισμός ίσως είναι η αφορμή να αρχίσει μια σοβαρή οικολογική συζήτηση για ανακύκλωση, για εξοικονόμηση ενέργειας, για εναλλακτικές πηγές, για την προστασία των φυσικών πόρων κ.λπ..

Τα δομημένα της Citibank
Η Citibank, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Ανάπτυξης, είχε πουλήσει τραπεζικά προϊόντα αξίας 200 εκΑΤ. ευρώ της πτωχεύσασας αμερικανικής τράπεζας Lehman Brothers σε περίπου 2.000 Έλληνες καταναλωτές. Μιλάμε για σύνθετα τραπεζικά προϊόντα, δηλαδή «δομημένα ομόλογα» (τι θυμίζει, τι θυμίζει) που τα διαφήμιζε ως προϊόντα «100% εγγυημένου-προστατευμένου κεφαλαίου». Σε όλους τους καταναλωτές γινόταν σαφές ότι επρόκειτο για «εξασφαλισμένη συναλλαγή ενδεχόμενης υψηλής απόδοσης, αλλά μηδενικού επενδυτικού κινδύνου για το αρχικό κεφάλαιο». Αποτέλεσμα: η αμερικάνικη Τράπεζα πτώχευσε, 2.000 Έλληνες καταναλωτές έχασαν τα λεφτά τους (τα διεκδικούν δικαστικά), τα 200 εκατ. ευρώ έπεσαν στο βαρέλι δίχως πάτο της Lehman Brothers και το υπουργείο Ανάπτυξης έβαλε το αστείο πρόστιμο του ενός εκατομμυρίου ευρώ στη Citibank. Μιλάμε για κοροϊδία εκατομμυρίων, εξαπάτηση κατ’ εξακολούθηση από πονηρούς τραπεζίτες, που με τέτοια αστεία πρόστιμα θα το ξανακάνουν. Θυμίζει πρόστιμο φορολογικής παράβασης και όχι πρόστιμο εξαπάτησης προς γνώση και συμμόρφωση. Το ζητούμενο είναι η προστασία του Έλληνα καταναλωτή, αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, στην εποχή της κυριαρχίας του δίπτυχου «κοινωνικοποίηση ζημιών - ιδιωτικοποίηση κερδών» και με μια κυβέρνηση υπό επιτήρηση και με τραγική ανεπάρκεια, ποιος θα τον προστατεύσει;

Ομπάμα και άλλη Αμερική
Η αλλαγή στην αμερικανική ηγεσία έδωσε σε πολλούς ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει στο γενικό κλίμα και ότι τα παγκόσμια γεγονότα θα έχουν καλύτερη εξέλιξη. Φυσικά ο Ομπάμα δεν είναι σαν τον ακροδεξιό και ευαγγελιστή Μπους, αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής του στην εξωτερική πολιτική δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για ελπίδες. Όσον αφορά τη γειτονιά μας, η σύνδεση που έκανε η Χίλαρι Κλίντον για τη Σχολή της Χάλκης με τη μειονότητα της Θράκης δεν είναι κάτι συνηθισμένο και ακούγεται για πρώτη φορά. Η Αμερική εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική (ακόμα) υπερδύναμη. Το γεωστρατηγικό παιχνίδι θα εξακολουθεί να παίζεται με σκληρούς όρους και κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ιμπεριαλιστικές αγριότητες.