Ο Spencer το 1873 παρουσίασε το παιχνίδι ως τη διέξοδο της πλεονάζουσας ενεργητικότητας που παράγει ο οργανισμός του ανθρώπου. Ο Patrick το 1916 διατύπωσε την άποψη ότι η τάση τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων για παιχνίδι προέρχεται από την ανάγκη για χαλάρωση και αναψυχή ύστερα από έντονες και κοπιαστικές δραστηριότητες. Το παιχνίδι εξυπηρετεί μια επανορθωτική λειτουργία και μας επιτρέπει να ανανεώσουμε τις δυνάμεις μας.
Ένα φαινόμενο που αναδύεται στις μέρες μας είναι ο εθισμός στα διαδικτυακά παιχνίδια. Πολλοί νέοι δεν έχουν τη δύναμη να σταματήσουν ή έστω να μειώσουν την ποσότητα των ωρών που αφιερώνουν μπροστά στην οθόνη παίζοντας διαφόρων ειδών ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως επιθετικότητα, εθισμό και κοινωνική απομόνωση. Αρνητικές συνέπειες του εθισμού εμφανίζονται επιπλέον και σε τομείς όπως οικογένεια, εκπαίδευση και επάγγελμα.
Οι Chack και Leung (2004) παρουσιάζουν δυο λόγους για τον εθισμό: την ντροπαλότητα ή το φόβο να επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους. Είναι άτομα που δεν μπορούν να ικανοποιούν κοινωνικές και συναισθηματικές ανάγκες και δεν μπορούν να ελέγξουν τη χρήση. Άλλα αίτια εθισμού είναι μοναξιά, άγχος, κατάθλιψη και η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι Davis, Flett and Besser (2002) σημείωσαν, ωστόσο, ότι η αναβλητικότητα και η συναισθηματική απόρριψη μπορεί να θεωρηθούν αίτια του εθισμού.
Σύμφωνα με το Illinois Institute for Addiction Recovery, Internet Addiction Group New York και τους Egger και Rauterberg (1996), τα σημάδια που δείχνουν εθισμό είναι τα ακόλουθα:
1. «Ψύχωση» με το διαδίκτυο
2. Χρήση του διαδικτύου με σκοπό την ικανοποίηση
3. Επαναλαμβανόμενες και ανεπιτυχείς προσπάθειες για έλεγχο-διακοπή της αλόγιστης χρήσης
4. Αίσθημα ανησυχίας, κακοκεφιάς, κατάθλιψης ή οξυθυμίας όταν γίνεται προσπάθεια για μείωση της χρήσης
5. Παραμονή περισσότερο από του προσδοκώμενου αρχικά χρόνου
6. Κίνδυνος απώλειας μιας σχέσης, εργασίας, εκπαιδευτικών ευκαιριών εξ αιτίας της χρήσης
7. Ψεύδη για την ποσότητα της χρήσης
8. Χρήση του διαδικτύου ως απόδρασης από την καθημερινότητα
Τα ανησυχητικά σημάδια είναι τα ακόλουθα:
- Η χρήση είναι η κυρίαρχη στη ζωή κάποιου.
- Κατά τη διάρκεια της χρήσης εμφανίζονται συναισθηματικές διακυμάνσεις.
- Ο παίκτης νιώθει την ανάγκη να παίξει αρκετά προκειμένου να νιώσει ικανοποίηση.
- Νιώθει αρνητικά συναισθήματα όταν σταματά να παίζει.
- Τέλος, διαπληκτίζεται με τους γύρω του όταν παίζει.
Ο Davis (2001) διέκρινε δυο τύπους παθολογικής χρήσης με βάση τον τρόπο λειτουργίας του χρήστη. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει αυτούς που χρησιμοποιούν πολύ το διαδίκτυο για εμπορικές συναλλαγές, παιχνίδια, συλλογή πορνογραφικού υλικού κ.λπ.. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει αυτούς που χρησιμοποιούν πολύ το διαδίκτυο χωρίς συγκεκριμένους στόχους, για παράδειγμα σερφάρισμα και οργάνωση πληροφορίας. Το 2000, σε μια έρευνα που είχε γίνει, αποκάλυψε πως το ποσοστό των εθισμένων από τη χρήση των Η/Υ ξεπερνούσε το 5% των χρηστών συνολικά (Παναγιωτακόπουλος Χ. και Πιερρή Ε.: 488).

* Η Κατερίνα Κατράδη είναι κοινωνιολόγος.