Η ελληνική γλώσσα είναι απλή και ξεκάθαρη. Κάτι συγκεκριμένο σημαίνει η πρώτη φράση και κάτι εντελώς διαφορετικό σημαίνει η δεύτερη. Τι τελικά ήταν αυτό στο οποίο συμμετείχαν τα παιδιά μας στην Αθήνα;
Η θεατρική ομάδα των σχολείων (ΓΕΑ, ΕΠΑΛ και Γυμνάσιο Μύρινας) βγήκε πρώτη στους αγώνες της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και ξεκίνησε μ’ ανοιχτά φτερά, ενθουσιασμό, όνειρα και ευχές για την Αθήνα. Κανείς δεν ενημέρωσε για το τι θα γινόταν εκεί, αγώνες ή φεστιβάλ; Συνάντησε πολλά εμπόδια, όπως η μεταφορά των σκηνικών, η επιστροφή των παιδιών από την Αθήνα κ.ά.. Όμως, μετά από προσπάθειες των υπευθύνων της Δευτεροβάθμιας, της υπεύθυνης καθηγήτριας και κάποιων γονιών, ξεπεράστηκαν τα εμπόδια, βρέθηκαν λύσεις και τα παιδιά έφυγαν για την Αθήνα. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται είναι: Τη μεταφορά των σκηνικών θα έπρεπε να την πληρώσει το Επαρχιακό Συμβούλιο Λήμνου ή η συντονιστική επιτροπή και το ΥΠΕΠΘ;
Φτάνοντας στην Αθήνα, τα φτερά άρχισαν να πέφτουν. Τα παιδιά είχαν μία διανυκτέρευση, ενώ άλλες ομάδες, όπως των Μολάων Λακωνίας, έμειναν περίπου μία εβδομάδα. Μετά από πολύωρο ταξίδι με καράβι, έφτασαν στο ξενοδοχείο στις 8 το πρωί και μπήκαν στα δωμάτιά τους στις 3 το απόγευμα. Στις 7:30 έφυγαν για το θέατρο με ταξί και δικά τους έξοδα για να στήσουν τα σκηνικά και 12 τα μεσάνυχτα γύρισαν στο ξενοδοχείο να κοιμηθούν. Το πρωί της επόμενης ημέρας έφυγαν νωρίς για να ετοιμαστούν και να δώσουν την παράστασή τους. Από το θέατρο, λεωφορείο στις 6 το απόγευμα τα μετέφερε στο αεροδρόμιο για να επιστρέψουν στη Λήμνο. Τις ώρες που ήταν τα παιδιά στην Αθήνα, κανείς από τη συντονιστική επιτροπή δεν εμφανίστηκε, δεν ενδιαφέρθηκε, ενώ η υπεύθυνη καθηγήτρια προσπαθούσε να βρει λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Συνεχίζοντας, θέλουμε να τονίσουμε ότι η ομάδα μας δεν παρευρέθηκε στην τελετή έναρξης, που ίσως ήταν το μόνο που θα τους άφηνε κάποια θετική ανάμνηση. Η ευθύνη για το παραπάνω βαραίνει τους υπευθύνους του νομού μας. Έπρεπε να μεριμνήσουν ώστε η ομάδα θεάτρου που πρώτευσε στο Β. Αιγαίο να είναι παρούσα στην τελετή, όπως ήταν παρόντες όλοι οι μαθητές που πρώτευσαν σε άλλους τομείς, όπως η μουσική και ο χορός. Εμείς δεν ξέραμε τίποτα γι’ αυτό, ενώ διεκδικήσαμε το αυτονόητο, να επιστρέψουν τα παιδιά με το αεροπλάνο Αθήνα - Λήμνο κι όχι μέσω Μυτιλήνης με καράβι, όπως πρότειναν οι υπεύθυνοι του νομού μας.
Δεν είδαν παράσταση κάποιας άλλης ομάδας. Συνειδητοποίησαν όντας στην Αθήνα ότι δεν ήταν αγώνες, ότι απλά κατέβηκαν στην Αθήνα για να παίξουν την παράστασή τους σε αθηναϊκό θέατρο, τάχα να λένε ότι «παίξαμε στο “Κνωσσός”» σαν να λέμε στο Ηρώδειο. Δεν ήρθαν να τους δουν κάποιοι ειδικοί. Δεν ήρθαν να τους δουν άλλες ομάδες, δε συζήτησαν, δεν αντάλλαξαν σκέψεις, κρίσεις απόψεις για το θέατρο.
Στο μήνυμά του ο υπουργός Παιδείας γράφει: «Ο εξαιρετικά επιτυχημένος θεσμός των Πανελλήνιων Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων, μια σπουδαία πρωτοβουλία μέσα στην οποία δίνεται η δυνατότητα σε χιλιάδες μαθητές να εκφράσουν ελεύθερα τις δεξιότητες και τα ταλέντα τους». Πιο κάτω αναφέρει ότι οι αγώνες «προωθούν την καλλιέργεια της ευγενούς άμιλλας μεταξύ των μαθητών». Αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι έζησαν τα παιδιά μας τις λίγες ώρες που έμειναν στην Αθήνα. Έδειξαν τις δεξιότητές τους σε κάποιους ευγενικούς κυρίους που ήρθαν από τη συντονιστική επιτροπή για να τους δώσουν το βραβείο τους για τους Περιφερειακούς Αγώνες. Θα μπορούσαν να το είχαν πάρει στη Μυτιλήνη, όπου έζησαν τη χαρά της συμμετοχής και της νίκης, χωρίς να έρθουν στην Αθήνα, χωρίς να ξοδευτούν χιλιάδες ευρώ από την Πολιτεία και από τους γονείς, χωρίς να εισπράξουν τα παιδιά την απαξίωση, την πίκρα και την κούραση. Κατά τη γνώμη μας οι Αγώνες ή η Εβδομάδα Καλλιτεχνικής Έκφρασης κάθε άλλο παρά επιτυχημένοι ήταν. Άφησαν στην ψυχή των παιδιών τα συναισθήματα που αναφέραμε και την αίσθηση ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Κατά τη γνώμη της κ. Λαμπράκη - Πλάκα, «οι αγώνες αυτοί είναι ένα πνευματικό συμπόσιο. Τα παιδιά όλης της Ελλάδας συμμετέχουν σ’ αυτήν τη γιορτή που δεν έχει σκοπό να αναδείξει καλλιτέχνες, αλλά να τους ανοίξει μια πύλη στο μαγικό κόσμο της δημιουργίας». Το συμπόσιο έχει μπροστά το «συν» που σημαίνει «μαζί». Τα παιδιά μας δεν έκαναν τίποτα αυτές τις ημέρες μαζί με κάποια άλλα παιδιά. Μόνη της η κάθε ομάδα πήγε, χόρεψε ή έπαιξε, τη χειροκρότησαν οι λίγοι γνωστοί και φίλοι που βρέθηκαν εκεί και τελείωσε η συμμετοχή στο πνευματικό συμπόσιο. Επιπλέον, φοβόμαστε μην τυχόν αυτοί οι αγώνες κλείσουν την πύλη στον κόσμο της δημιουργίας μετά την κοροϊδία που αισθάνθηκαν τα παιδιά μας από τη μεριά των διοργανωτών και υπευθύνων.
Ακόμα και το καλαίσθητο έντυπο της συντονιστικής επιτροπής που μοιράστηκε στα παιδιά μαζί με τον έπαινο της συμμετοχής, θα μπορούσε να ήταν πιο σωστό και δίκαιο, αναφέροντας όλες τις ομάδες που πρώτευσαν στους Περιφερειακούς Αγώνες. Πώς επιλέχτηκαν να αναφερθούν αυτοί κι όχι άλλοι, και γιατί δεν αναφέρθηκαν όλοι; Ίσως οι υπεύθυνοι να έκαναν οικονομία στο μελάνι που θα ξοδευόταν για να γραφτούν τα αρχικά όλων των ομάδων.
Τελειώνοντας, θέλουμε αφενός να τονίσουμε ότι είμαστε υπέρ της Εβδομάδας Μαθητικής Καλλιτεχνικής Έκφρασης, με σωστή οργάνωση όμως, για την ευγενή άμιλλα κι όχι τον ανταγωνισμό και τα βραβεία, κι αφετέρου θέλουμε να πούμε ότι θα συνεχίσουμε να σπρώχνουμε τα παιδιά μας προς τέτοιες μορφές δημιουργικής απασχόλησης όπως το θέατρο, γιατί όπως λέει ο Αουγκούστο Μποάλ (Βραζιλιάνος παιδαγωγός, σκηνοθέτης και ακτιβιστής), «το θέατρο δεν είναι απλώς ένα συμβάν, είναι τρόπος ζωής! Άλλωστε είμαστε όλοι ηθοποιοί και το να είσαι πολίτης δε σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.». Ευχόμαστε τα παιδιά μας, μέσα από τέτοιες εμπειρίες, να αφήσουν στην άκρη την πίκρα και την απογοήτευση και να προσπαθήσουν την αυριανή, δικιά τους κοινωνία να την αλλάξουν και να την κάνουν καλύτερη, έτσι ώστε όλα αυτά τα ωραία και μεγάλα που ακούγονται από τους υπουργούς και τους υπευθύνους, να μην είναι μόνο λόγια, αλλά επιτέλους να γίνουν πράξη.

Οι γονείς που συνόδευσαν τη θεατρική ομάδα στην Αθήνα
Γαροφαλλίδη Αδαμαντία
Γεροντάρα Ελένη
Γεωργούση Φραγκούλα
Γκογκότση Κυριακή
Σαββίδη Ελένη

Υ.Γ. Στο «Επτά» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», σελ. 24, διαβάσαμε σ’ ένα ανυπόγραφο κείμενο: «Οι έφηβοι ερασιτέχνες ηθοποιοί του Κολλεγίου Αθηνών απέσπασαν το πρώτο βραβείο στους Πανελλήνιους Καλλιτεχνικούς Αγώνες, αλλά και ενθουσιώδεις κριτικές από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου.» Μας γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα. Ποια ήταν η αρμόδια επιτροπή; Δε θα έπρεπε να είναι παρούσα σε όλες τις παραστάσεις; Δόθηκαν βραβεία σε πανελλήνιο επίπεδο; Αν ναι, από ποιους και πότε;