Τετρακόσια νέα είδη ψαριών εμφανίστηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα εξαιτίας της αύξησης της θερμοκρασίας των νερών της, τα τελευταία 30 χρόνια. Τα ψάρια αυτά πέρασαν στη Μεσόγειο από την Ερυθρά Θάλασσα διασχίζοντας το κανάλι του Σουέζ. Αυτοί που θα έπρεπε πρώτοι να ανησυχήσουν, είναι οι αλιείς. Δεν το έκαναν όμως, γιατί έβλεπαν τα δίχτυα τους να γεμίζουν.



Το ψάρι Τρομπέτα ή αλλιώς «Ολυμπιονίκης» στην αργκό των ψαράδων. Αγαπημένη του τροφή, ο γόνος των μπαρμπουνιών…

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο διδάκτωρ Επιστημών Φυσικής Ωκεανογραφίας, Ζαν Πιερ Μπετού. Οι μελέτες του για το διοξείδιο του άνθρακα με τη δόκτορα Νταϊάνα Ρουίζ-Πινό, γίνονται σε συνεργασία με την οργάνωση International Pannel for Climat Change, που έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2007 εξ ημισείας με τον Αλ Γκορ.
Ο κ. Μπετού βρέθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη και έδωσε διάλεξη με θέμα «Η Μεσόγειος: ένα μοντέλο μελέτης των παγκόσμιων αλλαγών που συνδέονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες».
Όπως λέει, οι αλλαγές στα βαθιά νερά της Μεσογείου ξεκίνησαν εδώ και έναν αιώνα και οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα· στη γεωργία, τη βιομηχανία, αλλά και την καθημερινότητα. «Κι αυτό αυξάνεται σύμφωνα με τον αριθμό αύξησης των κατοίκων και έχει επίδραση στο οικοσύστημα. Η αύξηση της θερμοκρασίας έφερε στη Μεσόγειο, μεταξύ άλλων ψαριών, μπαρακούντα, οστρακόδερμα, γαϊδορόψαρα, αλλά και πολύ μεγάλες μέδουσες, οι οποίες πλέον πλήττουν τον τουρισμό στα παράλια του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Αιγύπτου και μάλιστα αυξάνονται με προοδευτικό ρυθμό», τονίζει.
Παρά τις έρευνές του και τις διαλέξεις του τα τελευταία 30 χρόνια, ο Ζ.Π. Μπετού διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ευαισθητοποίηση. «Δεν υπάρχει ευαισθητοποίηση στις μεσογειακές χώρες, επειδή για τους αλιείς τα γεμάτα δίχτυα είναι θέμα επιβίωσης. Όμως, παρατηρείται επίσης αύξηση του επικίνδυνου πλαγκτόν και εμφάνιση επικίνδυνων ψαριών για τον άνθρωπο», είπε, όπως το τοξικό λαγοκέφαλο.
Στο ερώτημα αν η Μεσόγειος καταστεί κάποια στιγμή, μια θάλασσα επικίνδυνη ακόμη και για να κολυμπούν οι κάτοικοι των χωρών που βρέχονται από αυτήν, ο Ζ.Π. Μπετού απαντά: «Σήμερα, για να κολυμπήσουμε στη Μεσόγειο, πρέπει πρώτα να δούμε το χρώμα των νερών, να μην κολυμπάμε στις εκβολές των ποταμών, να μην κολυμπάμε μετά από καταιγίδες, να προσέχουμε αν έχει μέδουσες...». (Πηγή: enet.gr)

Όσο οι «αρχές» δεν κάνουν τη δουλειά τους… Το γράψαμε μέσα από αυτήν την στήλη και να που τα γεγονότα έρχονται να μας επαληθεύσουν: οι παράνομες πρακτικές ορισμένων «επαγγελματιών» ψαράδων, θα κάνουν ζημιά και από τύχη και μόνο, δεν έχουμε ήδη θρηνήσει θύματα. Ο λόγος που μας δίνει αφορμή, γίνεται για κάποιον που ανάλγητα και δίχως να σκεφτεί τις συνέπειες, έριξε όμορφα και ωραία τα χοντρά παραγάδια του στην έξοδο λιμενοβραχίονα. Ως γνωστόν αυτό, για λόγους ασφάλειας, αρχικά, απαγορεύεται αυστηρά. Μια άλλη βάρκα που περνούσε, ερασιτέχνη αυτή τη φορά, μπλέχτηκε στο παραγάδι που ήταν ριγμένο παράνομα. Η μηχανή έπαθε ζημιά καθώς η ογδοντάρα μάνα πήρε στροφές μέσα στην προπέλα. Φώναξαν το Λιμεναρχείο το οποίο εκτός από τις συστάσεις, ρώτησε αν θέλουν οι παθόντες να κάνουν μήνυση. Οι άνθρωποι προφανώς θέλοντας να ξεφύγουν από περαιτέρω διαδικασίες και έξοδα, αρνήθηκαν. Πού ήταν το Λιμεναρχείο όταν έπεφτε το παραγάδι; Βέβαια θα πει κανείς, το Λιμεναρχείο δεν μπορεί να είναι παντού. Κι όμως. Οι ίδιοι και οι ίδιοι ρίχνουν τα ίδια και τα ίδια δίχτυα και παραγάδια στα ίδια παράνομα σημεία συνεχώς. Το Λιμενικό τους βλέπει αλλά αδρανεί για θεμιτούς και αθέμιτους λόγους. Το ίδιο στη Μυτιλήνη, το ίδιο στο Μόλυβο, το ίδιο στη Γέρα (με δίχτυ στα πενήντα μέτρα από την ακτή μπροστά το «Iera club»). Γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους; Γιατί μάλλον νομίζουν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν νοοτροπία στους παρανομούντες. Από τη μια, τους κατανοώ, από την άλλη όμως, αν δεν κάνουν οι υπεύθυνοι κάτι, ποιος άλλος θα κάνει; Απλά όλοι νίπτουμε τα χείρας μας. Όταν όμως κάποιο φουσκωτό περάσει πάνω από αφρόδιχτο ή παραγάδι καθώς μπαίνει στο λιμάνι και μπλεχτεί, και κάποιος από το πλήρωμα σπρωγμένος από το τράνταγμα, πέσει, χτυπήσει και μη κακό πνιγεί, τότε όλοι θα ψάξουν για ευθύνες. Μα την ευθύνη ξέρουμε ποιος την έχει! Από τη μια οι παρανομούντες και από την άλλη οι «φύλακες» του νόμου. Κανείς άλλος. Ψεύτες να βγούμε…

Μια όμορφη κίνηση Αντιγράφουμε από το facebook, μια δράση την οποία χαιρετίζουμε από καρδιάς! «Στις 7 Αυγούστου ημέρα Κυριακή, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Παράρτημα Λέσβου σε συνεργασία με το συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας Σκαλοχωρίου, διοργανώνει καθαρισμό της περιοχής και του βυθού του Τσαμούρ Λιμάνι ή Καλό Λιμάνι στο Σκαλοχώρι Λέσβου. Μια περιοχή πλούσια σε πολιτιστική κληρονομία για το νησί. Έπειτα από τη σχετική άδεια που δόθηκε από την Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και τις σχετικές διαβεβαιώσεις της ομάδας ότι ο καθαρισμός θα γίνει με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, στην περιοχή θα γίνει καθαρισμός του βυθού από αυτόνομους και ελεύθερους δύτες του τμήματος του υγρού στοιχείου της ομάδας και καθαρισμός της παράκτιας περιοχής από μέλη της ΕΟΔ». Ευκαιρία λοιπόν, να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας για τη θάλασσα. Όσοι το επιθυμούν να βοηθήσουν, είναι βέβαια καλοδεχούμενοι. Τέτοιες ενέργειες έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Μπράβο στους συντελεστές!

Με τι καλάμι να ψαρέψουμε;    Έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από φίλο αναγνώστη, ο οποίος θέλει να αγοράσει εξοπλισμό για surfcasting και ρωτάει τι να αγοράσει. Αμέσως απαντώ, τι έχεις να ξοδέψεις. Μου απάντησε, διακόσια ευρώ περίπου. Καλώς λοιπόν, να τι προτείνω: τον εξοπλισμό που έχω και εγώ, δοκιμασμένος από όλες της απόψεις. Για καλάμι, ένα Beastmaster ΧT-Surf της Shimano με action 150. Το έχω συνδυάσει με ένα TITANOS μακρινής ρίψης μηχανισμό της ίδιας εταιρίας. Δεν κάνω διαφήμιση, ούτε προμοτάρισμα προϊόντων καθώς δεν έχω κανένα όφελος. Απλά θέλω να προτείνω αυτό που για μένα είναι το τέλειο. Το Beastmaster έχει την πιο ονειρεμένη παραβολικότητα που έχω συναντήσει. Το φορτώνουμε με εκατονεικοσάρια μολύβια και με ελάχιστη προσπάθεια, οι βολές μας ξεπερνούν τα 150 μέτρα (μετρημένα σε χωράφι με έντρομα τα πρόβατα να τρέχουν αριστερά και δεξιά). Λίγο φοβόμαστε τα δαχτυλίδια του, αλλά εδώ και δυο χρόνια ακόμα να παρουσιάσει πρόβλημα. Το δε TITANOS έχει αντέξει σε τρελά τραβήγματα τόσο ψαριών όσο και νεύρων που οφείλονται σε αψαρία. Τα μέταλλα από τα οποία είναι φτιαγμένο, είναι άψογα, τα πλαστικά μέρη πολύ ισχυρά. Αν έχετε να ξοδέψετε ένα διακοσάρι, τα λεφτά σας εκεί είναι εγγυημένα. Από εκεί και πέρα, υπάρχει και ο μέγας κόσμος Badbass. Εγώ πάντως πρότεινα….